Het gebrek aan reactie op de opmerkingen van het Florida-parlementariër Michelle Salzman over Gaza laat zien dat het tegenwoordig gemakkelijk is om weg te komen met een openlijke oproep tot genocide.

Het was een spontaan moment van eerlijkheid en helderheid.

Vertegenwoordiger Angie Nixon, een democraat, sprak eerder deze maand op de vloer van de wetgevende macht van Florida ter ondersteuning van een resolutie die zij steunde, waarin werd opgeroepen tot “de-escalatie” en een staakt-het-vuren om een einde te maken aan de moedwillige moord op Palestijnen in Gaza en daarbuiten.

Met een stem die klonk met een mengeling van verdriet en ergernis stelde Nixon haar collega's in de Kamer deze vraag: “We zitten op 10.000 dode Palestijnen. Hoeveel zullen genoeg zijn?”

De Republikeinse vertegenwoordiger Michelle Salzman antwoordde onmiddellijk.

‘Allemaal,’ zei ze.

Verbaasd pauzeerde Nixon na haar voorbereide opmerkingen om te erkennen wat andere leden van de wetgevende macht ook hoorden: Salzmans flagrante uitnodiging tot genocide.

“Een van mijn collega’s zei net: ‘Allemaal.’ Wauw.”

Wauw, inderdaad.

De gedempte reactie op Salzmans uitbarsting van genocidale eerlijkheid en duidelijkheid is een leerzaam voorbeeld van de diepgewortelde hypocrisie ter grootte van een tent die definieert hoe de meeste westerse politici, journalisten en de kant-en-klare selectie van schuimende ‘pressiegroepen’ elke kritiek op Israël afdoen als een ‘ bloedsprookjes” of “antisemitisch”, maar zeggen en doen niets als een van hen massamoord promoot.

Ondanks de voorspelbare, afgezaagde bewering van Salzman dat de korte opschudding die haar sinistere opmerking veroorzaakte ‘nepnieuws’ was, had Nixon er terecht niets van.

“Ik was duidelijk in waar ik het over had, namelijk de levens van onschuldige Palestijnen. Punt uit”, zei Nixon tegen een lokaal tv-station in Florida. “Dat zei ze toen ik vroeg hoeveel Palestijnse levens er moeten eindigen. Ze was duidelijk. Ze zei: ‘Allemaal.’”

Nixon en de Florida-afdeling van de Council on American-Islamic Relations drongen erop aan dat Salzman op zijn minst zou worden gecensureerd, zo niet aftreden.

“De woorden van Salzman zijn ongelooflijk gevaarlijk en ontmenselijkend voor de Palestijnen hier thuis en onder de Israëlische bezetting”, zei uitvoerend directeur Imam Abdullah Jaber. “Ze moet de afkeuring van haar partij en een publieke afwijzing door alle wetgevers in Florida onder ogen zien.”

Natuurlijk heeft Salzman, in tegenstelling tot het Palestijns-Amerikaanse congreslid Rashida Tlaib en de tientallen schrijvers, kunstenaars en burgers die aan de schandpaal zijn genageld, gecensureerd, ontslagen of anderszins ‘geannuleerd’ omdat ze een menselijk standpunt tegenover de Palestijnen hebben ingenomen, hetzelfde bot vermeden. levensveranderend lot.

Salzman werd niet gecensureerd, en ze is ook niet gestopt.

Het staakt-het-vuren en de ‘de-escalatie’-resolutie van Nixon werden verworpen met 104 stemmen tegen 2. En tijdens het ‘debat’ over haar mislukte poging was het Nixon die werd aangevallen door Republikeinen en een aantal van haarde liggende Democratische collega’s met de gebruikelijke palet van verdraaiingen en leugens.

Ondanks dat hij de ‘terroristische aanslagen’ van Hamas publiekelijk veroordeelde, werd Nixon in feite gebrandmerkt als een ‘terroristische’ sympathisant vanwege zijn steun aan een ‘onmiddellijk staakt-het-vuren’. Ze werd er ook van beschuldigd het aantal gedode Palestijnen te hebben verhoogd en uitgescholden omdat ze verwees naar “bezet Palestina”.

Ondertussen ontsnapte Salzman grotendeels ongedeerd en is hij, na de vluchtige ophef snel te hebben onderdrukt, misschien zelfs aangemoedigd geworden.

Op het juiste moment draafde Salzman op X af met de mededeling dat haar ware doelwit Hamas was, gevolgd door dit performatieve, ontlastende stukje onzin: “het hartverscheurende verlies van Palestijnse levens is nooit een wens van mij”.

Zeker, dat is het niet.

Salzmans bevel tot genocide was geen ‘opruiende’ retoriek. Het was veeleer een verfoeilijk decreet: comfortabel toekijken vanuit het zonovergoten Florida, terwijl week de Palestijnen, inclusief zuigelingen en kinderen, ineengedoken in de duisternis van de verbrijzelde overblijfselen van de bezette Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever, getraumatiseerd en verminkt worden, en massaal vermoord met willekeurige efficiëntie door Israël.

De ziekelijke suggestie van Salzman verdiende, voor zover ik weet, niet veel aandacht in de grote Amerikaanse nieuwsmedia die in beslag werden genomen door het ‘Israël-Gaza-conflict’.

Het leverde ook niet de onmiddellijke berisping op van de aan clichés verslaafde president Joe Biden of zijn schietgrage surrogaten binnen en buiten het Witte Huis, die snel iedereen, waar dan ook, aan de kaak stellen die het hardnekkige, door de staat gesanctioneerde verhaal dat Israël altijd de heilige en nooit de zondaar.

Geen één woord.

De evangelische ‘pressiegroepen’ die hebben aangedrongen op het uitsluiten van schrijvers, politici, kunstenaars en zoveel anderen uit het openbare leven vanwege het demonstreren of uiten van solidariteit met gedoemde Palestijnen, zwegen toen ze Salzmans oproep tot genocide onder ogen kregen.

Nogmaals, geen enkel woord van veroordeling of verwijt. Alleen medeplichtige stilte.

Toch zou elke poging om de smerige reactie van Salzman als een aberratie af te doen een vergissing zijn.

Terwijl de dodelijke, meedogenloze verschrikkingen die de Palestijnen ondergaan ongecontroleerd voortduren, ben ik bang dat te veel van Israëls bondgenoten zich bij Salzman zullen aansluiten bij het beantwoorden van de dringende vraag van vertegenwoordiger Nixon met: “Allemaal.”Onder hen is dr. Darren Klugman, een kinderarts bij het Johns Hopkins Hospital in Baltimore, Maryland.

In een reeks huiveringwekkende berichten op de sociale media maakte Klugman, net als Salzman, zijn verlangen duidelijk naar niet alleen de massale verdrijving van Palestijnen uit hun voorouderlijk huis, maar ook naar hun algehele uitroeiing.

Klugman omschreef de Palestijnen als ‘barbaarse’, ‘wilde’ en ‘bloeddorstige, moreel verdorven dieren die niets minder willen dan elke centimeter van Israël en alle dode Joden’.

Klugman schreef dat het “tijd is om Gaza terug te winnen”, aangezien er “veel zand voor de Palestijnen in de Sinaï is dat Israël aan Egypte heeft gegeven”.

Ten slotte schreef Klugman in antwoord op een bericht van de Palestijnse schrijver Mariam Barghouti waarin hij afkeurde hoe “Israëlische beleidsmakers vrij letterlijk oproepen tot een grootschalige slachting” van de Palestijnen: “God wil.”

Ik denk dat het te flauw is om te beweren dat als een Palestijnse arts die in de Verenigde Staten werkt de sociale media zou gebruiken om dergelijke obsceniteiten over Israëli's aan te kondigen, de aanklachten en straffen snel en alomtegenwoordig zouden zijn.

Het Johns Hopkins Hospital heeft Klugman “met verlof” gezet terwijl het zijn “zeer verontrustende berichten op sociale media” onderzoekt.

Terwijl een handvol Amerikaanse nationale nieuwskanalen het weerzinwekkende verhaal berichtten, boden Biden en zijn consorten zich niet vrijwillig aan, noch werd hen gevraagd, commentaar te geven op Klugmans haatzaaierij of deze te veroordelen. De doorgaans praatzieke ‘pressiegroepen’ hebben een ‘zie geen kwaad, hoor geen kwaad, spreek geen kwaad’-houding aangenomen.

Redacteuren die bij ‘elite’ Amerikaanse mediakanalen werkten, bevestigden hun geloofsbrieven door hun redactionele inzichten en middelen te trainen in de door het Witte Huis en het Congres goedgekeurde ‘Mars voor Israël’, die minder mensen lijkt te hebben aangetrokken dan de inauguratie van Donald Trump.

Hun uitbundige verslaggeving miste de retorische ‘dubbelspraak’ die de kern vormde van een gebeurtenis die het surrealistische idee dat oorlog vrede is, applaudisseerde en verdedigde.

Toen de zelfbenoemde ‘vredesman’ en de alomtegenwoordige CNN-beroemdheid Van Jones voorstelde om de tapijtbombardementen op Palestijnse burgers te stoppen, schreeuwde de menigte van ongeveer 300.000 mensen en barstte los in een luid ‘geen staakt-het-vuren’-gezang.

Het zou inmiddels duidelijk moeten zijn dat ‘geen staakt-het-vuren’ een beleefd eufemisme is geworden voor het blijven vermoorden van Palestijnse kinderen, het blijven vermoorden van hun moeders en baba’s, het blijven bombarderen van huizen, scholen, moskeeën, het blijven aanvallen en ontheiligen van ziekenhuizen, het blijven dwingen van duizenden oude en zwakke Palestijnen ertoe aan te zetten kilometers te lopen om een “veilige haven” te vinden waar die niet bestaat, om voedsel, water en brandstof te bewaren voor mensen die wanhopig in leven willen blijven in het altijd aanwezige vooruitzicht op de dood. Blijf genocide plegen.

Michelle Salzman en Darren Klugman zouden ongetwijfeld ook “geen staakt-het-vuren” roepen.

De standpunten in dit artikel zijn die van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het redactionele standpunt.#

bbabo.ℵet