Het besluit van premier Imran Khan om certificaten toe te kennen aan de tien best presterende ministeries is een stap in de goede richting, maar de belangrijkste vraag is wat voor soort benchmarks werden gebruikt om de prestaties door het kabinet van de premier (PMO) te evalueren? Terwijl 1.090 doelen werden gesteld en 424 werden bereikt, beweerde minister van Informatie Fawad Chaudhry dat het genereren van inkomsten en bedachte projecten door elk ministerie de belangrijkste drijfveren waren. Er is inderdaad een document gepubliceerd door de regering waarin de geclaimde prestaties worden benadrukt, maar het proces zelf lijkt op zijn best gebrekkig.
Opvallende uitsluitingen van de top tien lijst waren het ministerie van Buitenlandse Zaken, het ministerie van Financiën en de afdeling Economische Zaken (EAD), maar ironisch genoeg waren ook het ministerie van Mensenrechten, de afdeling Nationale Veiligheid (NSD) en het ministerie van Binnenlandse Zaken opgenomen. Het is niet verwonderlijk dat Kasjmir-zaken tot de slechtst presterende divisies behoorden, gezien het gebrek aan duidelijke resultaten. Sommige van deze ministeries en divisies zijn echter met elkaar verweven in hun werking, maar er lijkt een enorme kloof te zijn.
Het lijkt alsof de oefening bedoeld was voor publieke en mediaconsumptie die geen langetermijneffecten zou hebben. Hoewel concurrentie tussen ministeries als gezond wordt beschouwd voor dit soort beoordelingen, moet het evaluatieproces worden uitgebreid met samengevatte openbare documentatie met prestatie-indicatoren en hun resultaten voor elk ministerie en hoge ambtenaren die ermee verbonden zijn.
Met name sommige federale ministers waren naar verluidt ontevreden over het beoordelingsproces en uitten hun ergernis privé aan de betrokken forums. Dit is op zichzelf al een teken dat er nog veel meer moet worden gedaan voor de volgende prestatiebeoordeling, maar tegelijkertijd moet verdienste worden verantwoord in plaats van prestaties van onbeduidende aard op te sommen. Impactvolle beleidsvorming en beslissingen moeten worden geprioriteerd als essentiële prestatie-indicatoren voor de best mogelijke resultaten.
Premier Khan gaf wel toe dat het systeem ‘gebrekkig’ is en dat beloften niet konden worden nagekomen. Is het een teken van een nederlaag of iemand die bereid is bergen te verzetten voor gewenste ‘veranderingen’? Alleen de tijd zou het leren; en er bleef niet veel over voor de zittende regering. *
bbabo.Net