Het uitleveringsverdrag van criminele verdachten tussen Zimbabwe en Botswana is nu van kracht nadat Kazembe Kazembe, minister van Binnenlandse Zaken en Cultureel Erfgoed, de tekst onlangs publiceerde terwijl de bilaterale betrekkingen tussen de twee landen blijven groeien.

Volgens het Verdrag verbindt elk land zich ertoe degenen die op zijn grondgebied worden aangetroffen en door het andere land worden gezocht voor berechting op strafrechtelijke gronden aan het andere uit te leveren of om hun straf uit te zitten als ze al waren berecht en veroordeeld.

Dit kwam op het moment dat de bilaterale betrekkingen van de twee landen nieuwe hoogten bereikten nadat president Mnangagwa en zijn Botswana-tegenhanger, president Mokgweetsi Masisi, twee weken geleden elkaar ontmoetten in Victoria Falls en toezicht hield op de ondertekening van vijf aanvullende memoranda van overeenstemming, waarmee broederlijke betrekkingen op een breed scala van sociaal-maatschappelijke -economische problemen.

Dit duurde tot 25, de MoU's die de twee zusterlanden hebben ondertekend sinds de eerste zitting van de Bi-Nationale Commissie in februari 2019, waarbij president Mnangagwa rekende dat er in de afgelopen 42 jaar nooit een tijd was geweest dat de betrekkingen tussen Zimbabwe en Botswana ben beter geweest.

Het uitleveringsverdrag tussen de twee landen werd op 28 februari 2019 gesloten en trad vorige week in werking nadat minister Kazembe het via een wettelijk instrument bekendmaakte.

Krachtens het Verdrag zijn uitleveringsdelicten de strafbare feiten die volgens de wetten van beide landen worden bestraft met een gevangenisstraf of andere vrijheidsberoving voor een minimumperiode van ten minste één jaar, of met een zwaardere straf.

“Indien het verzoek om uitlevering betrekking heeft op een persoon die wordt gezocht voor de tenuitvoerlegging van een dergelijk strafbaar feit opgelegde gevangenisstraf of andere vrijheidsbeneming, wordt uitlevering slechts toegestaan ​​indien een termijn van ten minste zes maanden van die straf resteert worden gediend”, luidt het Statutair Instrument.

Bij het bepalen of een strafbaar feit volgens de wetten van beide partijen strafbaar is, maakt het niet uit of een van de landen het gedrag van de verdachte onder de verschillende categorie of juridische terminologie plaatst.

Beide landen hebben echter het recht om uitlevering te weigeren indien het strafbare feit waarvoor uitlevering wordt gevraagd door de ander als een misdrijf van politieke aard wordt beschouwd.

“Indien de aangezochte partij gegronde redenen heeft om aan te nemen dat het uitleveringsverzoek is gedaan met het doel een persoon te vervolgen of te straffen op grond van zijn ras, religie, nationaliteit, etnische afkomst, politieke overtuiging, geslacht of status, of dat de positie van die persoon kan om een ​​van die redenen worden geschaad”, staat in het rechtsinstrument.

Verdachte misdadigers kunnen evenmin worden uitgeleverd indien het strafbare feit waarvoor uitlevering wordt gevraagd een strafbaar feit is naar militair recht, hetgeen niet tevens een strafbaar feit is naar het gewone strafrecht, en indien er een onherroepelijk vonnis is gewezen tegen de persoon in de aangezochte partij ter zake van het strafbare feit waarvoor om uitlevering wordt verzocht.

Andere redenen om uitlevering te weigeren, zijn als de verdachte zou worden onderworpen

tot foltering of wrede, onmenselijke of vernederende behandeling of bestraffing of indien die persoon niet de minimumgaranties heeft gekregen of zou krijgen in strafrechtelijke procedures, zoals vervat in de wetten van de aangezochte partij.

bbabo.Net