Rusland (bbabo.net), - De Russische schaatsster Angelina Golikova, die brons pakte op de 500m, was de laatste kanshebber voor een medaille van dezelfde waarde op de 1000m. Ze liep in dezelfde race met de toekomstige Olympisch kampioen en liet een goede tijd zien, hoewel 1000 meter niet haar kenmerkende afstand is. Helaas, in de laatste race werd het resultaat van Golikova overtroffen door de Amerikaanse Brittany Bow en liet de Russische vrouw geen beloning achter.

Angelina accepteerde de beledigende ontknoping zeer waardig. En in de mixed zone hield ze in één adem zo'n toespraak dat ik hem volledig wil citeren.

- Ik ben blij dat ik gekoppeld was aan de sterkste tegenstander. Altijd willen rennen met de sterksten. Ik kan zeggen dat ik vandaag 100 procent heb gegeven. Toen ik klaar was, was ik gewoon blij, want ik liet een goed resultaat zien, er was een goede strijd. Maar dit zijn de Olympische Spelen, alles zou hier gelukkig moeten zijn.

Natuurlijk moeten gevoelens gemengd zijn. Het was onduidelijk in welke toestand Bretagne verkeerde. Het is duidelijk dat ze niet in de meest luxueuze staat verkeert. Maar ze kende het schema en ze is de wereldrecordhouder voor die afstand. Ze kon niet zo gemakkelijk worden ontslagen. Ze heeft hard gevochten. En ik ben blij voor haar. Ze is een behoorlijk ervaren atlete. Ze heeft drie Olympische Spelen gehad en heeft op geen van haar kenmerkende afstanden medailles gewonnen.

Weet je, na wat er met mij gebeurde op 500 meter (Angelina was erg boos op het "brons" - ongeveer, oudere vrienden vertelden me: Lin, je kijkt niet om je heen en weet niet wat voor lot atleten hebben. Er zijn grote kampioenen, recordhouders die nog nooit een Olympische medaille hebben gewonnen, en ze dromen van een medaille sinds de Olympische Spelen.

Wat mij betreft, ik heb een lont, een verlangen om te blijven werken. Ik begrijp dat er tekortkomingen zijn waardoor ik verlies. Hier is een Japanse vrouw, ze is erg technisch. Bow is ook technisch als je onderweg bent. Lehrdam, lijkt mij, is gewoon gemaakt voor 1000 meter. Ik wanhoop niet, ik ben klaar om ze verder te bestrijden. Doorbreken in de top is niet te wijten aan het feit dat iemand niet in beweging was, maar om te vechten met de sterkste. En dus heb ik niets om Erin Jackson (Olympisch kampioen Peking op 500 m - ong.) te laten zien.

Toen ik hierheen reed, wist ik dat ze hier niet kon komen, en Bow gaf haar haar quotum. Toen dacht ik: dit is eerlijk. Er moeten de sterksten zijn en het lot zal ons beoordelen. In sommige opzichten zou je kunnen zeggen dat Erin Jackson geluk had. En nu heeft Brittany Bow me behoorlijk gewonnen.

Misschien komt dit omdat ze zulke menselijke daden verrichten, en het lot lacht hen een beetje toe. Dit verhaal zou een les voor ons moeten zijn. Je moet gewoon werken. En als er menselijke momenten ontstaan ​​en het lot ons op de proef stelt, moeten we in ieder geval eerlijk blijven tegenover onszelf.

bbabo.Net