Greater Middle East (bbabo.net), - Overzicht van de politieke situatie in Israël, opgesteld door journalist Gabi Wolfson, gepubliceerd door NEWSru.co.il.

De tactische zet van minister Gideon Saar om deze week het Mahane Mamlahti-blok te verlaten begon de contouren aan te nemen van een crisis van strategische proporties voor de huidige coalitie. Sa'ars vraag naar een zetel in het oorlogskabinet bleek buitengewoon problematisch, en we naderden de feestdag van Poerim in een situatie waarin de vooruitzichten voor het voortbestaan ​​van de huidige regering zwak waren. In verband hiermee of zonder verband streeft de oppositie naar annulering van het geplande parlementaire reces. Met of zonder verband met de mogelijke ineenstorting van de coalitie zoekt minister van Justitie Yariv Levin naar manieren om compromissen te sluiten over de benoeming van rechters bij het Hooggerechtshof. En alleen de wet op de dienstplicht blijft een vrijwel onbeweeglijke steen, ondanks pogingen om hem van een dood punt te verplaatsen.

Netanyahu en Sa'ar: truc of misverstand

Toen Gideon Sa'ar zijn terugtrekking uit Mahane Mamlahti aankondigde, twijfelde niemand eraan dat deze stap werd gecoördineerd met premier Benjamin Netanyahu. De betrekkingen tussen hen zijn de afgelopen maanden aanzienlijk verbeterd, en ondanks het feit dat Sa'ar keer op keer heeft herhaald dat hij niet van plan is terug te keren naar Likud en dat zijn contacten met Netanyahu uitsluitend betrekking hebben op militaire operaties, is er altijd toenadering tussen politici. gekleurde wederzijdse belangen. En toen Saar zijn terugtrekking uit Mahane Mamlahti aankondigde, terwijl hij zijn eis uitte voor een plaats in het oorlogskabinet, was het politieke systeem ervan overtuigd dat de kwestie was opgelost. Bovendien zei de entourage van Benjamin Netanyahu direct na de toespraak van Saar dat de premier positief stond tegenover de mogelijke toetreding van Saar tot een smal kabinet. Maar toen, zoals ze zeggen, ging er iets mis.

Het regeringshoofd zou Gideon Saar zeker graag aan tafel zien waar beslissingen over het verloop van de oorlog worden genomen. Hij waardeert de mening van Saar, hun standpunten liggen in veel opzichten dichtbij elkaar, en vanuit politiek oogpunt is Saar nuttig, aangezien hij (Itamar) Ben-Gvir aan de ene kant en (Benny) Gantz aan de andere kant neutraliseert, waardoor Netanyahu met extra stemmen.

De premier maakt zich niet al te veel zorgen over de ontevredenheid van Gantz. Alleen al in de oppositie gaan is saai, en Benny Gantz zal daar geen haast mee hebben. “Ik hoop dat we de komende weken of maanden in de coalitie zullen blijven, zodat er verantwoordelijke mensen op de kapiteinsbrug van de oorlog staan”, zei wetgever Alon Shuster van de Blauw-Wit Partij in een interview met Kan REKA.

Benjamin Netanyahu moet twee problemen oplossen voordat er een nieuwe coalitiepuzzel kan ontstaan. Dit is precies het nieuwe, aangezien deze week een rapport werd gepubliceerd waarin Netanyahu de mogelijkheid afweegt om het regeerakkoord dat met Mahane Mamlaghti is ondertekend, te annuleren. “Zo’n factie bestaat niet meer, wat betekent dat er geen overeenkomst meer is”, zegt Likud.

Het eerste en grootste probleem zijn de rechtse partijen. Bezalel Smotrich en Itamar Ben-Gvir maken geen grapje als ze voor zichzelf dezelfde bevoegdheden opeisen die Saar zal krijgen. “Itamar Ben-Gvir is klaar om waarnemer in het kabinet te zijn, klaar om een ​​permanente gast te zijn. Het maakt niet uit wie. Zijn status en die van Saar zouden dezelfde moeten zijn”, zegt Otzma Yehudit. Vanuit rekenkundig oogpunt is de logica van Ben-Gvir onberispelijk. Met zes mandaten heeft hij reden om dezelfde prijs te eisen als Saarland. Dat Netanyahu hem niet genoeg vertrouwt om besloten bijeenkomsten in aanwezigheid van zijn minister van Nationale Veiligheid te vermijden, stoort Ben-Gvir niet veel. Hij kijkt naar de uitslag van de enquête en realiseert zich dat hij iets heeft om mee naar de verkiezingen te gaan. Netanyahu begrijpt dit ook en negeert daarom de dreigementen van het hoofd van Otzma Yehudit niet, vooral omdat hij Smotrich met zich mee kan sleuren. Het tweede deel van hetzelfde probleem is de categorische weigering van Benny Gantz om in te stemmen met de coöptatie van de leiders van Otzma Yehudit en Zionut Datit in een smal kabinet.

Wanhopig om deze kruiswoordpuzzel op te lossen, overweegt Benjamin Netanyahu de mogelijkheid om een ​​dergelijke structuur als het oorlogskabinet te elimineren en terug te keren naar het format van de zogenaamde “zeven” ministers, het format dat bestond tijdens verschillende campagnes in Gaza. Het is niet erg duidelijk wat er zal veranderen als er van het ene forum naar het andere wordt overgestapt, maar deze mogelijkheid wordt steeds grondiger bestudeerd.

Het tweede probleem dat Benjamin Netanyahu moet oplossen betreft de bezwaren in zijn binnenste cirkel tegen de coöptatie van Gideon Saar in een smal kabinet. Politiek commentator Mati Tuchfeld zei op Kan REKA dat ze “thuis bij Benjamin Netanyahu” zich met alle macht verzetten tegen de officiële benoeming van Saar. Netanyahu zal ook met deze oppositie te maken krijgen.

Gideon Saar bevindt zich in een winnende positie. Win-win situatie. Als hij erin slaagt het felbegeerde ticket naar het oorlogskabinet te bemachtigen, zal dit zijn definitieve upgrade zijn, zowel in termen van invloed op het verloop van de oorlog als in termen van politieke status. Als hij nu de coalitie verlaat, onder verwijzing naar het feit dat hij niet de kans heeft gehad om het verloop van de oorlog te beïnvloeden, zal hij in die niche van de rechtse oppositie blijven wonen, ter wille waarvan Saar de gezellige alliantie met Gantz en Eisenkot. De Knesset zegt dat Sa'ar de regering niet wil verlaten, maar zijn dreigement is geenszins tactisch. Hoe het ook zij, de huidige crisis is de ernstigste en meest bedreigende voor de integriteit van de coalitie. De ontknoping vindt plaats na Poerim.

Oppositiemanoeuvres en parlementair reces

Met of zonder verband met wat er in de coalitie gebeurt, is de activiteit van de oppositie deze week geïntensiveerd. Aan de linkerkant kondigde voormalig Knesset-lid Yair Golan aan dat hij, na het winnen van de Labour-voorverkiezingen, van plan is aan te dringen op de creatie van een verenigde politieke structuur (Golan vermijdt koste wat het kost het woord partij) ‘Democraten’. Volgens Golan zal deze structuur Labour, Meretz en ‘andere ‘democratische protestkrachten’ omvatten. Het duurt nog ruim twee maanden voordat de voorverkiezingen van Labour plaatsvinden, maar al meer dan de helft van de fractie (de afgevaardigden Lazimi en Kariv) heeft hun steun uitgesproken voor de kandidatuur van Golan. Zijn claim om een ​​groot blok aan de linkerkant te creëren is net zo goed een standpuntverklaring als Gideon Saar aan de rechterkant. Golan is zich er terdege van bewust dat de populariteit van linkse ideeën in het huidige Israël laag is. Het is niet voor niets dat de Labour-partij in de overgrote meerderheid van de peilingen de kiesdrempel niet overschrijdt, al is met de komst van Golan aan de horizon de waardering van deze partij licht gestegen. Tegelijkertijd, en dat begrijpt Golan heel goed, zullen er steeds meer kleine protestpartijen ontstaan. Voormalig Meretz-leider Nitzan Horowitz heeft de oprichting van zo’n partij al aangekondigd, en blijkbaar is hij niet de laatste. Naast de noodzaak om de krachten te bundelen, wat voor iedereen op de linkerflank duidelijk is, zal Golan dus, als hij de voorverkiezingen wint, de kern worden van een nieuw links blok. Andere kandidaten voor een zetel in de Knesset die linkse opvattingen hebben, zullen door hem worden geleid en een alliantie met hem aangaan.

Bij een andere oppositiepartij, Yesh Atid, worden volgende week verkiezingen gehouden voor de voorzitter. Op 28 maart zullen de afgevaardigden van de partijconferentie kiezen tussen Yair Lapid en Ram Ben-Barak. Niemand twijfelt aan de overwinning van Lapid. De verkiezing van het hoofd van Yesh Atid zelf is echter een belangrijke gebeurtenis, aangezien dergelijke verkiezingen sinds de oprichting van de partij niet meer hebben plaatsgevonden.

In de dagen voorafgaand aan de voorverkiezingen zijn er geen debatten of ruzies tussen Lapid en Ben-Barak, ondanks het feit dat de partijleider activisten ontmoet. Tegelijkertijd zet hij zijn oppositieactiviteiten in de Knesset voort. Deze week namen hij en NDI-hoofd Avigdor Lieberman het initiatief om het parlementaire reces, dat op 7 april zou beginnen, te annuleren. “Hoe kunnen afgevaardigden het zich in de huidige situatie veroorloven om twee maanden te rusten?” - Lieberman zei.

De coalitie is ervan overtuigd dat de oppositie probeert de mechanismen voor de ineenstorting van de regering in stand te houden als zich een politieke situatie ontwikkelt die een dergelijk scenario mogelijk maakt. Tijdens het parlementaire reces is het bijeenroepen van plenaire vergaderingen uiterst moeilijk, en het is onmogelijk voor te stellen dat de coalitie het bijeenroepen van een vergadering zal toestaan ​​waarin bijvoorbeeld wordt gestemd over de wet op de ontbinding van de Knesset. Daarom lijkt het initiatief om parlementaire vakanties af te gelasten gedoemd te mislukken.

Judiciële benoemingen: Levin v. Fogelman

Terwijl de oorlog voortduurt, blijft de Judicial Selection Commission kandidaten voor de verschillende rechtbanken beoordelen. Veel van de gesprekken gaan tegenwoordig over magistraten en districtsrechters, en de meest controversiële kwesties – benoemingen bij het Hooggerechtshof – moeten nog ter sprake komen. Achter de schermen probeert minister van Justitie Yariv Levin echter een compromis te bereiken met waarnemend opperrechter van het Hooggerechtshof, Uzi Fogelman. De essentie van het compromis, dat werd gepubliceerd door de krant Yediot Ahronot, is de benoeming van Yitzhak Amit tot de functie van hoofd van het Hooggerechtshof, waartegen Levin zich eerder categorisch had verzet, evenals de benoeming van een andere rechter van de school, Aharon Barak, ter vervanging van Fogelman, die binnenkort met pensioen gaat. In ruil daarvoor eist Levin dat hij de kans krijgt om twee conservatieve rechters te benoemen ter vervanging van Esther Hayut en Anat Baron, die al zijn afgetreden.

Fogelman is er categorisch tegen. Zowel het aanbod als de weigering hebben hetzelfde politieke motief. Zowel Levin als Fogelman begrijpen dat de verkiezingen voor de deur staan, en het is onwaarschijnlijk dat Yariv Levin daarna hoofd van het ministerie van Justitie zal blijven. Levin probeert de resterende tijd te gebruiken om op zijn minst een deel van zijn agenda uit te voeren, zoals het vergroten van het aantal conservatieve rechters in het Hooggerechtshof. Fogelman wacht liever af, omdat hij ervan overtuigd is dat de nieuwe politieke situatie hem na de verkiezingen in staat zal stellen kandidaten voor de rechtbank te zetten die beter aansluiten bij zijn wereldbeeld. De politieke en juridische agenda’s blijven met elkaar verweven.

Dienstplichtwet: een week van bezinning

Op 1 april moet de regering haar reactie aan het Hooggerechtshof voorleggen over de voortgang bij de goedkeuring van de dienstplichtwet. Op dit moment is het meest realistische scenario dat de regering het Hooggerechtshof om uitstel vraagt. Dat zal ingegeven zijn door de moeilijkheden bij het oplossen van een dergelijk fundamenteel vraagstuk tijdens de oorlog. Tegelijkertijd is premier Benjamin Netanyahu, afgaande op de beschikbare gegevens, van plan om tijdens de volgende regeringsvergadering een wetsvoorstel te presenteren dat de situatie op het gebied van de dienstplicht van de ultraorthodoxen niet zal veranderen. Het wetsvoorstel zal worden gepresenteerd in afwezigheid van minister van Defensie Yoav Galant, die op dit moment de Verenigde Staten zal bezoeken. Galant, zo herinneren we ons, weigert enig wetsontwerp over de dienstplicht te propageren zonder de toestemming van alle fracties van de coalitie. Als de rechtbank het verzoek om uitstel inwilligt, zal Netanyahu nog enkele maanden de tijd hebben om te proberen een compromis uit te werken. (newsru.co.il)

bbabo.Net