Het is een schande dat parlementsleden vorige week een wetsvoorstel naar het kabinet hebben gestuurd om de drankindustrie te liberaliseren en kleinschalige producenten toe te laten de markt te betreden.

Veel parlementsleden, zowel in de regering als in de oppositie, hebben niet alleen het quorum niet gehaald, wat heeft geleid tot het mislukken van een aantal recente zittingen van het Huis, maar hebben ook hun plicht niet vervuld toen ze de kans kregen.

De parlementsleden stemden met 207 tegen 196 met twee onthoudingen en drie nee-stemmen om het wetsvoorstel tot wijziging van de accijnswet naar het kabinet te sturen voordat het Huis wordt teruggestuurd voor een stemming over de toelating ervan in eerste lezing.

De stemming werd uitgesteld ten opzichte van de vorige week toen een gebrek aan quorum de vergadering van het Huis dwong abrupt te eindigen.

De voorgestelde wijziging heeft tot doel de alcoholdrankindustrie, die onder het monopolie van enkele grote producenten staat, volledig te liberaliseren.

Als het parlement wordt aangenomen, zou het amendement, gesponsord door Thaopipob Limjirakorn, een Move Forward Party-parlementslid voor Bangkok, de regelgeving herzien om het voor kleinschalige distilleerders gemakkelijker te maken om een ​​bedrijf te runnen.

Het wetsvoorstel is onnodig uitgesteld. Als de Kamer de mening van de betrokken regering of autoriteiten wil horen, kunnen ze die horen tijdens een toetsingsproces van tweede en derde lezing.

De distilleerderijindustrie in Thailand is al meer dan een halve eeuw een lucratieve bron van inkomsten voor de overheid en een grote bron van rijkdom voor een paar sterke drank- en bierproducerende families.

De wet is een sleutelfactor die de ontwikkeling van Thaise traditionele drank ondermijnt, die sommigen beschouwen als een vorm van culturele wijsheid.

Er zijn al eerder pogingen ondernomen om de industrie te liberaliseren, maar nooit echt gelukt.

In 2000 nam het door de Democraten geleide kabinet een resolutie aan die dorpelingen het recht geeft om traditionele alcoholische dranken te produceren.

Het beleid heeft echter geen vooruitgang geboekt.

In 2003 stond de Thaksin Shinawatra-administratie de lokale bevolking toe een gemeenschapsonderneming op te richten om een ​​vergunning te krijgen om een ​​distilleerderij te openen.

Deze licenties waren echter moeilijk te verkrijgen vanwege strenge criteria.

Volgens de huidige regelgeving moet een drankstokerij die in aanmerking komt voor een vergunning een minimale productiecapaciteit van 30.000 liter per dag hebben en tot 99,5% alcohol per volume kunnen distilleren.

Het feit is dat de alcoholconcentratie van de meeste lokale terpentine die op de markt wordt verkocht tot slechts 40% is.

Ondertussen heeft iedereen die bier wil produceren een minimum maatschappelijk kapitaal van 10 miljoen baht nodig en een bierhuis dat zijn producten ter plaatse produceert en verkoopt, vereist een minimumcapaciteit van 100.000 liter per jaar.

Dit is de reden waarom veel kleine Thaise bierproducenten hun productiebasissen in buurlanden moeten opzetten en hun producten naar Thailand moeten exporteren met hoge invoerbelastingen.

De voorgestelde wijziging zal criteria schrappen die kleine producenten belemmeren om de markt te betreden.

Artikel 43 van de grondwet gaat dieper in op de rechten die het handvest aan het publiek biedt en bepaalt dat "een persoon en een gemeenschap het recht hebben om wijsheid, kunst, cultuur, traditie en goede gewoonten op zowel lokaal als nationaal niveau te behouden, nieuw leven in te blazen of te bevorderen. "

Als het om traditionele Thaise drank gaat, is dit een van de redenen waarom de regering het wetsvoorstel zou moeten steunen en de maatregel voor verder overleg aan de Tweede Kamer zou moeten teruggeven.

bbabo.Net