De meedogenloze oorlog van Rusland tegen Oekraïne is, zo zijn de meeste waarnemers het erover eens, een aanval op de democratie, de soevereiniteit en de mensenrechten. Voor de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten vereist de agressie van het Kremlin een krachtig antwoord, inclusief ongekende economische sancties tegen Rusland en enorme hoeveelheden militaire hulp aan Oekraïne.

Maar het Westen zal elke directe interventie achterwege laten, om niet te worden gezien als een oorlogsverklaring aan Rusland.

De contouren van Amerika's beleid ten aanzien van Taiwan blijven veel minder duidelijk. En dat is precies het punt: door te weigeren te zeggen of het Taiwan zou verdedigen tegen een Chinese invasie, hebben de VS geholpen om China af te schrikken - dat geen oorlog wil riskeren met 's werelds toonaangevende militaire supermacht - zonder enige belofte te doen het wil misschien niet houden. De vraag is of dit beleid van "strategische dubbelzinnigheid" Taiwan het soort bescherming kan bieden dat Oekraïne duidelijk ontbrak.

Volgens de voormalige Japanse premier Shinzo Abe is het antwoord nee. In april betoogde hij dat hoewel strategische ambiguïteit in het verleden werkte, het succes ervan altijd afhing van twee factoren: de VS waren sterk genoeg om het beleid te handhaven en China was "veel inferieur" aan de VS wat betreft militaire macht. Geen van beide voorwaarden is vandaag van toepassing. Volgens de heer Abe is het beleid dus "onhoudbaar" geworden en is een ondubbelzinnige toezegging van de VS om Taiwan te verdedigen tegen Chinese agressie nu dringend nodig.

In het licht van het feit dat Amerika er niet in is geslaagd Rusland ervan te weerhouden Oekraïne aan te vallen, is de oproep van de heer Abe voor meer duidelijkheid begrijpelijk. En de volgende maand leek de Amerikaanse president Joe Biden er bijna acht op te slaan: tijdens een bezoek aan Japan verklaarde de heer Biden ronduit dat de VS Taiwan indien nodig militair zou verdedigen. Maar het Witte Huis kwam snel terug op de verklaring van de heer Biden en beweerde dat het Amerikaanse beleid ten aanzien van Taiwan niet is veranderd.

Dat betekent natuurlijk niet dat de verklaring van de heer Biden onwaar was. Misschien zijn de VS echt van plan Taiwan te verdedigen tegen een Chinese invasie. Het feit dat de heer Biden zelf zijn verklaring voorafging door op te merken dat het Amerikaanse beleid niet was veranderd, zou erop kunnen wijzen dat de verdediging van Taiwan misschien altijd al het plan was geweest. Maar zelfs als dat het geval is, is het duidelijk dat Amerikaanse beleidsmakers het niet ronduit willen zeggen.

Chinese troepen moeten misschien op het eiland landen voordat de wereld erachter komt waar de VS staat. Maar hoe waarschijnlijk is een Chinese invasie? Om deze vraag te beantwoorden, is het de moeite waard om de dynamiek tussen Rusland en Oekraïne te vergelijken met die tussen China en Taiwan.

Misschien wel het meest voor de hand liggende verschil is dat terwijl Oekraïne universeel wordt erkend als een onafhankelijk land, Taiwan officieel wordt beschouwd als een deel van China. Hoewel dit vanuit een humanitair perspectief weinig verschil zou maken in het geval van een invasie, zou het de manier waarop elk conflict volgens het internationaal recht wordt beschouwd, veranderen.

Taiwan is ook kleiner en rijker dan Oekraïne. Terwijl de bevolking van Oekraïne minder dan een derde van Rusland bedraagt, is die van Taiwan slechts 2% van het Chinese vasteland. Maar ondanks de aanzienlijke landbouwbronnen van Oekraïne is het BBP per hoofd van de bevolking slechts ongeveer een derde van Rusland, terwijl dat van Taiwan bijna 2,5 keer dat van China is.

Taiwan dankt veel van zijn welvaart aan de Taiwan Semiconductor Manufacturing Company, een wereldleider in zijn vakgebied en een toonbeeld van industriebeleid. In feite is de beurskapitalisatie van TSMC niet veel kleiner dan het BBP van het eiland. Grotendeels dankzij deze krachtige groeimotor voorspelt het Japan Centre for Economic Research dat het BBP per hoofd van de bevolking van Taiwan in 2028 dat van Japan zal overtreffen.

Ondanks het feit dat de Russische president Vladimir Poetin en de Chinese president Xi Jinping een vergelijkbare minachting voor het leven en andere humanitaire kwesties delen, zijn er aanzienlijke verschillen tussen de twee geopolitieke situaties.

In Oekraïne is de agressor niet alleen groter, maar ook aanzienlijk rijker. Dat zou in Taiwan niet het geval zijn. En zelfs als China erin zou slagen het eiland met militair geweld te onderwerpen, zou het wel eens de gans kunnen doden die de gouden eieren legt. In een tijd waarin China onder zware economische druk staat en de groei sterk vertraagt, is dit het laatste wat het nodig heeft.

Mijn enige zorg is dat Xi's ambitie om een ​​geopolitieke hegemonie op te bouwen hem blind zou maken voor zowel economische als menselijke offers.

China en Taiwan zouden dus een gedeeld belang kunnen hebben bij het vermijden van conflicten. En op die basis kan een compromis worden gebouwd - met of zonder een expliciete Amerikaanse toezegging om Taiwan militair te verdedigen. In feite zijn gedeelde belangen misschien wel het krachtigste afschrikmiddel van allemaal. © 1995-2022 Projectsyndicaat

Koichi Hamada, emeritus hoogleraar aan de Yale University, was speciaal adviseur van de voormalige Japanse premier Shinzo Abe.

bbabo.Net