Het Belt and Road Initiative (BRI) heeft tot doel land- en zeeverbindingen te creëren via een wereldwijd web van infrastructuurprojecten die de stroom van mensen en goederen zullen vergemakkelijken.

Deze visie op connectiviteit wordt gedeeld door de Associatie van Zuidoost-Aziatische natiestaten (Asean).

Het kwam niet alleen uit China.

ASEAN-landen hebben zelf ideeën over connectiviteit.

Zo kwam het idee van een pan-Aziatische spoorlijn niet uit China, maar uit Maleisië en de Asean zelf.

Asean heeft ook een masterplan voor Asean Connectivity 2025.

De BRI werd gelanceerd in een tijd waarin de al lang bestaande regionale ambities voor connectiviteit samenkwamen met de wens van China om een ​​grotere rol te spelen op het internationale toneel, gefaciliteerd door zijn uitgebreide financiële en technologische capaciteit.

Verbetering van de betrekkingen met de Asean door China essentieel voor stabiliteit Deze gelukkige convergentie van aspiraties en belangen garandeert echter niet dat het BRI vrede tussen China en de Asean-staten zal verzekeren.

Bijna negen jaar na de lancering van de BRI zijn de betrekkingen tussen China en de Asean, hoewel grotendeels stabiel, niet opmerkelijk verbeterd.

Integendeel, de verdenkingen jegens China zijn gegroeid naarmate het buitenlands beleid onder Xi Jinping een meer nationalistische en confronterende houding aannam.

Het geschil over de Zuid-Chinese Zee doemt op in de betrekkingen tussen China en de ASEAN, aangezien China's vertoon van militaire kracht en de vestiging van buitenposten op kunstmatige eilanden de dreigingspercepties van claimende staten in Zuidoost-Azië vergroten.

Terwijl Peking zijn territoriale geschillen liever gescheiden zou houden van zijn algemene banden met de Asean-landen, is in de ogen van de Asean-staten de economische macht van Peking gekoppeld aan zijn militaire macht.

VS en China flirten met rampspoed over conflict in Zuid-Chinese Zee Als gevolg van China's scherpere buitenlands beleid zijn de vermoedens van China's bedoelingen en de politieke en economische invloed die het via de BRI zou kunnen uitoefenen, toegenomen.

Uit een jaarlijks onderzoek van het ISEAS-Yusof Ishak Instituut blijkt dat het vertrouwen in China onder Zuidoost-Aziatische landen door de jaren heen is gedaald.

Bovendien, hoewel infrastructuur een zegen kan zijn voor ontwikkelingslanden, kan het ook een bron van afhankelijkheid zijn.

Infrastructuur is een krachtbron, zowel materieel als immaterieel.

Materieel speelt infrastructuur, zoals wegen en spoorwegen, een belangrijke rol bij machtsprojectie en oorlogvoering.

In de niet-materiële dimensie heeft infrastructuur het effect van het construeren van identiteiten door middel van discours en structurele macht.

Het kan een onevenwichtigheid in de machtsverhoudingen veroorzaken, waarbij zwakkere staten zich als ondergeschikt kunnen identificeren en hun belangen ondergeschikt maken aan de sterkere staat.

Infrastructuur is dus een voertuig van Chinese machtsprojectie, wat de Asean-staten nog meer zorgen baart.

Terwijl ze de vruchten willen plukken van de groei van China, zijn de Asean-landen tegelijkertijd bang voor een te grote afhankelijkheid van Peking, wat leidt tot compromissen over hun soevereiniteit.

China's Belt and Road Initiative: glad als de zijderoute of eindeloze controverse? Daarnaast hebben de BRI-projecten maatschappelijke en milieukosten met zich meegebracht voor de gastlanden.

De inspanningen van Peking om de etnische Chinezen die in de Asean-landen wonen, te bereiken en op te nemen als onderdeel van haar BRI-plannen, hebben geleid tot toenemende etnische spanningen.

De lokale bevolking ergert zich ook aan de toestroom van Chinese arbeiders.

Er zijn vragen gerezen over de vraag of de lokale bevolking heeft geprofiteerd in termen van banen, opleiding en technologische overdrachten.

Er zijn ook de milieukosten voor de gastlanden, aangezien de bouw heeft geleid tot aardverschuivingen, overstromingen en verontreiniging van de watervoorziening.

De geloofwaardigheid van milieueffectstudies wordt vaak in twijfel getrokken omdat ze meestal door de Chinezen worden uitgevoerd.

Deze maatschappelijke en milieukosten hebben een deel van het enthousiasme voor de BRI getemperd, hoewel per saldo de dorst naar infrastructuur in de Asean-landen waarschijnlijk zou winnen.

Dit is wat het Blue Dot-netwerk onderscheidt van China's gordel en weg De ontwikkeling van de BRI vindt ook plaats tegen de achtergrond van de rivaliteit tussen de VS en China.

Hoewel de Verenigde Staten nog geen infrastructuurovereenkomsten of -pakketten hebben aangeboden die kunnen wedijveren met de BRI, hebben ze de nadruk gelegd op kwaliteitsinfrastructuur en hebben ze samengewerkt met Australië en Japan om het Blue Dot Network te lanceren om te concurreren met de BRI.

Regionale landen willen niet klem komen te zitten tussen de twee grootmachten.

Ondanks de economische vrijgevigheid van China die via de BRI werd aangetoond, zijn de Asean-landen dus op hun hoede om de kant van China te lijken te kiezen in politieke en strategische aangelegenheden.

Hoe kan de BRI dan helpen om de betrekkingen tussen China en de ASEAN te verbeteren? Ten eerste moet Peking meer aandacht besteden aan wat er op het terrein gebeurt.

Het BRI bestaat uit een mengelmoes van projecten.Peking overziet niet alle plannen, waardoor ongewenst gedrag ongecontroleerd is gebleven.

Het beste voorbeeld is het effect van Chinese investeringen in Sihanoukville, waar de enige diepzeehaven van Cambodja ligt.

De toestroom van Chinees geld, arbeiders en toeristen heeft Sihanoukville veranderd in een enclave van ondeugden, corruptie en misdaad, wat heeft geleid tot wijdverbreide wrok onder de Cambodjanen.

Na jarenlang niet te hebben gereageerd op deze grondsentimenten, hebben Peking en Phnom Penh in 2020 eindelijk inspanningen geleverd om enkele van de excessen aan banden te leggen.

Op verzoek van de Chinese overheid heeft de Cambodjaanse overheid de online gokactiviteiten in Sihanoukville gesloten.

Waar gaat China's Belt and Road Initiative over? Bewust zijn en reageren op de lokale context en ontwikkelingen ter plaatse, en samenwerken met de regeringen van het gastland om de maatschappelijke en milieu-impact van de BRI te verminderen, zou de lokale zorgen helpen verbeteren.

Ten tweede moet China de BRI beter beheren.

Het moet ervoor zorgen dat de procedures voor milieueffectbeoordelingen naar behoren worden uitgevoerd door onafhankelijke deskundigen en volgens internationale normen.

De kwaliteit van infrastructuurprojecten mag niet worden opgeofferd in naam van snelheid.

China moet ook transparanter zijn met gegevens om beschuldigingen van "schuldenvaldiplomatie" als gevolg van de BRI te weerleggen.

Ten derde moet China de inconsistenties in zijn buitenlands beleid verminderen.

Hoewel de agressievere aspecten van het Chinese buitenlands beleid bedoeld zijn voor binnenlandse consumptie en verband houden met de rivaliteit met de Verenigde Staten, moet China zich bewust zijn van de impact van deze stappen op de perceptie in Zuidoost-Azië om het potentieel van de BRI te maximaliseren.

De aspiraties van het Chinese leiderschap kunnen immers niet worden vervuld zonder volgelingen die bereid zijn de opkomst te steunen en zijn leidende rol te aanvaarden.

Het BRI voorziet in een grote behoefte aan de ontwikkeling van infrastructuur in Zuidoost-Azië en de middelen die China erin heeft gestoken, mogen niet worden verspild.

China moet meer doen om de regio gerust te stellen, niet alleen met woorden maar met daden.

Het moet vertrouwen opbouwen door zijn scherpe beleid in de Zuid-Chinese Zee af te zwakken, de centrale ligging van de Asean te verzekeren en productievere concurrentie met de Verenigde Staten aan te gaan.

Dit artikel is voor het eerst gepubliceerd door het Asian Peace Programme, een initiatief om vrede in Azië te bevorderen, gehuisvest in het NUS Asia Research Institute

bbabo.Net