Ik ben door veel gangen gerend. Ik ben om verschillende redenen door de gangen gerend. Ik loop niet erg snel.

Ik weet zeker dat de juiste term snel, stevig wandelen is! Tijdens mijn zes jaar op de middelbare school had ik contact met meisjes in zeer vrouwelijke omgevingen.

Een van de dingen waardoor gangen renden en in sommige gevallen kort daarna werden gestraft, was dat we hoorden dat onze favoriete jongensschool was gearriveerd en op de oprit liep.

Ik heb ook vaak moeten staan. Soms is staan ​​omdat ik geacht wordt te staan. In sommige gevallen had ik geen andere keuze dan te staan.

Terug naar de jongens. Nu ik er nu aan denk, ik denk dat het deel uitmaakte van de strategie van de jongens om op die oprit te lopen alsof ze niet wisten dat er een paar, niet veel meisjes waren die vanuit de ramen toekeken.

Er zouden veel voorwendselen zijn van meisjes die flauwvallen door alleen maar naar de goedgeklede jongens te kijken. Terwijl anderen deden alsof ze flauwvielen, gebruikten anderen alles in de buurt om zichzelf te koelen terwijl ze buiten adem raakten door alleen maar naar de jongens te kijken!

Mensen vertellen me altijd dat ze zich niet eens de ‘stress’ kunnen voorstellen die we onszelf aandeden door alleen maar naar jongens te kijken. Soms denken mensen dat ik overdrijf over hoe we ons gedroegen als jongens op bezoek kwamen. In deze gevallen geef ik ze gewoon de opdracht om hun vrienden en kennissen die naar seksscholen gingen, te betrekken.

Deze vrienden bevestigen dat het enige dat veranderde de tijd was, maar al het andere was in wezen hetzelfde. Mensen die naar gemengde seksscholen gingen, lijken niet te begrijpen waarom een ​​hele kostschool half zou stilvallen alleen omdat er een paar jongens op het schoolterrein waren.

Het voorbereidingsproces voor de komst van de jongens was druk, ingewikkelder voor degenen die in nauw contact zouden komen met het andere geslacht.

De definitie van nauw contact tussen het meisje en de jongen moet worden gedefinieerd. Tegenover elkaar zitten in een literatuurseminar werd als dichtbij beschouwd, in de rij staan ​​voor verfrissingen was dichtbij. Zelfs in dezelfde schoolzaal zijn was dichtbij.

Ik neem je mee door de voorbereidingsfase. De voorbereiding begon op het moment dat bekend werd gemaakt dat we mannelijke bezoekers op school zouden krijgen. Een dergelijke voorbereiding omvatte het verwijderen van mee-eters uit het gezicht.

Men had een heel duidelijk gezicht nodig om de mannelijke bezoekers aan te kunnen kijken. De volgende fase omvatte het beoordelen van welk kapsel geschikt zou zijn voor de geweldige dag.

Tijdens mijn middelbare schooltijd krulden we ons ontspannen of gepermanent haarrollers. Het was een moeizaam proces. Dus de dag voordat de mannelijke bezoekers kwamen, zou de routine ongeveer als volgt zijn. Na school haast je je naar de slaapzaal zodra Matron Rose liefkozend Sisi Rose noemde, de enorme poort ontgrendelde. Toen was het tijd om snel om te kleden en naar de wasruimte te rennen om een ​​uniform te wassen of te strijken. Als het strijken was, moest er een goede vouw zijn en het moest zo scherp zijn dat als iemand probeerde een mier eraf te krijgen, ze het risico liepen te worden gesneden. Er was extra aandacht voor detail.

We waren altijd slim, maar we deden ons best om extra slim te zijn voor bezoekers, vooral mannelijke bezoekers. We wilden onze geliefde directrice niet teleurstellen! We moesten ervoor zorgen dat de hoge standaard van de school werd gehandhaafd!

Voordat de krulspelden werden gezet of wat we het haar noemden, moest het worden gewassen. Als je geen shampoo had, zou wasmiddel prima kunnen, het moest alleen goed worden uitgespoeld, anders riskeerde je een jeukende hoofdhuid. Wrijf vervolgens snel met de handdoek zodat er wat nattigheid behouden blijft. Petroleumgelei of haarvoedsel werd op het haar aangebracht en degene die het haar deed, deed het op de krulspelden. Het was een ervaring, het kan pijnlijk zijn afhankelijk van de kapper!

Maar we hebben de pijn doorstaan, de focus lag op wat het eindresultaat zou zijn. Terugkijkend kan ik alleen maar zeggen dat we veel pijn hebben gehad voor sessies die niet lang duurden en nu vraag ik me af of de jongens deze kapsels echt waardeerden!

Het ergste moest nog komen. Nadat de krulspelden op waren, liep men rond zonder het hoofd bedekt. Het was bedekt toen we gingen eten en daarna tijdens de studiesessie.

Eentje heeft die nacht niet echt lekker geslapen. Hoe kon men goed slapen met de krulspelden en de pookjes die de krulspelden op hun plaats hielden? Om een ​​beetje te kunnen slapen moest men het hoofd zo optillen dat de hoofdhuid beschermd was tegen prikken.

Sommige meisjes mochten op de dag van het evenement nooit gaan zitten. Ze waren druk bezig, stonden bij de deuren, leidden de gasten en beantwoordden verschillende verzoeken van verschillende mensen. Terwijl sommige mensen die dit zagen dachten dat de meisjes efficiënte of gewoon drukke lichamen waren, wisten we voor degenen in de binnenste cirkel dat het lopen en op de been blijven een dekmantel was, een coping-mechanisme voor sommige meisjes. Niet dat ik zeg dat alle rondlopende meisjes onder een dekmantel of een coping-mechanisme zitten.De 'it'-ervaring zou niet respecteren dat er mannelijke bezoekers waren. Nu wilde geen enkel meisje de 'it'-ervaring om de rok te bevlekken en de jongens getuige te zijn van het ongeluk. Het was niet omdat we de jongens wilden beschermen tegen het zien van het ongeluk, we voelden ons veiliger toen dat ongeluk gebeurde toen we alleen waren.

Op de een of andere manier hadden we het gevoel dat we als vrouwen alleen met ongelukken konden omgaan. Nu, jaren later en veel ouder, heb ik het gevoel dat de jongens deze problemen van jongs af aan moeten kennen en de vrouwtjes moeten steunen. Niemand mag staan tenzij ze willen.

bbabo.Net