Australië (bbabo.net), - De Tamil-vluchteling Thanush Selvarasa werd een jaar geleden vrijgelaten uit hoteldetentie en kreeg een overbruggingsvisum van slechts zes maanden per keer. Hij vertelde The Feed dat het zijn kansen op werk en huisvesting beperkt, waardoor hij in een staat van onzekerheid verkeert.

Bijgewerkt door Ilias Bakalla Na te zijn vrijgelaten uit acht jaar hechtenis, was Thanush Selvarasa opgelucht, maar ontdekte al snel dat zijn hervonden vrijheid ernstige beperkingen had.

"Ik heb een overbruggingsvisum dat maar zes maanden duurt, als dat voorbij is, weet ik niet of ik in Australië mag blijven", vertelde hij aan The Feed.

“Met mijn visum mag ik niet naar het buitenland studeren of vliegen, het maakt het moeilijk om een ​​baan te krijgen als de baas ziet dat je nog maar een paar maanden op je visum hebt. Ik leef nog steeds in het ongewisse.”

Thanush, 30, was begin twintig toen hij in 2013 uit Sri Lanka vluchtte. Na een poging om per boot in Australië aan te komen, werd hij vastgehouden op Manus Island, Papoea-Nieuw-Guinea en vervolgens in het Park Hotel in Melbourne.

In 2013 kondigde premier Kevin Rudd aan dat niemand die per boot aankomt zich ooit permanent in Australië zal vestigen. Het is een beleid dat sindsdien door elke regering is nageleefd.

Thanush was een van de 192 vluchtelingen die naar Australië werden gebracht onder de Medevac-wetgeving van 2019, die het mogelijk maakte voor offshore-vluchtelingen naar Australië te worden overgebracht voor medische behandeling.

De meesten werden in hoteldetentie gehouden voordat ze tussen december 2020 en januari 2021 geleidelijk werden vrijgelaten.

Op het moment van hun vrijlating zei de regering dat medische behandeling geen weg zou zijn naar vestiging in Australië.

LEES MEER Thanush vertelde The Feed dat hij, ondanks dat hij jarenlang door de Australische regering is vastgehouden, wil bijdragen aan het land en hier een leven wil opbouwen.

“Ik heb al genoeg pijn in mijn leven gehad, gescheiden zijn van mijn familie en niet naar het buitenland mogen vliegen om ze te bezoeken. Het leven is kort, we zouden het recht moeten hebben om ervan te genieten", zei hij.

“Maar het ligt niet in onze handen, de immigratiedienst neemt de beslissing voor ons.”

Beperkte visumopties en discretionaire bevoegdheden

Dr. Carolyn Graydon, de hoofdadvocaat van het Asylum Seeker Resource Centre in Melbourne, vertelde The Feed dat medevac-vluchtelingen slechts één visumoptie krijgen, het definitieve vertrekoverbruggingsvisum E.

"De lengte van hun visum is geheel aan het oordeel van ofwel de minister van immigratie of de minister van binnenlandse zaken, ze kunnen een visum voor vijf jaar of vijf minuten verlenen als ze dat willen," zei Dr Graydon.

“Op dit overbruggingsvisum hebben ze geen inkomenssteun, dus als ze hun baan verliezen, zijn ze volledig afhankelijk van goede doelen.”

“Veel vluchtelingen raken erg gestrest tegen het einde van hun visum, omdat ze afhankelijk zijn van de minister die persoonlijk tussenkomt om hen toe te staan ​​te blijven.”

Dr. Graydon zei dat het systeem is ontworpen om de rechten van mensen weg te nemen en hen buiten het rechtssysteem te brengen, met zeer weinig verantwoordelijkheid voor de beslissingen van de minister.

"Omdat het een persoonlijke beslissing van de minister is, is het enige gevoel van verantwoordelijkheid in het parlement en er zijn duizenden mensen het hele jaar door afhankelijk van dit soort beslissingen, dus het is bijna onmogelijk om enige vorm van verantwoordelijkheid te houden", vertelde ze aan The Feed.

Farhad Bandesh is een andere medevac-vluchteling die onder deze omstandigheden leeft. Hij vertelde The Feed dat hij in een wijnmakerij werkte toen zijn visum afliep.

"Ik moest twee maanden zonder werk zitten toen ik geen visum had en er waren in die tijd lockdowns", zei hij.

“Ik heb een permanente verblijfsvergunning aangevraagd, maar ze gaven me maar voor zes maanden hetzelfde overbruggingsvisum.”

"Ik wil de eerste Koerdische wijnmaker ter wereld zijn"

Farhad, 40, ontvluchtte Iran in 2013 waar hij vervolgd werd vanwege zijn Koerdische etniciteit. Hij probeerde per boot in Australië aan te komen en werd buiten de kust vastgehouden voordat hij naar Australië werd overgebracht.

Tegen de tijd dat hij in december 2020 werd vrijgelaten, zat Farhad al acht jaar vast. In die tijd schreef hij muziek en schilderde hij kunstwerken.

Hij vertelde The Feed dat hij via zijn werk in contact kon komen met Australische kunstenaars en dat hij na zijn vrijlating onderdak kreeg

LEES MEER“Ik hou van Australische mensen, ik heb hier diepe connecties en vriendschappen met artiesten en muzikanten, dus ik wil het niet verliezen [vriendschappen]. Ik heb al één familie verloren, ik wil mijn Australische familie niet verliezen”, zei hij.

Farhad vertelde The Feed dat zijn passie ligt bij het maken van wijn, maar vanwege zijn visum kan hij niet studeren en een drankvergunning krijgen.

"Ik wil de eerste Koerdische wijnmaker ter wereld zijn, maar mijn visum verhindert dat", zei hij.

De mogelijkheden voor hervestiging

Een woordvoerder van het ministerie van Binnenlandse Zaken vertelde dat het grensbeschermingsbeleid van The Feed Australia standvastig blijft."Personen van voorbijgaande aard worden aangemoedigd om hun medische behandeling af te ronden, zodat ze zich kunnen hervestigen in de Verenigde Staten of een ander derde land, of vrijwillig naar huis kunnen terugkeren."

LEES MEER Graydon vertelde The Feed dat er een tekort is aan wereldwijde hervestigingsplaatsen voor medevac-vluchtelingen, die moeten concurreren met vele andere ontheemden over de hele wereld.

“Wat het bijzonder betreurenswaardig maakt dat Australië jarenlang niet is ingegaan op het aanbod van Nieuw-Zeeland om 150 migranten per jaar te hervestigen.”

De woordvoerder van het ministerie van Binnenlandse Zaken zei dat Australië het hervestigingsaanbod uit Nieuw-Zeeland op prijs stelt.

"We zijn in gesprek met Nieuw-Zeeland, maar blijven op dit moment gefocust op de Amerikaanse hervestigingsregeling", zeiden ze.

"Ik wil gewoon dat de minister aan ons als mensen denkt, we zullen niet eeuwig leven, we willen gewoon in vrede leven en bijdragen aan dit land", vertelde hij aan The Feed.

"Ik heb acht jaar lang in detentie moeten lijden, maar deze onzekerheid en het leven in onzekerheid is gewoon een andere vorm van lijden."

bbabo.Net