Waarom herhalen aanhangers van Israël allemaal dezelfde holle klanken en vermoeide argumenten als ze over Palestina praten?
Tijdens de recente ‘Mars voor Israël’ in Washington DC interviewde hij een zelfverzekerde jongeman uit Connecticut over de oorlog in Gaza. Gehuld in een Israëlische vlag leek Charlie klaar om elke vraag te beantwoorden.
Hij maakte vanaf het begin duidelijk dat de voortdurende oorlog niet ‘Hamas versus Israël’ is, maar ‘Hamas versus de hele wereld’. Hij zei dat hij de kindersterfte betreurt en bidt voor verloren onschuldige levens. Maar hij twijfelde er niet aan wie verantwoordelijk is voor de dood van burgers in Gaza. Terwijl Israël er alles aan doet om burgerslachtoffers te voorkomen, zegt hij, bombarderen door Iran gesteunde Palestijnse terroristen hun eigen ziekenhuizen, gebruiken ze burgers als menselijk schild en plaatsen ze zelfs kinderen naast raketwerpers. Iran en zijn bondgenoten zijn de bron van al het kwaad in Palestina en de regio, voegde hij eraan toe.
Charlie heeft duidelijk zijn huiswerk gedaan. Hij heeft de ‘Global Language Dictionary [PDF]’ van het Israel Project bestudeerd, de regels ervan uit zijn hoofd geleerd en ze woordelijk herhaald, zonder ook maar één seconde te missen. Het draaiboek werd in 2009 gecreëerd na Israëls eerste oorlog in de belegerde Gazastrook, om de aanhangers van Israël te begeleiden bij de manier waarop ze het beste met de media over het conflict kunnen praten. Geïnspireerd door de leidende spindoctors van Israël, zoals Shimon Peres en Benjamin Netanyahu, is het gericht op jonge activisten, maar ook op politici, experts, journalisten en meer. Het vertelt zijn lezers wat ze moeten zeggen en wat ze niet moeten zeggen, en waarschuwt hen voor woorden die wel en andere niet mogen worden gebruikt.
Een van mijn favoriete weetjes in het draaiboek, zoals ik in 2014 schreef, gaat als volgt: “Praat niet over grenzen in termen van vóór of na 1967, omdat dit alleen maar dient om Amerikanen te herinneren aan de militaire geschiedenis van Israël. Vooral links doe je daar schade aan.” En wanneer het aantal burgerslachtoffers tijdens oorlogstijd in Gaza toeneemt, beveelt het draaiboek aan om empathisch te praten in de zin van ‘Al het menselijk leven is kostbaar’, maar te benadrukken dat ‘het een tragedie is dat de door Iran gesteunde Hamas raketten afvuurt op onze burgers terwijl ze zich verstoppen in hun eigen land. ' en dat dit 'aan beide kanten tragische sterfgevallen veroorzaakt'.
Klinkt bekend?
Net als Charlie heb ik ook het spin-playbook bestudeerd, zij het om verschillende redenen. Dankzij het draaiboek kan ik gemakkelijker de draai in geschriften, toespraken en interviews ontdekken.
Neem het interview dat de Republikeinse Amerikaanse presidentskandidaat Chris Christie de dag na de ‘Mars voor Israël’ aan CNN gaf. Hij herhaalde dezelfde soundbites die Charlie de dag ervoor had gebruikt, zij het met minder tact. Omdat hij was vergeten het ‘kwaadaardige Iran’ in zijn antwoorden te noemen, haastte hij zich onhandig om het einde van het interview in te voegen, alsof hij op de proef werd gesteld.
Net als Charlie en Chris houdt Joe ook van het draaiboek. President Biden en zijn handlangers in de Amerikaanse regering hebben gretig de aanbeveling omarmd om Israëls “recht, en zelfs plicht, te benadrukken om zichzelf bij elke gelegenheid te verdedigen” tegen de aanvallen van een “terroristische” organisatie. Sinds 7 oktober heeft de president van de Verenigde Staten regelmatig de kritiek op de medeplichtigheid van de VS aan de moord op duizenden Palestijnse kinderen afgewezen, door Hamas te beschuldigen van, je raadt het al, ‘het gebruik van burgers als menselijk schild’, en zelfs door valse Israëlische beweringen over Hamas te herhalen. Het afsnijden van de hoofden van baby's” en “het levend verbranden van vrouwen en kinderen”.
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken ging nog verder en benadrukte dat Amerikaanse functionarissen achter de bewering van Israël staan dat Hamas civiele faciliteiten zoals het al-Shifa-ziekenhuis in Gaza als “commandocentra” gebruikt, en voegde eraan toe: “Wat we over de hele linie weten is dat Hamas zich in de civiele infrastructuur nestelt – in en onder appartementsgebouwen, in en onder ziekenhuizen, in en onder scholen – en mensen als menselijk schild gebruikt”, en daarmee tienduizenden artsen, verpleegsters, leraren en anderen in oorlog beschuldigt misdaden. Dit alles is tot nu toe niets meer gebleken dan propaganda die door Israël wordt gebruikt om zijn bombardementen op ziekenhuizen en scholen te rechtvaardigen.
Zaterdag schreef Biden in een opinieartikel over de Amerikaanse visie op Gaza na het conflict, gepubliceerd in de Washington Post, naar de geest en de tekst van het draaiboek. De president liet elke vermelding achterwege van de Israëlische bezetting van Palestina, de belegering van Gaza, of enig onderdeel van de gemartelde geschiedenis van Palestina, ten gunsteeds meer lege oude retoriek over ‘gedeelde toekomst’ en ‘twee staten’ die de realiteit ter plaatse, en dient om de ontrafelende collectieve bestraffing en genocide van de Palestijnen in Gaza te rechtvaardigen.Let wel, het draaiboek moedigt zijn lezers actief aan om vóór de ‘tweestatenoplossing’ te spreken en de mantra ‘twee huizen voor twee volkeren’ te herhalen, omdat ‘gezien de overweldigende Amerikaanse steun voor een tweestatenoplossing het maak steun veel gemakkelijker en sneller als je de toon zet voor alle discussies door de gedeelde visie van Israël te verwoorden voor het uiteindelijke doel van twee volkeren, zij leven in een duurzame en veilige vrede”. Maar nogmaals, en hier komt de clou: “In naam van het verkrijgen van geloofwaardigheid over waarom je later zou kunnen zeggen dat ‘een tweestatenoplossing niet van de ene op de andere dag haalbaar is’, zou je moeten beginnen met taal [die aangeeft] hoe je doelen op één lijn liggen. met het publiek”.
President Biden is niet de enige wereldleider die het Israëlische draaiboek uit 2009 lijkt te volgen. De Britse premier Rishi Sunak is er ook zeer voorzichtig mee geweest om niet ver af te wijken van de richtlijnen van de Israëlische spindoctors. Op de vraag van een parlementslid van de oppositie of hij er bij Israël op zou aandringen een einde te maken aan de ‘collectieve bestraffing’ van burgers in Gaza, antwoordde Sunak:
“Ik geloof eigenlijk dat we het recht van Israël moeten steunen om zichzelf te verdedigen en achter Hamas aan te gaan en te erkennen dat zij (Israël) te maken krijgen met een wrede vijand die zich achter burgers nestelt.”
Op zijn beurt volgde de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, Antonio Guterres, niet zo blindelings de lijn als de Amerikaanse president en de Britse premier, en werd daarvoor verguisd. Na de aanval van Hamas op Zuid-Israël van 7 oktober te hebben veroordeeld, waagde hij het de aanwezigen van de VN-Veiligheidsraad eraan te herinneren: “Het is belangrijk om ook te erkennen dat de aanvallen van Hamas niet in een vacuüm plaatsvonden. Het Palestijnse volk is onderworpen aan 56 jaar verstikkende bezetting.”
Oh! Het lef, het lef! Hoe durft de SGVN het voor de hand liggende te zeggen; “in welke wereld” leeft hij? Hij moet “aftreden”, zo hebben de Israëlische diplomaten teruggeschoten, in overeenstemming met het Israëlische draaiboek, dat duidelijk stelt: “Het voornaamste Palestijnse PR-doel is om aan te tonen dat de zogenaamde ‘hopeloosheid van de onderdrukte Palestijnen’ de oorzaak is van hen uit te gaan en kinderen te vermoorden. Dit moet onmiddellijk, agressief en rechtstreeks worden aangevochten.”
Er is geen plaats voor geschiedenis in de hedendaagse politieke draai als het om de Palestijnen gaat. Hun gekwelde verleden – en heden – is een ongemak voor de spinners dat koste wat het kost moet worden vermeden.
In zijn oorlogszuchtige opiniestuk in de Washington Post verdubbelde president Biden zijn eerdere gevaarlijke theologische uitspraak over het ‘pure, onvervalste kwaad’ van Hamas, dat alleen kan worden verklaard door de aard ervan. Het feit dat Hamas een product is van de Israëlische bezetting, opgericht als reactie op de decennialange repressie en opstelling van Israël, moet worden genegeerd en buiten beschouwing gelaten, wat er ook gebeurt.
In een notendop heeft Israël het recht, en zelfs de plicht, zichzelf en zijn racistische bezetting te verdedigen; het recht om zijn militaire bezetting en racistische apartheid te verdedigen, aldus de cynici en spinners, maar de Palestijnen hebben niet het recht om zichzelf te verdedigen, laat staan om zich tegen hun bezetters te verzetten, op welke manier dan ook, zelfs niet op de meest vreedzame manier, zoals boycot en desinvestering.
Gelukkig hebben de leugens eindelijk de leugenaars ingehaald, nu steeds meer westerse journalisten, deskundigen en functionarissen begonnen te twijfelen aan de verdraaiing en de Israëlische spinners in twijfel trokken, en zelfs belachelijk maakten, vanwege hun slechte prestaties, vervalst bewijsmateriaal en vulgaire leugens. Binnenkort zullen ze het algemene bedrog van de spinners over de oorlog, het verloop ervan en de onderliggende oorzaken in twijfel trekken.
bbabo.ℵet