De familie Donetsk vertelde hoe ze in de eerste evacuatiegolf uit Donetsk wisten te komen.

Alexandra uit Donetsk en haar dochter waren een van de eersten die Donetsk verlieten in evacuatiebussen. Het duurde niet lang om na te denken - het gezin woont in de buurt van Putilovka, dat wordt beschouwd als een frontliniezone in Donetsk. De herinneringen aan 2014-1015 zijn nog vers, toen granaten regelrecht de binnenplaats van hun hoogbouw in vlogen.

- Ik belde familieleden in Rusland, - zei Alexandra. - Ik kreeg het aanbod om met mijn dochter naar Shakhty te komen. Het is heel dichtbij. Ze besloten om papa thuis te laten met een hond. Om het kind niet bang te maken, zei ze dat we zo'n vakantie zouden hebben.

Volgens Alexandra wilde ze niet voor onbepaalde tijd weg. In het voordeel van de evacuatie was het feit dat er een werkonderbreking van een week was en het kind zonder school en sportafdeling zat.

- In plaats van thuis te zitten en te luisteren naar "aankomsten", kunnen we beter tijd doorbrengen met familieleden, - redeneerde de familie, en op 20 februari vertrokken ze met een van de bussen die de inwoners van Donetsk naar de Russische Federatie brachten.

Het pad bleek erg moeilijk te zijn. Op dat moment was het systeem van hervestiging van vluchtelingen uit de DPR nog niet gedebugd en moesten inwoners van Donetsk vele uren aan de grens doorbrengen.

- Er waren 12 van onze bussen, we stonden enkele uren aan de grens - we wachtten tot iedereen was gecontroleerd. Toen, al 's nachts, brachten we nog drie uur in het veld door, - zegt Alexandra. "Stel je voor, nacht, koud, een dozijn bussen met een stel kleine kinderen die willen eten, drinken, slapen ...

- Waarom was er zo'n vertraging?

Niemand kon iets uitleggen. Ik begreep dat de vraag waar we heen moesten, direct in het veld werd beslist. Toen werd er een kind ziek: de temperatuur liep op tot 39,6, en ter plaatse werd een ambulance gebeld. En pas ergens om 3 uur 's nachts gingen we.

- Waar hebben ze je heen gebracht?

- Naar het station in Taganrog. Direct naar de trein naar Novorossiysk. Maar we hadden andere plannen, die ik de escorte vertelde. Er is mij verteld dat als we een plek hebben om te wonen, niemand ons tegenhoudt. We namen treinkaartjes en gingen naar onze mensen in Shakhty.

- Heb je de beloofde 10 duizend ontvangen?

- Ja, maar niet meteen. Bij aankomst wendden ze zich tot de migratiedienst. We werden daar heel goed ontvangen. Iedereen vertelde, regisseerde, bood zelfs een rit aan. Op dezelfde dag ontvingen we 10 duizend roebel voor mijn dochter. We kregen trouwens het aanbod om haar in te schrijven op een school als de militaire situatie in de DPR aanhoudt. Maar we wachten nog steeds en hopen snel weer naar huis te kunnen...

Evgeniya FOKINA, MK in Donbass

Vluchtelingen uit Donbass in Rusland: beelden van accommodatie voor evacués

Zie de gerelateerde fotogalerij

bbabo.Net