Duizenden Syriërs hebben besloten te vertrouwen op ondersteuningsnetwerken in hun thuisland nadat aardbevingen hun huizen in Turkije verwoestten.

Bab al-Hawa, Syrië – Na zeven jaar van elkaar gescheiden te zijn, maakte Hussein al-Ahmed de reis vanuit Turkije en werd uiteindelijk herenigd met zijn familie in Noord-Syrië.

Maar het was geen verandering in verband met de oorlog in Syrië die hem terugbracht.

In plaats daarvan is al-Ahmed een van de duizenden Syrische vluchtelingen in Turkije die hebben geprofiteerd van een versoepeling van de regelgeving na de verwoestende aardbevingen die een maand geleden Zuidoost-Turkije en Noord-Syrië troffen.

De Turkse autoriteiten staan nu toe dat Syrische vluchtelingen die in door aardbevingen getroffen provincies verblijven, vrijwillig terugkeren naar het door de oppositie gecontroleerde noordwesten van Syrië en vervolgens terugkomen – zolang ze niet langer dan zes maanden wegblijven.

Voor Syriërs die in de 10 Turkse provincies wonen die het zwaarst zijn getroffen door de aardbevingen, waar zoveel gebouwen zijn verwoest en veel onveilig blijven, ziet Syrië - een land dat ze zijn ontvlucht vanwege de nu 12 jaar durende oorlog - er opeens aantrekkelijker uit, zij het tijdelijk.

"Nadat mijn zus en ik 10 dagen in openbare parken hadden doorgebracht, had ik geen andere keuze dan terug te keren naar Syrië via het vrijwillige terugkeersysteem dat was aangekondigd", zegt al-Ahmed, een 30-jarige vluchteling die oorspronkelijk uit het noorden van het platteland komt. Hama die in de stad Iskenderun in het zuiden van Turkije woont.

De wanhopige toestand van de Zuid-Turkse provincies die door de aardbevingen zijn getroffen, en het gebrek aan familieleden in andere provincies, behoren tot de factoren die sommige Syriërs hebben aangemoedigd om de reis naar Noord-Syrië te maken. Daar hebben ze familie en kunnen ze op zijn minst een onderkomen vinden voordat ze opnieuw overwegen om te blijven of terug te keren naar Turkije, zodra de door aardbevingen getroffen gebieden zijn herbouwd.

Het aantal Syrische vluchtelingen dat via de grensovergangen Bab al-Hawa, Bab al-Salam en Jarablus in Syrië is aangekomen, heeft bijna 40.000 bereikt.

“Het aantal vluchtelingen dat via de grensovergang Bab al-Hawa aankomt, is bijna 15.000”, vertelde Mazen Alloush, directeur mediarelaties aan de Syrische kant van de grensovergang tussen het land en Turkije.

Alloush zei dat het terugkeerprogramma alleen geldt voor houders van een tijdelijke beschermingsvergunning en niet voor houders van een verblijfsvergunning voor toeristen, of zelfs voor dubbele Syrisch-Turkse staatsburgers.

Een functionaris van het Turkse ministerie van Defensie vertelde vorige week ook aan Reuters dat 40.000 Syriërs waren teruggekeerd naar hun thuisland.

Sinds april vorig jaar mogen Syriërs geen retourvluchten maken naar Syrië en mogen ze niet terugkeren naar Turkije als ze de grens zijn overgestoken.

De kwestie van Syrische vluchtelingen in Turkije, die meer dan 3,75 miljoen tellen, is de afgelopen jaren controversieel geweest, met een toenemend anti-Syrisch sentiment onder het Turkse publiek.

Gelegenheid om weg te komen

Voor al-Ahmed biedt zijn geplande reis van drie maanden naar Syrië een gelegenheid om weg te komen van wat hij heeft meegemaakt tijdens de aardbevingen, waarbij meer dan 50.000 mensen om het leven kwamen in zowel Turkije als Syrië. maar hij zal dan moeten terugkeren.

"Ik ga terug naar Turkije nadat mijn reis is afgelopen, omdat mijn familie hier in een vluchtelingenkamp woont en ik hun last niet wil vergroten", zei al-Ahmed. “Ik moet ook weer aan het werk, zodat ik hier voor mezelf en mijn gezin in mijn levensonderhoud kan voorzien.”

Voor anderen stelde de mogelijkheid om naar huis terug te keren hen in staat om eindelijk afscheid te nemen van familieleden die tijdens hun afwezigheid waren overleden.

Malak Khazna, een Syrische vluchtelinge die de afgelopen negen jaar in de Turkse stad Antakya heeft gewoond, verloor twee jaar geleden haar moeder, maar kon niet terugkeren uit angst vast te zitten in Syrië.

“Mijn belangrijkste reden om terug te keren is het bezoeken van het graf van mijn moeder. Misschien zou ze me vergeven dat ik geen afscheid kon nemen en niet voor haar kon zorgen tijdens haar ziekte,’ vertelde Khazna.

Khazna zei dat de verwoesting veroorzaakt door de aardbeving haar deed denken aan haar ervaringen tijdens de oorlog in Syrië, waar gebouwen werden omvergeworpen en burgers vast kwamen te zitten onder het puin.

“Mijn verblijf duurt drie maanden. Ik zal bij mijn zoon en zijn gezin wonen', zei Khazna. “Als ik merk dat alles stabiel is en er geen luchtaanvallen plaatsvinden, blijf ik hier en keer ik niet terug naar Turkije. Ik ging naar Turkije om de luchtaanvallen van het [Syrische president Bashar] al-Assad-regime te ontvluchten – ik ging daar niet heen om me te vestigen.”

De door de aardbeving getroffen Zuid-Turkse provincies herbergen de meeste Syrische vluchtelingen in Turkije, gezien hun nabijheid tot de Syrische grenzen en hun lage huur en kosten van levensonderhoud in vergelijking met de andere provincies.

Een deel van de vluchtelingen die in deze provincies verbleven, heeft nu besloten om definitief terug te keren na de aardbeving, waarbij velen hun baan en hun bezittingen verloren.

Hassan Hasram, een vader van acht kinderen, is een Syrische vluchteling die in Antakya woonde.

Nu hij zijn kleinzoon en schoonzoon heeft verloren bij de aardbeving, heeft hij besloten terug te gaan naar Syrië.“Ik kan niet naar een andere provincie verhuizen vanwege de torenhoge huurprijzen na de aardbeving in de meeste Turkse provincies. Bovendien is mijn familie groot en zal ik onze uitgaven niet kunnen betalen nadat ik mijn werkplek ben kwijtgeraakt”, zei Hasram.

Hasram vertelde dat hij geen familie heeft behalve zijn zus, die in een vluchtelingenkamp bij de Syrisch-Turkse grens woont, en dat haar tent niet genoeg zou zijn om hem en zijn gezin te beschermen.

En dus, tussen de keuze van de tent waarin hij momenteel woont, en het maken van de riskante reis terug naar Syrië, heeft hij besloten om naar huis te gaan.

“Het gaat erg slecht in het kamp [in Turkije]. Er is een ernstig tekort aan hulp, of het nu gaat om voedsel, verwarming of zelfs drinkwater”, zei Hasram. "Turkije behoort nu tot het verleden en ik zal niet meer terug kunnen."

bbabo.ℵet