Rosja (bbabo.net), - Badanie zeszłorocznych statystyk sprzedaży książek opublikowanych przez Izbę Książki jest równie ekscytujące, jak badanie stawek zakładów przed Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury. A także na granicy grzesznej przyjemności, „brudnej przyjemności”. Ponieważ, jak wiesz, wszystko można wyjaśnić z perspektywy czasu.

Ale mimo wszystko podejmijmy ryzyko. Oto 20 najlepszych pozycji na liście autorów dorosłych.

Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy, jest to, że jest w nim dokładnie taka sama liczba żywych i nieożywionych. Ale drugi to trochę więcej. Żyje - 10, ale obejmuje to niestety Tatianę Poliakową, która zmarła właśnie w maju 2021 r.

Ci, którzy piszą po rosyjsku, a nie po rosyjsku, też mają pełną parzystość - 10/10.

Ale wśród tych, którzy nie piszą po rosyjsku, co dziwne, nie ma całkowitej hegemonii tych, którzy piszą po angielsku: jest ona osłabiona przez niemiecką Remarque i norweskie Nesbø. To prawda, że ​​jest wielka sztuczka: obaj nowi anglojęzyczni uczestnicy na liście (nie należy ich uważać za „nowego” klasyka króla), Bardugo i Omer, są Izraelczykami. A ich pierwszym językiem jest hebrajski. Co z tego wynika? To tylko raz jeszcze wyjaśnia, dlaczego literatura tłumaczona nie jest tak rozwinięta w USA. Dlaczego wszyscy się tłumaczą.

Cóż, wisienką na torcie jest kompozycja płci. Nie ma tu zapachu równości. Panie na liście to tylko sześć z dwudziestu, czyli 30%. A to od żywych to nie Ulitskaya ani Rubina. Nawet Yanagihara. I ogólnie, jeśli mężczyzn reprezentują prawie wyłącznie „poważni” autorzy, od Dostojewskiego do Strugackiego (w końcu najwyraźniej chodzi o braci), a tylko Akunin i Omer wyróżniają się z tej linii, obaj są pisarzami fantasy i detektywistycznymi, to panie to wyłącznie detektywi i fantasy (Bardugo). „Poważną” można uznać tylko za Austin, a potem bardziej z szacunku dla jej czcigodnego 250-latka.

Wniosek: Aby zostać autorem odnoszącym wielkie sukcesy, jeszcze lepiej być białym mężczyzną. Najlepiej martwy, ale jak pokazuje doświadczenie Kinga w mistrzostwach, teraz nie jest to już konieczne.

Zwróćmy się teraz do pisarzy wyróżnionych jako dzieci

Tutaj widzimy jeszcze dziwniejszy obraz. I, można powiedzieć, trudne.

W pierwszej dwudziestce jest tylko sześciu żyjących autorów.

Zagraniczny - tylko pięć. Tylko jeden z nich to mężczyzna – Hans Christian Andersen.

W sumie w tej dwudziestce jest ponad połowa mężczyzn. I naprawdę są to godni pozazdroszczenia mężczyźni - Puszkin, Aleksiej Tołstoj, Korney Chukovsky. Jest na pierwszym miejscu z łącznym nakładem 957,6 tys. egzemplarzy. Co tylko nieznacznie ustępuje nakładowi Stephena Kinga - 961,5 tys. egzemplarzy. Okazuje się więc, że Korney Chukovsky to Stephen King dla dzieci.

Najciekawsza rzecz ujawnia się, gdy zaczynasz analizować, a kim są żyjący rosyjscy autorzy? Kim są Uspieński i Dragunski, to jasne, ale kim jest Arina Władimirowna Chunajewa, która wyprzedziła Puszkina i prawie dogoniła modną autorkę uroczych książeczek, Holly Webb?

Co zaskakujące, ani wydawcy, ani recenzenci literatury dziecięcej nie potrafili od razu odpowiedzieć na to pytanie. Na ratunek przyszła Yandex: scenarzystka „The Fixies”, „Barboskins” i… praktykująca psycholog, która, jak wynika z jej reprezentacji na portalu samopoznanie.ru, ma „certyfikat potwierdzający opanowanie nauki i sztuki NLP na poziomie „mastera NLP”. Jej liczne książki to powieści z seriali animowanych tworzonych we współautorstwie, ale do pierwszej dwudziestki weszła ze swoją jedyną (!) autorską książką „Nowy Rok z nowymi bajkami. Książka interaktywna”, wydaną w szaleńczym nakładzie 750 tysięcy egzemplarzy . Tutaj nie musisz nawet żartować z mistrza NLP - wystarczy spojrzeć na okładkę z bohaterami sowieckich kreskówek.

„Książki” na popularne bajki zawsze będą poszukiwane. Idź do dowolnego supermarketu, wszystkie półki są nimi zapełnione, a przy kasach stoją z nimi gramofony. Co więcej, w przeciwieństwie do tabletu z bajkami, nie skłaniają rodziców do czuć się winnym, bo dziecko czyta” – zauważyła w długiej dyskusji Maria Kozlova, współzałożycielka wydawnictwa Pink Giraffe.

To samo oszołomienie powoduje Elena Ul'eva, która zajmuje dziesiąte miejsce. I to zamieszanie jest równie łatwe do rozwiązania. Jej książki, wydane w łącznym nakładzie 383 tys. egzemplarzy. - to różne gry edukacyjne, poznania, "encyklopedie dla dzieci" - produkty na swój sposób są przydatne i potrzebne, ale postawienie ich na równi z bajkami Puszkina i Andersena to to samo, co postawienie 365-stronicowego rocznika na równi z dziełami zebranymi. Bo jest też gruby i w pięknej oprawie ze złotym tłoczeniem.

Jedynym żyjącym rosyjskim autorem książek dla dzieci, który przyznaje, że „książki są książkami”, jest Andrey Usachev. Z czego mu gratulujemy!

Wnioski z badania tej 20 najlepszych dzieci można wyciągnąć w następujący sposób.

Rynek literatury dziecięcej, w przeciwieństwie do rynku dla dorosłych, jest rynkiem, na którym zwycięzca bierze wszystko.Oznacza to, że nie ma w tym żadnej krzywej rozkładu i „długiego ogona”: jest dwóch lub trzech znanych autorów, którzy w zasadzie robią to samo, co pozostali, ale są już przyzwyczajeni do pracy z nimi. Ponieważ rozwój dziecka nie jest nawet kwestią marketingu, ale logistyki. Kiedy wszyscy robią to samo, kto pierwszy umieszcza swoje produkty w hipermarketach, wygrywa, który bierze wszystko.

Brzmi pragmatycznie, a nawet okrutnie. Ale trzeba pamiętać słowa innego okrutnego pragmatyka: Nie mam dla was innego rynku, koledzy pisarze.

Przeczytaj więcej o rankingu Izby Książki na portalu Rok Literatury.RF. Zwycięzca bierze wszystko — rok literatury (godliteratury.ru)

bbabo.Net