Canada (bbabo.net), - Een Oekraïense moeder en haar dochter, gedwongen te vluchten vanwege de Russische invasie, passen zich aan aan een nieuwe manier van leven in Canada en de overgang was niet gemakkelijk.

Olga en Liubov Myrochuk verlieten hun huis in de stad Irpin, buiten Kiev, nadat een buurman had gebeld om te zeggen dat de oorlog begon.

Het paar stak de grens over naar Polen en vond met de hulp van een vriend eindelijk een plek om te wonen in Abbotsford, B.C.

"We moeten ons leven helemaal opnieuw beginnen, want we hebben niets", zei Olga Myrochuk in een interview buiten haar tijdelijke huis in Abbotsford.

“We komen hier met alleen een koffer omdat we geen tijd hadden om onze reis, onze reis naar Canada, te plannen.”

Nu woont Myrochuk in een herenhuis met veel andere Oekraïense families.

Ze zei dat de groep Oekraïners gewoonlijk een keer per week bijbelstudie heeft, waar ze zitten en bidden voor degenen die thuis zijn.

Het is fijn om een ​​gevoel van normaliteit te voelen met andere families die dezelfde taal spreken, voegde ze eraan toe. Ze delen hun worsteling om naar Canada te emigreren, soms spreken ze via een WhatsApp-boodschapper en komen af ​​en toe samen om een ​​traditionele Oekraïense picknick te organiseren.

Myrochuk zei dat het haar heeft geholpen om omringd te zijn door mensen die een soortgelijke reis hebben gemaakt, maar de pijn van het zien van oorlog in haar land is nog steeds een dagelijkse strijd.

"Voor mij is het moeilijk te begrijpen dat ik me in een nieuwe realiteit bevind en dat ik (een) nieuw leven moet beginnen omdat mijn hart in Oekraïne ligt", vertelde Myrochuk.

Haar vriendin, Zlata Zolotarova, verhuisde bijna vijf jaar geleden naar Canada en helpt nu Oekraïners zich aan te passen aan een nieuwe manier van leven.

"Ik wilde Oekraïners helpen omdat ik Oekraïner ben en het was niet moeilijk omdat iedereen meedeed om te helpen", zei ze.

Zolotarova voegde eraan toe dat het verplaatsen van Oekraïense vluchtelingen naar Canada vrij eenvoudig was, maar er zijn vertragingen opgetreden bij het goedkeuren van papieren. Sommige vluchtelingen die in de handel werken of vloeiend Engels spreken, krijgen banen aangeboden.

Het pad van Myrochuk zal moeilijker zijn.

"Er zijn enkele banen zoals schoonmaak en constructie (hier), maar ik ben op zoek naar een baan die past bij mijn opleiding (als leraar)", zei ze.

Ze zal ook moeten uitzoeken hoe ze haar uitgebreide familie thuis kan onderhouden, die nog steeds vastzit in een oorlogsgebied - haar zus, broer, schoonmoeder en schoonvader.

Ze wil ook beter Engels leren en een kinderboek schrijven, waarin ze de strijd bundelt waarmee Oekraïense kinderen tijdens het conflict te maken hebben gehad.

Myrochuks grootste wens is om ooit terug te gaan naar Oekraïne en verschillende delen van het land te bezoeken om kinderen en hun families te helpen die worstelen met de nasleep van de oorlog.

Ondanks de obstakels zei Myrochuk dat ze dankbaar is dat ze zo'n liefdevolle gemeenschap heeft gevonden.

“Ik ben zo dankbaar voor Canada. Mensen zijn zo gastvrij.”

Myrochuk zei dat het een leuke ervaring was om in de gemeenschap in Abbotsford te wonen, omdat het haar een gevoel van normaliteit geeft met andere families die dezelfde taal spreken.

Het belangrijkste is echter dat iedereen in de gemeenschap te maken heeft met de pijn en de strijd van het doorstaan ​​van een oorlog. Myrochuk zei dat een band iets is dat een diepe band heeft gevormd met mensen die oorspronkelijk vreemden waren.

Voor nu, terwijl Myrochuk vooruitkijkt naar de toekomst en de vele obstakels op haar pad, zei ze dat een warm welkom slechts een van de vele dingen is die Canada Oekraïense vluchtelingen kan bieden.

bbabo.Net