Afname van ijs als gevolg van klimaatverandering, in een gebied dat drie tot vier keer sneller opwarmt dan de rest van de planeet, is een reden tot zorg voor onderzoekers
CHURCHILL, Canada: Een half dozijn beluga-walvissen duiken weer op rond toeristische paddleboards in de Hudsonbaai in Canada, een handvol van ongeveer 55.000 van de wezens die elke zomer migreren van het noordpoolgebied naar de meer gematigde wateren van de baai.
Ver van de rivier de Seine waar begin augustus een beloega verdwaalde ten noorden van Parijs, bieden de mondingen die uitmonden in de baai in het noorden van Canada een toevluchtsoord voor de kleine witte walvissen om relatief warm en beschut te bevallen.
In de troebele baai lijken de beluga's, met kleine donkere ogen en wat eruitziet als een brede glimlach, te genieten van de aanwezigheid van een groep toeristen die naar het afgelegen stadje Churchill reisden - de thuisbasis van zo'n 800 mensen en alleen bereikbaar per trein of vliegtuig - om de walvisachtigen te observeren.
Meer dan zeven maanden per jaar, tussen november en juni, is de baai bevroren.
De dooi markeert de terugkeer van de beluga's naar de haven, waar ze worden beschermd tegen orka's en zich voeden met het rijke voedsel dat in de estuaria wordt gevonden.
De grijze kleur van de jonge walvissen steekt af tegen de helderwitte volwassenen terwijl ze in roedels door het water glijden, terwijl ze communiceren in hun eigen reeks geluiden.
Bijgenaamd "kanaries van de zee" vanwege de ongeveer 50 verschillende vocalisaties - fluitjes, klikken, getjilp en gepiep - die ze uitstoten, beluga's zijn "sociale vlinders" en "geluid is de lijm van die samenleving", zei Valeria Vergara, die heeft bestudeer ze al jaren.
"Beluga's zijn op geluid gerichte soorten, en geluid voor hen is echt als een visie voor ons", vertelde de onderzoeker van de Raincoast Conservation Foundation aan AFP.
Luisterend naar de luidspreker van een hydrofoon, probeert de 53-jarige wetenschapper de veelheid aan geluiden uit de diepte te onderscheiden - een kakofonie voor het ongetrainde oor.
"Ze moeten op geluid vertrouwen om te communiceren en ze zijn ook afhankelijk van geluid om te echoloceren, om hun weg te vinden... om voedsel te vinden", zegt Vergara, die "contactoproepen" heeft geïdentificeerd die tussen leden van een pod worden gebruikt.
Pasgeboren beluga's, die ongeveer 1,8 meter lang zijn en zo'n 80 kilo wegen, blijven twee jaar afhankelijk van hun moeder.
Als volwassene kan het zoogdier - dat over het algemeen rijpt in de ijskoude wateren rond Groenland en in het noorden van Canada, Noorwegen en Rusland - tot zes meter lang worden en tussen de 40 en 60 jaar worden.
De beloegapopulatie in de Hudsonbaai is de grootste ter wereld.
Maar de afname van ijs als gevolg van klimaatverandering, in een gebied dat drie tot vier keer sneller opwarmt dan de rest van de planeet, baart onderzoekers zorgen.
bbabo.Net