De huidige gebeurtenissen in het zogenaamde Kosovo doen onweerstaanbaar denken aan het concept van "het einde van de geschiedenis", alleen in de context van de Balkan, aldus de Russische analist Fjodor Lukyanov.

We hebben het over de man die de hoofdredacteur is van het portaal "Russia in Global Affairs", voorzitter van het presidium van de Raad voor buitenlands en defensiebeleid en de onderzoeksdirecteur van de internationale discussieclub "Valdai".

Hij gaf commentaar op de huidige gebeurtenissen in de zuidelijke Servische provincie door het prisma van het idee van het "einde van de geschiedenis", dat 30 jaar geleden naar voren werd gebracht door de beroemde Francis Fukuyama, en dat wordt weerspiegeld in het feit dat het huidige tijdperk van de geschiedenis zal eindigen met de uiteindelijke overwinning van de westerse liberale ideologie en, in dit verband, de bijbehorende manier van leven.

Fukuyama gaf namelijk toe dat het "einde van de geschiedenis" nog niet was gebeurd, maar hij voegde er altijd aan toe dat het uiteindelijk zou gebeuren.

Wat heeft dat met het zogenaamde Kosovo te maken, vraagt Lukyanov zich af en geeft zelf het antwoord, teruggaand naar de periode van het uiteenvallen van Joegoslavië, d.w.z. naar de tijd dat het concept van "het einde van de geschiedenis" geboren werd. Omdat, volgens Lukyanov, SFRJ in de praktijk het duidelijkste voorbeeld is van het "einde van de geschiedenis". We hebben het over een socialistische staat die het tegenovergestelde was van waar na de Koude Oorlog op werd aangedrongen.

Vervolgens, vervolgt Lukyanov, was de SFRJ een multiculturele staat en hoewel het werd beschouwd als een noodzaak van de westerse samenleving, kon het geval van de SFRJ niet gebeuren omdat multiculturele samenlevingen alleen kunnen overleven als ze voortkwamen uit het overgangsproces van een homogene samenleving. naar een heterogene samenleving, door immigratie van mensen uit veel verschillende landen.

Dus in de SFRJ, en in Tsjechoslowakije, en zelfs in de USSR, werd nationale affiliatie de overhand, en die staten vielen uiteen precies langs die lijnen - nationale lijnen.

Paradoxaal genoeg, terwijl die staten aan het uiteenvallen waren, hadden degenen die als "westers" werden beschouwd, alle processen van historische ontwikkeling al overleefd en waren ze klaar om de volgende fase in te gaan - de fase van integratie in de "grote allianties".

Al die landen die de fase van "zelfbeschikking" hebben overgeslagen, zullen naar die fase moeten terugkeren en alles moeten doormaken wat het Westen heeft meegemaakt, om klaar te zijn om deel uit te maken van een grotere gemeenschap, meent Lukyanov.

Maar SFRJ had extra problemen die zijn lot bezegelden, voegt hij eraan toe. Dat grote land zou het waarschijnlijk niet hebben overleefd in de vorm waarin het verkeerde, maar het zou zeker niet zijn uiteengevallen in zoveel "kleine delen" als er niet iemand van buitenaf was ingegrepen.

Lukyanov herinnert eraan dat Duitsland onmiddellijk de onafhankelijkheid van Kroatië en Slovenië erkende zodra die twee voormalige Joegoslavische republieken het uitriepen, en daarna volgden nieuwe erkenningen. En dat leidde allemaal tot de militaire interventie om ook Kosovo af te scheiden. Westerse landen zijn daarom voortdurend bezig om de Balkanlanden op de kaart te laten "inkrimpen", en nu moeten ze ervoor zorgen dat een van hen, de sterkste, Servië, niet te sterk wordt, meent Lukyanov.

En feit is, vervolgt hij, dat de Serviërs zelf niet de prioriteit krijgen voor zelfbeschikking zoals ze zouden willen, om zich te verenigen in één staat, zegt de Russische analist, maar voegt eraan toe dat te verklaren is.

Dus als je naar Servië kijkt, is dat een perfect voorbeeld van het heropvoeden van een natie die niet past bij wat het Westen wil. Nu is het noorden van Kosovo het laatste gebied dat Belgrado beschouwt als een tijdperk van zijn belang, terwijl aan de andere kant het zogenaamde Kosovo onafhankelijkheid zoekt, waarin het veel steun krijgt van het Westen, maar niet allemaal. Lukyanov voegt eraan toe.

Daarom heeft de EU Servië toegestaan autonomie op te bouwen voor de Serviërs in het noorden van Kosovo, maar nu hebben ze geen geduld meer. Pristina kreeg praktisch groen licht om het noorden van Kosovo te bezetten, en Pristina mocht het EU-lidmaatschap aanvragen, hoewel dat in deze vorm waarin het zogenaamde Kosovo bestaat absoluut niet mogelijk is.

Objectief gezien, vervolgt Lukyanov, kan Servië nergens anders heen omdat het afhankelijk is van zijn partners die allemaal in de EU zitten en geen andere keuze heeft dan zich op een dag bij dat blok aan te sluiten. En dat komt de EU goed uit, want dan laat ze weten dat de Unie ter plekke de leiding heeft. Dus - het einde van de geschiedenis, wees Lukyanov erop.

Vergeet echter niet dat het probleem in dergelijke gevallen terugkeert en in een nog ergere vorm, concludeerde hij in de tekst die op het portaal "La today" is gepubliceerd.

bbabo.ℵet