Het is moeilijk om iets te overwinnen waarvan je denkt dat het je zwakte is. Wisut Ponnimit, een cartoonist, animator, kunstenaar en muzikant die bekend staat om zijn vrolijke en schattige meisjespersonage Mamuang (vertaald als mango), voelt zich niet op zijn gemak bij schilderen omdat hij denkt dat hij er niet goed in is.

Toen Wisut een universiteitsstudent was, bekritiseerde een kunstdocent zijn schilderijen en zei dat hij niet in het veld moest werken. Zijn schilderijen stonden als slecht voorbeeld op een prikbord. Er was een moment dat Wisut wilde stoppen met studeren, maar dankzij zijn moeder die hem aanmoedigde om door te gaan, besloot hij zijn energie te steken in het tekenen van tekenfilms en het bespelen van muziekinstrumenten.

Van 2003 tot 2005 was Wisut in Japans te studeren. Door zijn opmerkelijke stripfiguren kreeg hij de kans om te werken voor Japanse uitgeverijen als Shinchosa en Shogakukan. Zijn mangaserie Blanco werd tussen 2007 en 2010 gepubliceerd in het Japanse tijdschrift Ikki Comics. Zijn personage Mamuang en de doorlopende serie HeSheIt zijn populair in zowel Thailand als Japan.

Onlangs daagde Wisut zichzelf uit om te schilderen voor zijn solotentoonstelling "Uoy Ma I" -- gelezen als "I Am You" -- die te zien is in River City Bangkok. De tentoonstelling toont Mamuang in schilderijen, illustraties en sculpturen. Wisut gaf toe dat hij doodsbang was om te schilderen, maar hij probeerde zijn angst te overwinnen en maakte uiteindelijk een enorm schilderij van Mamuang.

Life sprak met Wisut over het concept "Uoy Ma I", zijn angst voor schilderen en zijn ervaring in Japan.

Hoe bleef je positief na kritiek van een kunstdocent?

Ik stond op het punt te stoppen, maar mijn moeder liet me een bureau raadplegen om in het buitenland te studeren. Het proces was echter ingewikkeld. Ik kon niet meteen weg, dus mijn moeder moedigde me aan om mijn studie in Thailand af te ronden. Ik besloot toen mijn energie te richten op activiteiten die niet werden beoordeeld door een docent, zoals cartoons tekenen en muziekinstrumenten bespelen. Hierdoor kreeg ik positieve feedback.

Hoe kwam je op de tentoonstelling voor je animatie HeSheIt in Japan?

Ik zag cafés met folders gemaakt door indie-makers. Deze folders maakten reclame voor verschillende activiteiten, zoals knuffelworkshops, tuinierworkshops en muziekoptredens. Ik besloot ook folders te maken en vroeg het personeel of ik ze daar mocht achterlaten. Elke folder bevatte informatie over een aflevering van mijn strip HeSheIt, de toegangsprijs, de datum en de locatie van mijn animatietentoonstelling. Daarna huurde ik een restaurant in Kyoto om de animatie tentoon te stellen. Negentig mensen betaalden elk ¥ 5.000 om mijn eerste tentoonstelling bij te wonen.

Hoe kwam je op het idee om op piano of gitaar op te treden tijdens het vertonen van een animatie?

Na een paar keer tentoonstellingen te hebben gehouden, wilde ik een nieuwe aflevering van mijn animatie in Tokio vertonen, maar ik was er niet goed in. Dus besloot ik tekenfilms als dia's te laten zien en probeerde ik achtergrondmuziek op te nemen op een computer, maar dat lukte niet. Gelukkig was er een piano in de zaal, dus ik besloot die te bespelen tijdens de vertoning van de laatste aflevering van de animatie. Het publiek antwoordde dat ze het leuk vonden, dus speel ik nu een muziekinstrument tijdens het vertonen van de animatie.

Waarom zijn Japanse lezers geïnteresseerd in uw strips?

Ik weet het niet precies, maar als ik moest raden, ik denk dat Japanse mangakunstenaars goed zijn in tekenen en dat hun werken perfect en netjes zijn, maar mijn personages hebben geen perfecte lijnen waardoor Japanse lezers een meer ontspannen gevoel krijgen. Mijn stripfiguren zijn niet cool of chic, maar ze geven lezers andere vibes en gevoelens dan de gebruikelijke Japanse manga-stijl.

Is er een verschil tussen werken in Japan en Thailand?

Mijn ervaring in Japan omvatte het werken met kleine merken, onafhankelijke kunstenaars en galerieën, maar in Thailand heb ik met grotere merken gewerkt. Ik ben niet egoïstisch. Als een klant mij vertelt mijn werk te veranderen, heb ik daar geen probleem mee. In Japan heb ik een cd-hoes gemaakt met een tekening van een man die gitaar speelt. Zijn pink zat verstopt achter de gitaar en ik kreeg te horen dat ik het plaatje moest afmaken. Zo niet, dan kan een vereniging van gehandicapten een klacht indienen. Ik was verrast om dat te horen, maar vond het niet erg om het opnieuw te doen.

Was er enige druk om in Japan te werken?

Er was geen druk op het werk omdat ik niets deed wat ik niet aankon. Ik was blij dat Japanners mijn werk lazen. Het moeilijkste in Japan was voor mij om een ​​internetverbinding te krijgen. Een man die het internet kwam aansluiten sprak in formele taal. Toen ik hem vroeg om uit te leggen wat hij bedoelde, werd hij boos op me. Hij probeerde zijn woede te verbergen, maar ik zag zijn uitdrukking terwijl ik naar beneden keek om een ​​document te zien. Zijn uitdrukking veranderde snel toen ik opkeek. Ik was bang voor zijn pretentie.

Wat is het concept van de tentoonstelling 'Uoy Ma I'?Ondanks dat ze in dezelfde wereld leven, hebben mensen verschillende perspectieven. Terwijl sommige mensen zich ellendig voelen, voelen sommigen zich prima. "Uoy Ma I" betekent "Ik ben jou", of ik ben degene die je ziet. Het is alsof je in een spiegel kijkt. Ik heb het concept visueel vertaald door gebruik te maken van een spiegel en de reflectie daarin.

Waren er uitdagingen bij het werken aan deze tentoonstelling?

De uitdaging was om schilderijen te maken. Het is 15 jaar geleden dat ik een groot schilderij heb gemaakt voor een tentoonstelling. Ik schrok toen ik eraan werkte, want het deed me denken aan de kritiek van die universitair docent. Toch probeerde ik mijn angst onder ogen te zien, want ik wilde niet meer weglopen. Nadat de schilderijen klaar waren, voelde ik me beter.

Wat is het leukste aan striptekenaar zijn?

Een Japanse lezer die meer dan een uur in de rij wachtte op mijn handtekening, vertelde me dat haar moeder die in het ziekenhuis was opgenomen herstelde na het lezen van een boek met Mamuang. Ook kwamensen naar me toe en bedankten me. Ik denk dat Mamuang hen hielp zich beter te voelen.

Welke boodschap heb je voor aspirant-artiesten die mogelijk negatieve opmerkingen hebben ervaren zoals jij?

Als ik tijdens een concert op school optrad, zag ik soms illustraties of schilderijen op het prikbord. Naast tekeningen van klasse A waren er tekeningen van klasse F te zien om leerlingen te vernederen. Ik wil de leerlingen van het tekenen van graad F echt vertellen dat ze niet geloven in het oordeel van slechts één persoon en dat het je geen pijn laat doen of je droom vernietigt. Het leven zal meer zijn dan dit.

Wat is je advies voor jongeren die in het buitenland willen werken?

Er is geen formule voor succes. Nieuwe generaties moeten zelfverzekerd zijn en plezier hebben in het doen van dingen. Ze moeten proberen te doen wat ze willen, zolang ze niet in de problemen komen.

"Uoy Ma I" loopt tot 28 februari in RCB Galleria 2, River City Bangkok. De toegang is gratis. Bezoek facebook.com/RiverCityBangkok of bel 02-237-0077/8 voor meer informatie.

bbabo.Net