Koning Charles hield deze week de eerste King’s Speech in het Britse parlement in meer dan zeventig jaar. De toespraak, die traditioneel door de toenmalige regering voor de vorst wordt geschreven, zal vanwege de inhoud echter niet de geschiedenisboeken ingaan.

De toespraak bestond uit veel woorden en was mogelijk de langste toespraak van een monarch sinds 2005. Des te jammer dus dat er nogal weinig nieuwe ideeën aan bod kwamen, vooral op het gebied van binnenlands beleid, waarbij de nadruk meer leek te liggen op een reeks kortetermijnmaatregelen die bedoeld zijn om de krantenkoppen te halen.

Zelfs senior conservatieven hadden kritiek op het gebrek aan ambitie. Voormalig minister Greg Clark, nu voorzitter van de Science Select Committee van het House of Commons, veroordeelde het ‘teleurstellende’ onvermogen om een wet op het gebied van kunstmatige intelligentie op te nemen die zou helpen de sector te reguleren, na de grote top van vorige week over dit onderwerp.

Bovendien waarschuwde ex-premier Theresa May de huidige zittende Rishi Sunak van Downing Street dat “wat we nu moeten doen het gaspedaal indrukken voor de transitie naar een groene economie, en niet proberen terug te trekken. Ik vrees dat... de Koningsrede... niet voldoende ambitieus is van de regering om ervoor te zorgen dat ze die transitie snel genoeg maken om ervoor te zorgen dat we in 2050 de netto nul bereiken.'

De Conservatieve Partij is nu bijna anderhalf decennium aan de macht. Vijf premiers zijn binnen en de partij lijkt intellectueel uitgeput, en dinsdag is er weinig echt nieuws aangekondigd.

Er wordt nu steeds meer opgeroepen tot het houden van algemene verkiezingen in Groot-Brittannië, dat nu bijna vier jaar bezig is met een parlement van maximaal vijf jaar. Nu de Conservatieven echter slecht achterblijven in de opiniepeilingen, zou Sunak tot ten minste de tweede helft van 2024 kunnen weigeren een stemming uit te schrijven om te zien of er iets opduikt dat zijn onrustige politieke fortuin zou kunnen keren.

De Koningstoespraak luidt niet alleen de opening van het parlement in, maar ook een nieuwe Britse wetgevingscyclus, mogelijk de laatste volledige cyclus voor Sunak als premier. Hoewel de bepalingen van dinsdag voornamelijk op het binnenland waren gericht, zullen sommige gevolgen hebben voor belangrijke internationale doelgroepen, waarbij de details van eerdere regeringsaankondigingen worden bevestigd – sommige dateren al jaren.

Een voorbeeld is een nieuwe handelswet die zich richt op het aanstaande lidmaatschap van Groot-Brittannië van de Comprehensive and Progressive Agreement for Trans-Pacific Partnership, een pact van elf landen verspreid over Azië-Pacific en Noord- en Zuid-Amerika (Australië, Brunei, Canada, Chili, Japan, Maleisië, Mexico, Nieuw-Zeeland, Peru, Singapore en Vietnam). Het wetsvoorstel zal ervoor zorgen dat Groot-Brittannië aan de internationale verplichtingen in het kader van het partnerschap kan voldoen wanneer het land formeel toetreedt, waarschijnlijk volgend jaar.

Deze wetgeving is de nieuwste stap in de Britse koers richting de Azië-Pacific na de Brexit. Hoewel het akkoord op dit moment nog lang niet in de buurt komt van de vervanging van de verloren handel van Groot-Brittannië vanuit de 27 EU-landen van de afgelopen jaren, verdiept het gezien de bestaande economische patronen toch de toegang van het land tot enkele van de meest dynamische economieën ter wereld. De groep zal tussen nu en 2050 het grootste deel van de mondiale groei voor zijn rekening nemen en zo'n 15 procent van het mondiale bruto binnenlands product voor zijn rekening nemen zodra Groot-Brittannië toetreedt.

Nu de COP28-klimaattop in Dubai snel nadert, is een ander wetsvoorstel met potentieel belangrijke internationale gevolgen de nieuwe Offshore Petroleum Licensing Bill. Ongeveer twintig jaar lang heeft Groot-Brittannië het voortouw genomen in de wereld op het gebied van de klimaatverandering, met een waardevolle, tweeledige consensus over de energietransitie en het aanpakken van de opwarming van de aarde, waarbij het land de uitstoot verder en sneller terugdringt dan welke andere grote economie dan ook. Die kostbare politieke consensus – en het doel om uiterlijk in 2050 een netto-nuluitstoot te bereiken – wordt echter bedreigd door Sunak’s voorgestelde vergunningverlening voor nieuwe olie- en gasvelden in de Noordzee. De premier beweert dat dit de Britse energieveiligheid zal vergroten door de afhankelijkheid van het land van importen met hogere emissies uit het buitenland, waaronder Rusland, te verminderen.

Hoe lovenswaardig dit doel ook mag zijn in de nasleep van de oorlog in Oekraïne, beweren critici zoals de onafhankelijke Commissie voor Klimaatverandering dat de noodsituatie op het gebied van de opwarming van de aarde betekent dat Groot-Brittannië verder moet gaan om een netto nulpunt te bereiken. Deze oproep wordt herhaald door gerespecteerde internationale instanties zoals het Internationaal Energieagentschap, dat zoveel mogelijk geavanceerde landen, waaronder Groot-Brittannië, heeft opgeroepen om vijf jaar eerder dan gepland, tegen 2045, de netto nul-uitstoot te realiseren, waardoor de ontwikkelingslanden een groter venster om hun overgang te maken.

In het licht van de huidige crisis in het Midden-Oosten is de wetgeving over de economische activiteiten van overheidsinstanties in het buitenlander aandachtspunt voor het internationale publiek. Dit heeft tot doel Britse overheidsinstanties ervan te weerhouden hun eigen opvattingen over de internationale betrekkingen op te leggen door boycot-, desinvesterings- of sanctiecampagnes tegen het buitenland te voorkomen.De toespraak ontbeerde de binnenlandse ambitie die nodig was om Groot-Brittannië te navigeren op het gebied van belangrijke kwesties als klimaatverandering.

De regering is bezorgd dat sommige instanties die publieke middelen gebruiken, zoals gemeenten, universiteiten en culturele instellingen, hun eigen politiek gemotiveerde campagnes opleggen. Dit geldt vooral voor Israël, waar de regering van mening is dat dergelijke boycots antisemitisme kunnen legitimeren.

De voorgestelde wetgeving zal publieke instellingen beletten onafhankelijke boycots, desinvesteringen en sancties uit te voeren met betrekking tot het buitenland of daaraan verbonden landen, de verkoop van goederen en diensten uit het buitenland, en Britse bedrijven die handel drijven met dergelijke landen, waar een dergelijke aanpak onmogelijk is. niet in overeenstemming met de sancties van de Britse regering. De maatregelen zullen betrekking hebben op aankoop-, aanbestedings- en investeringsbeslissingen die de cohesie en integratie ondermijnen.

Over het geheel genomen heeft de toespraak van dinsdag internationale implicaties, maar het ontbeerde de binnenlandse ambitie die nodig is om Groot-Brittannië te navigeren op belangrijke kwesties als klimaatverandering. Het wordt steeds duidelijker dat er een nieuwe regering nodig zal zijn om dit belangrijke, multigenerationele project te verwezenlijken.

Disclaimer: de standpunten van de schrijvers in deze sectie zijn hun eigen standpunten en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het standpunt van Bbabo.Net

bbabo.ℵet