We horen tegenwoordig veel over de islam die verkeerd wordt voorgesteld in het nieuws. Meldingen van geweld, discriminatie, beperkingen van vrouwenrechten hebben geleid tot de verkeerde conclusie dat mensenrechten en democratie geen plaats hebben in de islam. Afschuwelijke daden van onverantwoordelijke mensen die de islam gebruiken als voorwendsel om hun snode bedoelingen te bevorderen, hebben deze verkeerde voorstelling van zaken verergerd, waardoor het echte gezicht van de islam als een religie van vrede en een zegen voor het hele universum, Rahmatul Lil Alamin, wordt belasterd. Als gevolg hiervan heeft de moslimgemeenschap die buiten hun land woont, te maken gehad met verschillende problemen, zoals islamofobie, discriminatie en raciale profilering.

Met de geleidelijke verspreiding van de islam is de relatie tussen de islam en de democratie voortdurend onderwerp van wetenschappelijk debat. Zowel in het Westen als in de moslimwereld hebben de verhandelingen over de islam, mensenrechten en democratie aan kracht gewonnen en wordt het een fel bediscussieerd onderwerp. De vraag naar de verenigbaarheid van islam en democratie vormt de kern van dit discours alsof dit laatste geen plaats heeft in de islam.

Voor moslims is de islam een ​​goddelijke openbaring, een uitgebreide reeks principes en morele leiding van God de Almachtige (Theocentrisch). Mensenrechten, aan de andere kant, zijn een reeks waarden geproduceerd met logica of co-gerelateerd aan een menselijke oriëntatie (etnocentrisch) en geassocieerd met secularisme vanwege de scheiding van rollen en functies van de religie (kerk) en de staat.

De komst van de profeet Mohammed (vzmh) betekende de vrijheid van de mensheid van alle vormensenrechtenschendingen.

Als men dus de islam vanuit een formalistische benadering als een structureel organisatiesysteem beschouwt, zal democratie worden gezien als onverenigbaar met de sharia-islam. In dit geval is een voetnoot vereist. De islam zwijgt over het type regering (monarchie of republiek) of de selectie van een leider (musyawarah door de raad of Baith of benoeming). Beide werden in de beginjaren van de islam in een andere tijd gebruikt.

Als iemand de islam ziet als een reeks substantiële waarden of principes die cruciaal zijn voor de mensheid, zal hij of zij erkennen dat de islam en de democratie elkaar versterken. Moslimgeleerden en historici moeten in dit opzicht worden gecrediteerd door aan te tonen dat de komst van de profeet Mohammed (vzmh) de vrijheid van de mensheid betekende van alle vormensenrechtenschendingen. Vanwege zijn bevrijdende theologie zou de islam een ​​stabiele basis voor de samenleving creëren door Jâhilî-tradities uit te roeien en leidden tot de vaststelling van mensenrechtenprincipes die we in de moderne tijd kennen.

Wat we fascinerend vonden, is dat islamitische waarden zoals egalitarisme (al mussawwa), rechtvaardigheid (al addudiyah), pluralisme (al-musyarakat), persoonlijke vrijheid en bescherming en tolerantie (al tasamud) niet alleen in de Heilige Koran worden gevonden. maar manifesteren zich ook in het Handvest van Medina uit de 6e eeuw.

Om de zaken in context te plaatsen, werden vergelijkbare ideeën verwoord in Magna Carta in de 12e eeuw of zes eeuwen later. Pas in 1948 namen de Verenigde Naties de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) aan. Gezien deze lange periode zou het niet overdreven zijn te beweren dat het Handvest van Medina zijn tijd ver vooruit was. Dit is iets waar de moslimgemeenschap trots op moet zijn en als een weerspiegeling van het ontwikkelen van effectieve middelen om de implementatie ervan in de huidige omgeving aan te moedigen.

Snel vooruit naar onze tijd, de OIC ratificeerde de Verklaring van de Rechten van de Mens in de Islam (IUDHR) in 2010. De OIC heeft verder de Independent Permanent Human Rights Commission (IPHRC) opgericht en in februari 2012 had Indonesië de eer om gastheer te zijn van de eerste sessie van dit verheven lichaam. Deze positieve stap weerspiegelt de bereidheid van de OIC om zich te houden aan de fundamentele mensenrechtenprincipes van de UVRM.

Gezien de voorgaande factoren is het vrij duidelijk dat de islam, mensenrechten en democratie op het gebied van inhoudelijke waarden elkaar niet versterken, maar elkaar beconcurreren. Daardoor lijken debatten over de universaliteit en culturele relativiteit van mensenrechten vanuit islamitisch perspectief minder relevant. Islam en moderniteit kunnen naast elkaar bestaan.

De meest urgente uitdaging voor de moslimwereld is hoe de basisrechten te implementeren en tegelijkertijd de islam te behouden als een bron van energie voor het afdwingen van naar behoren verdiende rechten in alle aspecten van het menselijk leven. Even cruciaal is het bepalen hoe landen met een moslimmeerderheid hun burgers waarborgen kunnen bieden om hun grondwettelijke rechten op een vrije en verantwoorde manier uit te oefenen door middel van democratische processen om sociaal-economische voordelen te bieden aan de samenleving en het land.De moslimwereld is, net als in andere delen van de wereld, in beweging en de jeugd wordt geconfronteerd met culturele desoriëntatie. De verbazingwekkende uitbreiding van sociale media in de eenentwintigste eeuw betekende dat de gedachten van mensen krachtiger zijn dan ooit tevoren. Naarmate mensen meer politieke ruimte en meer betrokkenheid bij het vormgeven van hun toekomst zoeken, vereist de effectieve regering de steun van het maatschappelijk middenveld, evenals een sterk geloof in en een onvermoeibare koestering van democratie.

In dit verband werpt deze beschikbare informatie licht op enkele belangrijke aandachtspunten die onze onmiddellijke aandacht behoeven. De Human Development Index (HDI) onthult dat 36% van de 57 OIC-leden in de low human Women's Empowerment Policy Index stond. De Gender Development Index (GDI) geeft aan dat de meerderheid van de vrouwen en meisjes in OIC-landen onder andere te maken hebben met aanzienlijke belemmeringen voor onderwijs, gezondheidszorg en economische vooruitzichten. De islamitische indexen van 2020 laten zien dat niet-moslimmeerderheidslanden gemiddeld beter presteren dan landen met een moslimmeerderheid, waarbij het grootste deel van de door moslims gedomineerde landen onderaan de lijst staat.

Het is opmerkelijk dat de islamitische indexen het belang erkennen van islamitische principes en leerstellingen uit de Heilige Koran en Hadith bij het opzetten van succesvolle instellingen en het versterken van het bestuur van de islamitische staat. De islamitische indexen omvatten goed bestuur en de rechtsstaat, vrijheid en gelijke kansen voor zelfontplooiing, en een vrije markt en hoge economische prestaties.

We moeten echter niet beledigd zijn door deze bevindingen, maar ze eerder gebruiken als een reflectie voor het verbeteren van de status en omstandigheden van mensen in de moslimwereld, en daarmee de morele inspiratie van de Madani-samenleving eren. De OIC heeft een route uitgestippeld om de kloof op het gebied van empowerment van vrouwen te dichten met de goedkeuring van de POA vooruitgang van vrouwen in 2016. De POA schetst maatregelen voor het mainstreamen van gendergelijkheid in onderwijs, gezondheidszorg en het bevorderen van de economische empowerment van vrouwen. De OIC nam vorig jaar ook een reeks resoluties aan waarin de leden worden opgeroepen om speciale aandacht te besteden aan vrouwen bij economische aanpassingsinspanningen tijdens de COVID-pandemie en daarna.

Menselijk talent werkt het beste in een gunstige omgeving, die wegen opent voor sociaaleconomische vooruitgang en ontwikkeling. Aangezien islam en democratie elkaar wederzijds versterken, zou een brede democratische benadering en het delen van geleerde lessen de moslimwereld zeker helpen om haar gemeenschappelijke verplichtingen en praktijken van de islam als een religie van vrede en zegen voor de hele mensheid, Rahmatul Lil-Alamin, te versterken.

De schrijver is ambassadeur van Indonesië in Pakistan.

bbabo.Net