De petroleumscene warmt veel sneller op dan welke Pakistaan dan ook aankan. Nu olie klaar is om een nieuw historisch hoogtepunt te bereiken (de term begint zijn oomph te verliezen gezien de frequentie waarmee het wordt gebruikt) van Rs 159,86 per liter, is het alarm geslagen omdat de staat zijn mensen vraagt een ondraaglijk pijnlijke prijs te betalen . En terwijl de lange, lange lijst van regeringswoordvoerders zich klaarmaakten met een slopende oefening om dit hele nieuwe blik wormen te verdedigen met behulp van modewoorden als internationale markt en wereldwijde trend, het ontketenen van weer een nieuwe ronde van algemene inflatie en de ontmoedigende impact ervan over de strijd om eten op tafel te krijgen, kan en mag niet buitenspel worden gezet. Wees gerust, het falen om de pijn van een gewone man te verzachten zou dienen als een begroeting voor de oppositie die vastbesloten is om elke scheur in de muur te gebruiken om zijn fort te bouwen. Het debat gaat echter niet langer over politiek, maar over pure economie; iets waar geen van de grote jongens klaar mee is. Ja, de benzineprijzen schieten over de hele wereld omhoog, maar in de ernst om de schuld op de schouders van anderen te schuiven, vergeet de regering gemakshalve de duizelingwekkende verschillen in koopkrachtpariteit. Het uitzenden van scheve gegevens en onverstandige verklaringen kan alleen schouderklopje verdienen van het hoofdkantoor, maar het publiek is niet blind en leeft niet onder een steen. Zorgwekkender is het constante maar schijnbaar holle geschal van oorlogshoorns tegen de maffia achter de op hol geslagen wandeling in essentiële artikelen, die niet afhankelijk zijn van internationale prijzen. De met shalwar kameez geklede suikerbaronnen en de schijnbaar onoverwinnelijke tarwesets slagen er nog steeds in om ongestraft te opereren, ondanks de tabdeeli-trommels die luid genoeg bonzen om de doden te wekken. In plaats van een ongelooflijke draai te geven aan het op handen zijnde rammelen van zijn eigen inflatieberekeningen, zou Islamabad er beter aan doen de werkelijke grondrealiteit aan zijn mensen over te brengen. Anders is het proberen een hap te nemen die veel groter is dan het kan kauwen, noch degenen die wachten op een uitstel van deze dringende tijden, noch de overheid zelf. *
bbabo.Net