Wie houdt er niet van een beetje schaduw op straat? Een stoere parkeerplaats voor de auto? Een stukje tuin? Maar is het verstoren van het verkeer, het hinderen van bedrijven en shoppers, het uitgeven van miljoenen baht om een ​​"groene stad" te creëren, de verstoring, het ongemak en de kosten echt waard?

In één woord, ja.

Als de tv-experts het hebben over klimaatverandering, hebben ze het over fabrieken die broeikasgassen uitspuwen en afvalstortplaatsen die methaan uitspuwen. Heb je ooit iemand horen praten over Bangkok of Chiang Mai -- de stad zelf -- als oorzaak van klimaatverandering? Niet het verkeer, niet de fabrieken, niet het afval. Alleen de gebouwen zelf, de daken en de wegen?

De realiteit is dat onze steden enorme zonnewarmtebatterijen zijn die overdag "opladen" (waardoor je leven en dat van iedereen ellendiger wordt) en dan 's nachts "ontladen", warmte uitstralend, de temperatuur hoog houdend, je AC -- en uw elektriciteitsmeter -- de nacht in.

Is dit een reëel probleem?

Nou, als je in Chiang Mai woont op de bodem van een bassin met een inversie zonder constante wind, dan verhoogt de stad zelf de temperatuur met ongeveer 12C. Hetzelfde geldt voor Bangkok als er een inversie begint en de zeebries stopt.

Waarom? Thermische massa.

Bij het ontwerpen van een zonnehuis gaat het er niet om hoeveel zon je binnenlaat, maar hoeveel zonnewarmte je vasthoudt voor de koude uren van de nacht. Om warmte vast te houden, heb je thermische massa nodig, meestal in de vorm van een cement- of bakstenen plaat of thermische muur.

Wat is een stad? Het is een enorme thermische massa, miljoenen tonnen ervan. Een stad is zwarte asfaltwegen diepe beddingen zijn gelegd. Het is een platte, zwarte teer die op dikke cementdaken is gelegd. Het zijn enorme gebouwen gebouwd van cement en staal. Ze hebben misschien een glazen bekleding, maar de energie van de zon verwarmt de structuur en dringt door het glas om de binnenkant te verwarmen.

Maar ons gebouw is voorzien van airconditioning, kunt u bezwaar maken; we zijn niet heet. Maar airconditioning is slechts een warmtewisselaar. Het haalt warmte uit uw gebouw en duwt het naar buiten, samen met de extra warmte die wordt gegenereerd door de AC-apparatuur.

Zijn we gedoemd om vast te blijven zitten in deze cyclus? Moeten we lijden als we willen genieten van de geneugten van steden? Kunnen we niets doen aan stijgende temperaturen, stijgende sterfte door hitte en oververhitting, muggen die ziektes overbrengen, stijgende elektriciteitsrekeningen en stijgende BKG-emissies van onze energiecentrales? Natuurlijk is er.

We kunnen onze steden groener maken.

Gelukkig hebben de meeste gebouwen hier in Thailand sterke, platte daken. Gewoon daken bedekken met gras, bomen in potten of tuinen die we dagelijks water geven, zou enorme hoeveelheden zonne-energie absorberen en ook enorme hoeveelheden verontreinigende stoffen uit de lucht verwijderen.

Singapore is een goede case study van hoe je het gebruik van dakruimtes en zelfs muren kunt maximaliseren. De stadstaat heeft een stimuleringsprogramma dat bouwbedrijven en projectontwikkelaars aanmoedigt om daktuinen en verticale plantenmuren in hun vestigingen te integreren. Sinds 2009 heeft het plan meer dan 100 gebouwen met groene daken, daktuinen, eetbare tuinen en groene muren geïnstalleerd.

Helaas zijn veel gebieden in onze steden onnodig geplaveid terwijl ze met gras of bomen zouden kunnen worden beplant. De hoofdwegen die door onze steden lopen, zijn vaak van elkaar gescheiden door metersbrede stroken beton die tussen de stoepranden vervangen kunnen worden door gras. De rotondes van onze steden zijn gecementeerd, maar zouden in plaats daarvan met gras kunnen worden bedekt. Veel verkeerslichten zouden kunnen worden vervangen door rotondes die de files en het aantal ongevallen verminderen en meer mogelijkheden bieden voor vergroening. Dit zijn geen wereldschokkende wetgevingskwesties. Dit zijn louter regelgevende zaken die met één pennenstreek de kwaliteit van miljoenen mensen kunnen verbeteren.

Als we ons echt als wereldleider willen profileren, kunnen we de toegang van voertuigen tot binnenstadsgebieden sterk beperken. Dit zou de aanleg van grote, gedurfde openbaarvervoersystemen, enorme parkeerplaatsen buiten de steden en de levering van honderden elektrische bussen en taxi's vereisen. Het zou echter een einde maken aan de eeuwige verkeersopstoppingen, kleine ongevallen en parkeerproblemen die ons vandaag de dag teisteren en zoveel tijd, geld en mankracht verspillen. Ook zouden veel kleine straatjes kunnen worden omgebouwd tot wandelstraten voor overdag (leveringen van goederen en bijvoorbeeld bouwmaterialen, beperkt tot bepaalde daluren). Deze wandelstraten zouden met gras begroeid zijn, met bomen omzoomd en misschien zelfs bedekt met pergola's die verstrengeld waren met wijnranken. Ze zouden de winkel- en eetervaring van klanten drastisch verbeteren. Het nemen van dergelijke maatregelen zou leiderschap en politieke wil vergen. Maar wanneer is het beter om ze te ondernemen dan nu met het toerisme en de economie depressief, en de natie die behoefte heeft aan een zinvolle visie om na te streven?Het Benjakitti Forest Park-initiatief en de opening van verschillende andere parken in Bangkok in de afgelopen jaren zijn goed ontvangen door het publiek en laten zien dat de regering flinke stappen in de goede richting zet. Maar laten we verder gaan. Laten we vanuit Singapore het voortouw nemen op milieugebied en onze steden groener maken. Niet alleen figuurlijk, maar letterlijk, overal.

Dr. Michael Shafer is emeritus hoogleraar politieke wetenschappen aan de Rutgers University en mede-oprichter van Warm Heart Foundation, gevestigd in Chiang Mai.

bbabo.Net