Op 22 februari lijkt een nieuwe fase van de geschiedenis te beginnen in de Donbass. Hij wacht volgens de meeste bewoners al acht lange jaren. De correspondent kwam te weten hoe het met de inwoners van Donetsk gaat en hoe zij denken over wat er gebeurt.

Anastasia Tarykina, een inwoner van Donetsk, zegt dat de beschietingen van vandaag zoals gewoonlijk werden uitgevoerd. Zij heeft hier, zoals de meeste mensen die in de frontlinie wonen, lange tijd geen aandacht aan besteed.

- 'S Morgens bellen familieleden uit Rusland me in paniek: "We hebben hier een tv-programma dat je een oorlog hebt!" En ik weet niet eens wat ik tegen ze moet zeggen. Voor ons is dit normaal. Al is daar natuurlijk niets normaals aan.

Heb je eraan gedacht om weg te gaan?

- Niet. We zijn al acht jaar nergens heen gegaan, en we zullen nu ook niet gaan.

- En als zware beschietingen begonnen?

- Nou, de kelders zijn klaar, waar te verbergen. Oma heeft laatst een tas vol spullen gepakt. Producten: komkommers, aardappelen, alle soorten granen, snoep, kaarsen. Grootvader bereidde wodka met hem, - het meisje lacht. - Gisteren belden ze vanuit posities zodat iedereen klaar was, de documenten werden niet vergeten.

Ondanks de gewoonte is vandaag, volgens Anastasia, echter nog steeds anders dan de vorige. Het fotograferen stopt zelfs 's nachts niet. In de ochtend reed een brandweerwagen rond in het gebied en meldde een noodevacuatie.

“Maar mensen willen niet weg, velen zijn eraan gewend”, onderbreekt een vrouw die naast me staat mijn gesprekspartner. - We hebben hier huizen, dieren. Het is jammer om alles achter te laten. Ja, en een beetje, denk ik, het moet nog even geduld hebben, binnenkort zal het allemaal voorbij zijn.

- Wat denk je, hoe lang duurt het voordat een rustig leven?

"Totdat we heel Oekraïne hebben ingenomen", lacht Anastasia.

bbabo.Net