Groter Midden-Oosten (bbabo.net), - Is er een “rode lijn” waarover Tel Aviv alle Arabische landen in een oorlog tegen zichzelf zal betrekken; waarom het Midden-Oosten nog geen embargo heeft afgekondigd op de olie- en gasleveringen aan Israël, vertelde politicoloog, specialist in het Midden-Oosten en post-Sovjetruimte Tofik Abbasov aan Pravda.Ru.

— Arabische landen verzetten zich actief tegen de grondoperatie in de Gazastrook. Ze spreken in woorden, niet in daden. Bestaat er voor hen een “rode lijn” die Israël zal overschrijden en hen zal dwingen oorlog te voeren of een embargo op te leggen op de olie- en gasleveringen aan Israël?

– Er zijn meer dan twintig Arabische landen, maar ze zijn altijd verdeeld in een aantal groepen, elk heeft zijn eigen prioriteiten. Er is een voorbeeld uit 1973, toen de Saoedische koning Faisal een embargo afkondigde en hij steun kreeg van andere Arabische landen, waardoor de zenuwen al gespannen waren. En toen hielp de Sjah van Iran eindelijk de Staten en Israël.

Hij gaf ze extra quota. Maar we weten hoe het met de Iraanse Sjah is afgelopen. En we weten zelfs hoe de Egyptische president Anwar Sadat uiteindelijk de Camp David-akkoorden heeft gesloten.

Anwar Sadat keerde de Sovjet-Unie de rug toe, wat hem veel hielp in een tijd dat Egypte, vanwege de onbekwaamheid van zijn militaire leiderschap, de Jom Kipoeroorlog in 1973 miste. Caïro maakte hierna echter andere politieke keuzes. We weten ook hoe dit verhaal eindigt. Camp David heeft niet geleid tot stabilisatie in het Oosten, omdat het inderdaad een zeer turbulente regio is. Toen de oorlog voorbij was, zorgden de Amerikanen ervoor dat Anwar Sadat rechtstreeks contact had met Menachem Begin, de Israëlische premier. Sadat won door niet de eerste te zijn die zei wat hij wilde. Menachem Begin sprak als eerste. Hij zei:

“Als we u het Sinaï-schiereiland teruggeven, wat kunt u ons dan in ruil daarvoor bieden?”

En toen bloeide Sadat op. Hij had zo'n geschenk niet eens verwacht. En al automatisch zei Anwar Sadat:

“Maar we moeten nog steeds vechten voor het lot van het Palestijnse volk, dit is voor ons een principekwestie.”

Dat wil zeggen, vóór de onderhandelingen dacht hij er niet eens over na. En zodra hij hoorde dat hij de winnaar was, hij het Sinaï-schiereiland kreeg, besloot hij nu de Palestijnse kaart kon gebruiken. Maar we weten ook hoe hij het gebruikte. Nu vindt op initiatief van de Israëlische militaire leiding genocide, een oorlogsmisdaad, plaats. Het is geen toeval dat ze aan de zijlijn van de VN nu al zeggen dat er iets moet gebeuren. Het is geen toeval dat Israël nu het standpunt heeft ingenomen dat het beledigd is; het wordt door iedereen beledigd: de secretaris-generaal van de VN heeft ongelijk, alle landen en krachten die Israël veroordelen hebben ongelijk.

“Het meest onaangename is dat Israël zich verschuilt achter de Holocaust, die het land zogenaamd het recht geeft om dergelijke ongerechtvaardigde wreedheden te gebruiken.

- Dit is een immorele benadering, omdat zulke dingen niet op één lijn kunnen worden geplaatst. Het is verkeerd om uw misdaden te rechtvaardigen door te zeggen dat “er ooit iets tegen ons is gedaan”. Er is al een splitsing begonnen in de Israëlische samenleving. Het linkse blok, het linkse kamp, ​​is tegen het gebruik van zulke harde macht; zij zijn vóór de oprichting van een Palestijnse staat. Er is een duidelijke routekaart, geverifieerd door de Verenigde Naties. De meeste landen zijn geneigd terug te keren naar de grenzen van 1967 en een Palestijnse staat te creëren. Hier is de oplossing voor het probleem.

Israël zegt: “We zullen ze doden als wilde dieren”, “Gaza is ons ongeluk.” Hoe kon je op kalmte rekenen als je ze aan vier kanten omsingelde, met een zware blokkade? En jij zegt: “Gedraag je goed, je krijgt humanitaire hulp, we geven je water en voedsel.” Wat is dit voor leven?! Mijn collega’s (helaas ben ik niet in Gaza geweest) zeggen dat het daar een regelrechte nachtmerrie is. Dat wil zeggen dat 2,5 miljoen mensen in krappe omstandigheden leven, onder de zwaarste blokkade. En het allerbelangrijkste: er zijn daar weerstandskrachten. Iedereen stelt vragen: wat zal er gebeuren na de militaire operatie, hoe Mahmoud Abbas zich zal gedragen, hoe Hamas zich zal gedragen... Hamas kan niet vernietigd worden.

Het is jammer dat de Israëlische premier Benjamin Netanyahu zich hier niet mee wil verzoenen. Omdat ze het kritieke punt hebben gebracht waarop Hamas eeuwig zal zijn. Er zullen nieuwe krachten komen, er zijn daar veel jonge mensen. Deze stijl van strijd, islamitisch, islamitisch, Arabisch verzet (hoe je het ook wilt noemen), kan niet langer worden geneutraliseerd.

bbabo.ℵet