De Rus Daniil Morozov verhuisde naar Japan en kende alleen Engels. In een interview vertelde Morozov hoe Tokio verschilt van Moskou, of het de moeite waard is om naar Japan te vertrekken, en hoe hij een baan kreeg bij een van de grootste IT-bedrijven ter wereld en vervolgens vertrok naar een startup.

Verhuizen naar Japan

—Voor welk bedrijf werk je?

— Ik werk bij PayPay als senior backend-ontwikkelaar en verwerk transacties in het systeem. Vaak verward met PayPal, maar het is een compleet apart bedrijf. Het is technisch gezien een start-up, drie jaar oud, het kind van twee grote technologiebedrijven hier in Japan, Yahoo (in Japan is het Yahoo-merk de steunpilaar van SoftBank's internetactiviteiten - ) en SoftBank (een enorme Japanse holding die actief is in telecommunicatie , marketing en financiën - ).

Dit is een start-up in de geest, maar met zeer solide investeringen, zelfs niet ronde, maar directe financiële steun van twee bedrijven. Ik heb daar relatief recent een baan gekregen, de vierde maand dat ik daar werk.

PayPay is een betalingssysteem gebaseerd op QR-codes, vergelijkbaar met WeChat in China. Dat wil zeggen, het is een fintech-project. En dergelijke betalingen worden geleidelijk aan populair in heel Japan, aangezien girale betalingen hier nog steeds een beetje krap zijn. En met dit systeem voelen zowel verkopers als gebruikers zich redelijk op hun gemak.

Waar heb je eerder in Japan gewerkt?

- Daarvoor werkte ik in Japan bij Rakuten (een Japans e-commercebedrijf met hoofdkantoor in Tokio, eigenaar van de Viber-messenger, geïnvesteerd in de Ozon-marktplaats -). Hij werkte daar ruim twee jaar. Ze brachten me rechtstreeks uit Rusland, kort nadat ze het aanbod hadden gedaan.

Hoe verliep het wervingsproces?

— Persoonlijk was mijn proces vrij exclusief. Rakuten kent de weg naar Rusland al en huurt al jaren Russisch sprekende specialisten in. En het wordt meestal als volgt gedaan: eerst video-antwoorden op vragen die naar u zijn verzonden, vervolgens een live online-interview, dat wil zeggen een interview. En hier zijn enkele van de stappen die u doorloopt. Ze kunnen op elk moment zonder reden weigeren.

In mijn geval had het geluk dat Rakuten een exit express-interview had. Vervolgens nodigden ze in een weekend ongeveer 60 ontwikkelaars uit en we doorliepen allemaal tegelijkertijd alle fasen van het interview.

En als alles lukt, ontvang je dezelfde avond direct een aanbieding. Geef ze de tijd om na te denken, ongeveer een week.

Dit evenement werd gehouden in Moskou, ik kwam daar aan vanuit St. Petersburg. Ik werd betaald om te reizen. Ik kwam aan, had een gesprek en kreeg dezelfde avond nog een aanbieding. Natuurlijk was er dan het proces van verhuizing en visumvoorbereiding. En veel hangt af van het bedrijf.

— Heeft u een werkvisum?

— Ja, ik heb een werkvisum voor vijf jaar. En ze heeft niets te maken met haar werkgever. Dat wil zeggen, formeel zou ik kunnen komen en onmiddellijk mijn baan opzeggen om elders een baan te zoeken.

In tegenstelling tot veel visa in de VS, die je voor een paar jaar aan een bepaald bedrijf binden, is er niet zoiets in de Japanse wet. En je kunt met je visum doen wat je wilt en zo vaak als je wilt werk zoeken. Dit is specifiek voor het Japanse arbeidsrecht.

Hoe lang duurde het verhuisproces?

— Ik arriveerde op 28 november 2018 in Japan en accepteerde het aanbod eind september. Dat wil zeggen, ongeveer van oktober tot half november was ik bezig met allerlei documenten en het verkrijgen van een visum. En het visum was meestal op, ongeveer een maand en was klaar. Een pakket met documenten gestuurd.

Als resultaat ontving ik een certificaat van professionele geschiktheid - Certificaat van geschiktheid. Je gaat met hem mee naar de Japanse ambassade en vraagt ​​om een ​​visum om binnen te komen. Dan geeft u het attest af bij het immigratiekantoor en zij geven u een speciale bewonerskaart. De Resident Card (zairyu) is uw belangrijkste document in Japan. Met deze kaart kun je in en uit Japan vliegen.

Dus het voorstel kwam oorspronkelijk uit Rakuten? Heb je ooit een baan gezocht in Japan?

— Ik was in het voorjaar van 2017 als toerist in Japan. Zelfs toen dacht ik erover om daar te gaan wonen. Maar dit waren meer fantasieën over het onderwerp, hij zette zelf geen stappen. En door een gelukkige kans bleek dat mijn vriend van een vorige baan een bericht ontving van een recruiter op LinkedIn (een sociaal netwerk van professionals voor het zoeken naar werk, sinds 2016 geblokkeerd in Rusland wegens het weigeren om gegevens van Russische gebruikers in het land op te slaan -). En mijn vriend raadde me aan, hij wist dat Japan interessant voor me was.

En we hebben ongeveer een jaar met de recruiter samengewerkt. Ik betaalde hem niets, en dat hoefde ook niet, hij zocht verschillende opties voor mij om te werken. Ze verdienen commissies voor het inhuren van de bedrijven zelf na een bepaalde tijd na indiensttreding.

In het begin accepteerde Rakuten me niet. Dit waren slechts online interviews. Misschien heb ik me niet zo goed laten zien of niet genoeg gezegd, want technisch zijn de interviews niet zo moeilijk. Ze vroegen wat ik doe, welke projecten.

Maar toen zagen we elkaar live en legden ze alles actiever uit. Op die manier vonden ze me waarschijnlijk beter.

Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws »

Salaris en huurwoningen in Japan

—Hoe gaat Japan om met Russische technologiebedrijven?- Ik noemde Yandex tijdens mijn sollicitatiegesprek. Sommigen herkenden. Dat wil zeggen, ze weten van het bestaan ​​ervan. Maar ik denk niet dat ze nadenken over het feit dat JetBrains en al zijn producten een Russisch bedrijf zijn. Of Nginx, bijvoorbeeld, is ook de ontwikkeling van Russische handen. Nu besteedt niemand er aandacht aan. VK, het voormalige Mail, weten ook of ze geïnteresseerd zijn in internationale bedrijven.

— Hoeveel vraag is er naar Russische IT-specialisten in Japan?

— Ik denk dat dit nog steeds een ongeploegd veld is. Hieronder zouden ook Kazachstan en Oekraïne moeten vallen.

De reden is dat er India en Vietnam zijn. Van oudsher zijn ze een outsourcinggebied voor de Japanners. Ze trekken lokaal talent aan uit deze twee landen en voor zichzelf.

Indiërs spreken de facto een soort Engels, dit is hun tweede taal. En wil je hier iemand in dienst nemen die Engels spreekt, dan valt de keuze automatisch op India of Vietnam. Niemand probeert erachter te komen of Russisch sprekende medewerkers goed Engels spreken.

En de vraag is laag, juist omdat ze weinig van ons weten. Bovendien zijn Russische specialisten nu iets duurder dan Indiërs. De Russische markt zelf is nu oververhit, ik hoorde over fantastische bedragen voor ontwikkelaars. We hebben minder motivatie om te vertrekken met het aangeboden geld in Japan.

- Aangezien salarissen werden genoemd, hoeveel krijgt een Russische ontwikkelaar in Japan?

- Het is noodzakelijk om in één keer over belastingen te vertellen. Trek ongeveer 30% van uw salaris af.

Voor een senior ontwikkelaar is een goed salaris 10 miljoen yen (6,6 miljoen roebel tegen de huidige wisselkoers) per jaar vóór belastingen. Het is logisch om van dit salaris door te gaan: genoeg om alleen en zelfs met je gezin te leven. Onder dit bedrag kan het leven in Japan voor een senior ontwikkelaar (senior) lijken op terugschakelen in vergelijking met het leven in Rusland.

Over een jaar zal 7 miljoen yen (4,6 miljoen roebel tegen de huidige wisselkoers) beschikbaar zijn. Dit is ongeveer 584 duizend yen per maand (ongeveer 385 duizend roebel tegen de huidige wisselkoers).

- Hoeveel kost het om een ​​huis te huren?

“Er is een goede spreiding hier in Tokio.

Als je bijvoorbeeld officieel niet in Tokio bent, maar heel dichtbij, dan kun je huisvesting betalen voor 80 duizend yen (52,6 duizend roebel tegen de huidige wisselkoers). Het wordt een gewoon appartement, dit is geschikt voor twee. Maar in het centrum van Tokio zal de huur natuurlijk ongeveer 150-200 duizend yen zijn (99-131,5 duizend roebel tegen de huidige wisselkoers).

Huur is hier de grootste kostenpost. En de formule is voor mij vrij standaard - niet meer dan een derde van het salaris mag aan huur worden gegeven. Al het andere is veel gemakkelijker te controleren. De kosten van transport en communicatie zijn niet zo gigantisch: ik betaal ongeveer 5 duizend yen (3,3 duizend roebel) voor communicatie en ongeveer 15 duizend (9,9 duizend roebel) voor reizen.

Bijna alle bedrijven betalen voor reizen naar het werk en terug, ze hebben allemaal verschillende limieten, beginnend bij 30 duizend yen (19,8 duizend roebel) per maand. Ik ken iemand die een reiskostenvergoeding van 90.000 yen per maand kreeg, zodat hij elke dag met een shinkansen (hogesnelheidstrein) van een naburige stad naar Tokio kon rijden.

Verdient u meer of minder dan 10 miljoen yen per jaar?

- In mijn geval is het meer. Maar de belastingen worden steeds hoger. Er is een progressieve belastingschaal. Maar voor Japan verdien ik niet veel geld. In de Japanse IT zijn er medewerkers van investeringsbanken, en dit zijn verschillende hoogten, maar ja, mijn salaris is veel hoger dan het gemiddelde Japanse salaris.

- Hoe waar zijn de verhalen over de moeilijkheden met huren in Japan?

- Er is een reykin - een eenmalige betaling aan de verhuurder bij het sluiten van het contract. Dit is zo'n cadeau. Het wordt meestal gedaan als u niet bij een bedrijf huurt, maar bij een specifieke verhuurder. Maar ook dat is langzaam aan het verdwijnen, omdat steeds meer buitenlanders erover klagen. En om populair te zijn op de markt, begint reykins op te ruimen.

Ik heb geweldige verhalen gehoord over buitenlanders die worden gediscrimineerd. En het is waar. Je wordt niet toegelaten tot 70% van de woningen op de markt, simpelweg omdat je een buitenlander bent. Het maakt niet uit of je goed verdient en hoe lang je hier al woont. Je moet een borg vinden, hij moet Japans zijn. Dat wil zeggen, er zijn genoeg van hun eigen grappen.

Ik denk met afschuw na over het vinden van een appartement in mijn eentje.

Het verschil tussen Rusland en Japan

—Hoeveel verschilt het leven in Tokio van Moskou?

Het leven in Tokio is dynamisch. Maar hier is de sfeer verrassend genoeg niet zo hipster in vergelijking met Moskou en St. Petersburg. Tokio is verdeeld in districten en elk heeft zijn eigen contingent. Maar er zijn geen plaatsen die het ondubbelzinnig comfortabel maken voor jonge mensen, en ik beschouw mezelf nog steeds als een van hen, ik ben 30 jaar oud.

Het leek me dat Tokio nog steeds behoorlijk verfijnd is. Alles is vrijwel overal hetzelfde. Meer Michelin restaurants, stevige bars. Maar het lijkt allemaal hetzelfde. En overal dezelfde mensen, ongeveer dezelfde service.

Ik wil niet klagen, maar dit is een feit. Dit betekent niet dat de stad saai is. Daarin kun je je sociale kring vinden en in veel opzichten zelfs interessanter dan Moskou. Er zijn hier veel meer buitenlanders, je hoeft niet te hard je best te doen. Er zijn landgenoten en Engelssprekende mensen.

Subtiliteiten van het leven

— Welke taal gebruik je vaker in Japan?— Ik spreek hier veel meer Engels dan Japans. Alle interviews waren ook in het Engels. En communicatie buiten het werk vooral om.

— Hoe verschilt het werk in Japan van het werk in Russische bedrijven?

— Het moet worden benadrukt dat ik in twee bedrijven heb gewerkt die gericht waren op de westerse benadering. Dezelfde Rakuten is een gigantisch bedrijf met alleen al op het hoofdkantoor 10 duizend mensen. En er zijn veel afdelingen, en elk heeft zijn eigen sfeer. Er was geen harde, conservatieve sfeer in mijn teams. Ik zou er niet tegen kunnen.

Allerlei gruwelen over het werken in Japanse bedrijven bleken geen realiteit. En ik merkte geen groot verschil met de Russische aanpak.

- En alle klassieke gruwelen over constant overwerk en op de werkplek zitten totdat de baas vertrekt?

- Wat u beschrijft is natuurlijk, maar ik ben niet bij dergelijke bedrijven geweest. Soms, het gebeurt, hoor ik een gek verhaal uit de hoek van mijn oor van iemand.

Mijn vriend werkte bijvoorbeeld in een klein Japans bedrijf op de IT-afdeling. Ze zat aan een grote tafel met de baas en zijn assistent, maar ze had een hogere status dan haar vriendin. En om het te bespreken, wilde ze zich vanuit de stoel naar de baas wenden. Maar de assistent vroeg haar meteen om vanaf de zijkant te omzeilen en direct contact op te nemen, omdat je niet naar het scherm van de baas kunt kijken. Dat is zo'n onzin. Dit is geen regel, maar het kwam bij een persoon op - ongeacht hoe iets gebeurde.

Er is ook het feit dat een oud-collega bij Honda werkte als computeringenieur. En weet je wat? Ze hadden geen internet op hun werkplek. Ze gaven domweg een boek, als een gids voor C ++, en zeiden dat ze moesten werken. Nou, ze zaten en werkten. In sommige bedrijven bestaan ​​zulke gekke dingen.

Maar we moeten begrijpen dat ze ons daar niet zullen accepteren, ook vanwege onvoldoende kennis van het Japans. En daar gaan we niet heen. Dit is een parallel universum voor ons.

Ken je alleen de meest elementaire zinnen in het Japans?

— Ik kan een eenvoudig gesprek voeren in het Japans, niet alleen gewone zinnen in winkels en restaurants. Ik studeer nu, studeer met mijn Japans sprekende Russische vriend, we hebben twee keer per week Zoom-lessen. Mijn Japans groeit, ik wil vloeiend spreken. Dat wil zeggen, mijn taal is niet voor werk. Drie jaar in het land, het is een beetje gênant om de taal niet te kennen.

Is het waar dat het in Japan zeldzaam is om iemand te vinden die Engels spreekt en begrijpt?

“Binnen het bedrijf is dat geen probleem. Maar op straat is het moeilijk. Als je een willekeurig persoon benadert en iets in het Engels vraagt, kan hij proberen te antwoorden. Kansen zoals in Rusland ongeveer, zelfs minder. Er zijn verhalen dat de Japanners weglopen voor buitenlanders als ze niet weten wat ze moeten zeggen, maar dat had ik niet.

Terug naar huis?

— Zijn er plannen voor een gezin in Japan?

- Hier is het mogelijk zonder Japans te kennen. Er zijn Engelssprekende Japanse vrouwen, je leert elkaar kennen en je leeft heerlijk. Maar daar heb ik op dit moment geen concrete plannen voor. Ik heb er geen idee van een gezin te stichten met een Japanse vrouw. Ik zal kijken naar Russisch sprekende landgenoten, of meisjes uit het westen.

— Uw werkvisum verloopt in november 2023. Ga je verlengen? Of ga je naar Rusland?

— Ik heb de wens om van het visum een ​​verblijfsvergunning te maken. Zo'n kans ligt hier. En met deze vaste verblijfplaats kan ik flexibeler nadenken over wat ik nu ga doen. Hiermee kunt u een appartement kopen op bijna hetzelfde terrein als een burger van Japan. Ik kan uiteindelijk Japan verlaten en bijna wanneer ik maar wil terugkeren. Ik heb echter weinig idee dat ik hier voor altijd ben. Het zou te voorbarig zijn om dat te zeggen.

— Moeten Russische IT-specialisten naar Japan vertrekken als ze worden aangeboden?

- Japan is een specifiek land, vooral voor degenen die vanuit het westelijke deel van Rusland reizen. We moeten ons erop voorbereiden dat het moeilijk zal zijn om naar huis te gaan. Het zal maximaal 1-2 keer per jaar blijken te zijn. Ja, lange vluchten.

Er zijn minder vakanties en geen ziektedagen als zodanig. Word je bijvoorbeeld een paar dagen ziek, dan neem je vakantiegeld op. Vakantie begint in het eerste jaar met 10 werkdagen per jaar en wordt elk jaar met 2 dagen opgeteld tot 20. Als je van baan verandert, wordt het aantal vakantiedagen weer op 10 gezet. Dit wordt gecompenseerd door een toenemend aantal nationale feestdagen, bijna zoals in Rusland.

Er zijn nogal wat verschillende IT-bedrijven in Tokio, waaronder die van FAANG (een acroniem voor Facebook, Apple, Amazon, Netflix en Google - ), investeringsbanken, start-ups en internationale en lokale bedrijven. Werk in FAANG, evenals in andere internationale bedrijven, biedt mogelijkheid om naar andere landen te verhuizen.

Je moet er rekening mee houden dat je in de Japanse IT niet veel meer zult verdienen dan de rest van de bevolking van het land. Ik had best veel ervaring. Om hierheen te gaan, moet je een stevige bagage hebben. En daarmee kun je in Rusland beter verdienen dan in Japan.

bbabo.Net