Als president Vladimir Poetin kernwapens gebruikt in de oorlog tegen Oekraïne en het conflict wint, zal dat andere actoren met atoombommen aanmoedigen om het wapen te gebruiken om hun territoriale geschillen op te lossen, Noord-Korea vooruit.

De analyse is gedaan door Sharon Squassoni, 59, een professor in internationale betrekkingen aan de George Washington University (VS) met 30 jaar ervaring in nucleaire ontwapeningskwesties en een lid van de Science and Security Council van het prestigieuze Bulletin of the Atomic Scientists.

De entiteit werd in 1947 opgericht door degenen die betrokken waren bij de constructie van de Amerikaanse atoombom, bezorgd over de risico's van de uitvinding ervan. Naast het bevorderen van onderzoek, publiceert het Bulletin elk jaar de positie van de Doomsday Clock - die naast kernwapens als een existentieel risico voor de mensheid is gaan gelden, items als klimaatverandering en desinformatie.

Dit jaar, voorlog, werd hij op honderd seconden middernacht vastgehouden, het dichtst bij de apocalyps in zijn geschiedenis. Poetin zette zijn nucleaire strijdkrachten, de machtigste ter wereld naast de Amerikanen, in alarm en stelde voor de bom te gebruiken als een natie zich in het conflict mengt, waardoor de NAVO (Westerse militaire alliantie) zonder directe actie bleef, ondanks steun aan Oekraïne .

Analisten speculeren of de Rus een minder krachtig tactisch wapen zou kunnen gebruiken voor het geval hij op de rand van een nederlaag staat of om het einde van het conflict te bespoedigen. De NAVO heeft besproken hoe te reageren als dat gebeurt, aangezien er radioactieve besmetting zou kunnen zijn van leden die aan Oekraïne grenzen.

"Niemand weet of Poetin enig voordeel ziet [in het gebruik van de bom]. Rationeel gezien is er geen", zei de professor. Ze is gematigd optimistisch en gelooft dat de situatie waarschijnlijk niet zal escaleren tot het gebruik van kernwapens of een confrontatie met de NAVO, maar beschouwt het aanwezige risico wel.

Voor haar kunnen Russische moeilijkheden in de oorlog conflicten ontmoedigen tussen landen die uiteindelijk kernwapens kunnen gebruiken, zoals China, India en Pakistan. Maar ze zegt dat alles verandert als Poetin de bom gebruikt, zelfs als hij naar een onbewoonde plek gaat om te waarschuwen, en de oorlog wint.

Daar wijst ze op de dictatuur van Kim Jong-un als kandidaat om te proberen de geschillen met Zuid-Korea, met wie het sinds 1953 in een staakt-het-vuren leeft, op te lossen. Vorige week testte Pyongyang een nucleair capabele intercontinentale raket die, toen operationeel is, kan het het hele Amerikaanse grondgebied bereiken - Washington is de nucleaire borg voor de veiligheid van Seoel.

De professor wijst op de fouten van het Westen in de periode na de Koude Oorlog, zoals het toestaan ​​van de verspreiding van tactische kernwapens en het niet integreren van Rusland in de Europese veiligheidsarchitectuur, wat de huidige crisis had kunnen voorkomen. Squassoni sprak met Folha via e-mail.

Wat is het risico van een nucleaire escalatie in de Oekraïne-crisis? Er is altijd een risico op escalatie wanneer landen met kernwapens een conflict aangaan, aangezien we geen "firewalls" hebben in de oorlog. Het feit dat Rusland in oorlog is met een buurland, dicht bij NAVO-landen, en dat Oekraïne om hulp van het Westen heeft gevraagd, vergroot het risico dat de Russen het conflict escaleren. Niemand weet of Poetin enig politiek of militair voordeel ziet in het dichter bij het gebruik van kernwapens komen. Rationeel gezien is er geen. Het gebruik van kernwapens om de NAVO bang te maken of Oekraïne tot overgave te dwingen, zal waarschijnlijk niet werken.

Het einde van de Koude Oorlog bracht een vals gevoel van veiligheid, zelfs met de waarschuwingen die Rusland in 2008 en 2014 gaf over het risico van een nucleaire escalatie. Was er zelfgenoegzaamheid van de kant van het Westen? Ik denk dat het Westen de kans heeft gemist om een ​​andere veiligheidsarchitectuur in Europa te ontwerpen, een die Rusland zou omvatten, en ook de kernwapens drastisch zou verminderen, vooral tactische. Maar de democratie heeft nooit wortel geschoten in Rusland en Poetin werd in de loop van de tijd brutaler. De window of opportunity bleef niet lang open.

zoals mevr. de impact van het conflict op andere theaters die een nucleaire escalatie zouden kunnen meemaken beoordelen? Sommige analisten hebben gesuggereerd dat China kan worden gestraft voor de ervaring van Rusland in Oekraïne. Het is zeer waarschijnlijk dat de VS Taiwan zullen helpen, vooral als de Chinezen ongerechtvaardigd militair geweld gebruiken, zoals Rusland heeft gedaan, en de Taiwanezen zullen waarschijnlijk net zo enthousiast reageren als Oekraïne.

Het is moeilijk in te zien hoe de ervaring van Rusland India/Pakistan/China zal beïnvloeden. De nucleaire doctrine van Pakistan lijkt in sommige opzichten op die van Rusland. Pakistan heeft gesuggereerd dat het op eigen bodem kernwapens zou gebruiken om een ​​conventionele Indiase opmars te stoppen. Misschien zullen de moeilijkheden van Rusland in Oekraïne ervoor zorgen dat India twee keer nadenkt over het nut van zijn conventionele superioriteit ten opzichte van mensen die hun huizen verdedigen, zelfs als ze niet gewapend zijn met kernwapens.Als Rusland een nucleair wapen gebruikt en het conflict in zijn voordeel stopt, zal het natuurlijk allemaal de moeite waard zijn voor mogelijke nucleaire escalatie in andere gevallen waarin territoriale geschillen conflicten veroorzaken. In dat geval ben ik misschien meer geneigd om me zorgen te maken over het Koreaanse schiereiland.

De Russische doctrine van 2020 voorspelt het gebruik van kernwapens als de staat existentieel risico loopt, zelfs bij een cyberaanval. Poetin zei in zijn oorlogstoespraak dat Rusland een existentieel risico liep en maakte vervolgens de bedreigingen bekend. Als je bedenkt dat hij vier maanden lang de invasie ontkende terwijl hij zijn soldaten verzamelde, hoe serieus kan deze schijnbare bluf dan zijn? Ik denk niet dat iemand gelooft dat Rusland een existentieel risico loopt, maar het maakt Poetin niet uit of hij besluit van wel. Waar het om gaat is of militaire functionarissen een bevel om een ​​nucleaire aanval uit te voeren zullen opvolgen.

Ze hebben misschien geen probleem met een demonstratie-aanval, bijvoorbeeld in een afgelegen gebied boven water, maar ze kunnen het moeilijk vinden om een ​​bevel uit te voeren dat op burgers zou zijn gericht of dat een groot gebied zou besmetten of landen buiten Oekraïne zou treffen.

Ik heb goede hoop dat Poetin zijn nucleaire activiteit zal beperken tot dwang en bedreigingen in plaats van deze te gebruiken. Hij moet op zijn minst begrijpen dat het doorbreken van het nucleaire taboe hem voor altijd tot een verschoppeling zal maken.

Tactische wapens vielen niet onder de paraplu van controleovereenkomsten. Was dit een vergissing? De VS en Rusland hebben sinds begin 1991 tactische kernwapens teruggetrokken. Het was gemakkelijk en vrijwillig gedaan door George Bush en Boris Jeltsin. De eerste prioriteit aan het einde van de Koude Oorlog was ervoor te zorgen dat strategische overeenkomsten werden uitgevoerd en dat het enorme kernwapencomplex van Rusland veilig was, zodat materialen en wapens niet zouden verdwijnen. En natuurlijk om ervoor te zorgen dat grondwapens in Wit-Rusland, Oekraïne en Kazachstan werden ontmanteld en vernietigd.

Tactische kernwapens waren minder een probleem. Hoewel ze een prioriteit werden voor de VS, met name het Congres, heeft Rusland er nooit mee ingestemd. Achteraf gezien lijkt het een vergissing om ze niet te hebben geëlimineerd, aangezien we tot voor kort onder het INF-verdrag landgebonden middellangeafstandsraketten hebben geëlimineerd, ervan uitgaande dat ze beter inzetbaar zijn dan strategische kernwapens.

Ik weet niet of dat waar is, maar ik hoop dat we het niet te weten komen. Het was in ieder geval een vergissing om een ​​aantal van de agendapunten op het gebied van wapenbeheersing die Rusland in de loop der jaren heeft voorgesteld, zoals limieten voor raketverdediging, niet aan te pakken.

Een van de punten van kritiek op de NAVO in de crisis betreft het gebrek aan militaire alternatieven om Russische agressie af te schrikken, vanwege het duidelijke risico van escalatie. Is er een uitweg uit deze val? Afschrikking is een kwestie van perceptie: Poetin geloofde duidelijk dat hij geen levensvatbare oppositie in Oekraïne zou tegenkomen, dat de overgave snel zou zijn en dat de Russische economie sancties zou weerstaan, maar die uiteindelijk zouden worden opgeheven.

Hij rekende niet op betrokkenheid van de NAVO - een reden om Oekraïne nu in te nemen, is om haar de kans om zich bij het bondgenootschap aan te sluiten voor altijd te sluiten. De NAVO heeft een breed scala aan militaire opties mocht Rusland een lidstaat aanvallen. Russische nucleaire dreigingen tegen een alliantie die drie kernwapenstaten omvat, zou inderdaad zeer onverstandig zijn.

Als sommige van de verlaten wapenbeheersingsverdragen echter van kracht waren en werkten, zou het voor Rusland moeilijker zijn geweest om Oekraïne binnen te vallen. Het Conventional Forces in Europe-verdrag [verlaten door Rusland in 2007], het Open Skies-verdrag, de INF [intermediaire kernwapens in Europa, verlaten evenals de Open Skies door de VS vanaf 2018], dit waren allemaal mechanismen voor het reguleren van militaire gedrag en injecteer transparantie om vertrouwen op te bouwen. Het is ook mogelijk dat niets Poetin zou hebben tegengehouden, dat hij gewoon vastbesloten is terug te gaan in de tijd om het Russische rijk te herstellen.

Röntgenstraal

Sharon Squassoni, 59

Hij is lid van de Science and Security Council van het Bulletin of Atomic Scientists. Hij heeft 30 jaar gewerkt op het gebied van non-proliferatie en ontwapening, zowel voor de Amerikaanse regering als het Congres. Ze was directeur van onderzoeksprogramma's bij het Center for Strategic and International Studies en het Carnegie Center, beide in Washington. Ze is onderzoeksprofessor aan het Science and Technology Policy Institute van de George Washington University.

bbabo.Net