Norwegia od dawna posiada niezwykłą branżę kinową. Od czasu wyprodukowania pierwszego filmu w Norwegii w 1907 roku, norweskie filmy zawsze dostarczały wielbicielom ciekawych kawałków.

Tutaj zebraliśmy 7 różnych norweskich filmów w różnych gatunkach, które otrzymały pozytywne recenzje od krytyków.

Grand Prix Pinchcliffe

Grand Prix Pinchcliffe to norweski film animowany poklatkowy w reżyserii Ivo Caprino. Ten klasyk animacji poklatkowej pozostawił prawdziwy ślad w kulturze popularnej Norwegii. Jest to nie tylko najbardziej udany i powszechnie oglądany norweski film wszechczasów, ale także utrzymywał rekordy kasowe we wszystkich filmach poklatkowych do 1993 roku. Został wydany w 1975 roku i oparty jest na postaciach z serii książek norweskiego rysownika i autor Kjell Aukrust.

W wiosce Flåklypa, Lom, w dolinie Gudbrand, wynalazca Reodor Felgen mieszka ze swoimi zwierzęcymi przyjaciółmi Ludvigiem i Solanem Gundersenami. Reodor pracuje jako mechanik rowerowy, choć większość czasu spędza na wymyślaniu dziwnych urządzeń podobnych do Rube Goldberga. Pewnego dnia trio odkrywa, że ​​jeden z byłych asystentów Reodora, Rudolf Blodstrupmoen, ukradł jego projekt silnika wyścigowego i został mistrzem świata Formuły 1. Solan pozyskuje fundusze od arabskiego szejka naftowego Bena Redica Fy Fazana i aby wziąć udział w wyścigu, trio buduje gigantyczny samochód wyścigowy.

Elling

Elling to norweski film wyreżyserowany przez Pettera Næssa. To nominowany do Oscara dramat komediowy o dwóch dysfunkcyjnych mężczyznach po czterdziestce, którzy stają się nieoczekiwanymi przyjaciółmi i współlokatorami. Film, kręcony głównie w stolicy Norwegii, Oslo i jej okolicach, został wydany w 2001 roku, oparty głównie na powieści Ingvara Ambjørnsena Brødre i blodet, jednej z serii czterech z udziałem Ellinga.

Film opowiada o głównym bohaterze, Ellingu, mężczyźnie z uogólnionym lękiem po czterdziestce i jego walce o normalne funkcjonowanie w społeczeństwie. Cierpi na niepokój, zawroty głowy i tendencje nerwicowe, które uniemożliwiają mu samodzielne życie. Elling mieszkał z matką przez całe życie, a kiedy matka umiera, władze zabierają go z mieszkania, w którym zawsze mieszkał, i wysyłają do zakładu. Jego współlokatorem jest prostolinijny, mający obsesję na punkcie seksu Kjell Bjarne. Norweski rząd płaci, aby ta dwójka wprowadziła się do mieszkania w Oslo, gdzie każdy dzień jest wyzwaniem, ponieważ muszą udowodnić, że potrafią wyjść do realnego świata i prowadzić stosunkowo normalne życie. Z pomocą pracownika socjalnego Franka i kilku nowych przyjaciół uczą się wyzwolić z własnych warunków.

Den brysomme mannen

Wyreżyserował Jens Lien według scenariusza Pera H.V. Schreinera. Opowieść opowiada o człowieku, który nagle znalazł się w pozornie doskonałej, ale zasadniczo bezdusznej dystopii i jego próbie ucieczki. Film został dobrze przyjęty przez krytyków i został nagrodzony trzema nagrodami Amanda w 2006 roku.

Pewnego ranka Andreas budzi się w obcym mieszkaniu w obcym mieście i nie ma pojęcia, jak się tam dostał. Jego szef daje mu instrukcje dotyczące pracy, której nie pamięta. Poślubia Anne Britt, projektantkę wnętrz, i prawie nie zdając sobie z tego sprawy, popada w wygodną, ​​ale przewidywalną rutynę. Powoli Andreas zdaje sobie sprawę, że czyści, spokojni i zadowoleni mieszkańcy miasta są frontem do czegoś bardzo złowrogiego.

Max Manus: Człowiek wojny

To norweski biograficzny film wojenny z 2008 roku, oparty na prawdziwych wydarzeniach z życia bojownika ruchu oporu Maxa Manusa. Fabuła opowiada o Manusie od wojny zimowej przeciwko Związkowi Radzieckiemu, przez wybuch II wojny światowej i okupację Norwegii przez nazistowskie Niemcy, aż do czasu pokoju w 1945 roku. Film oparty jest na książkach Maxa Manusa Det vil helst gå godt i Det blir alvor, a także inne relacje i dokumentacja historyczna. Film pozostaje w dużej mierze wierny historycznie.

W premierze filmu wzięli udział król Harald V, „Tikken” Manus, Gunnar Sønsteby wraz z innymi wybitnymi osobistościami. Odbiór ze strony krytyków był w dużej mierze pozytywny. Max Manus wywołał także publiczną debatę na temat roli norweskiego ruchu oporu podczas niemieckiej okupacji.

Bølgen

To było oficjalne zgłoszenie Norwegii do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego podczas 88. Oscarów, ale nie udało się go nominować. Film przedstawia przyszłe wydarzenie w Møre og Romsdal, w którym szczelina Åkerneset zapada się, tworząc lawinę skutkującą 80-metrowym tsunami, które niszczy wszystko na swojej drodze. Film „Fala” jest oparty na incydencie tsunami, który spowodował osunięcie się skały, które zniszczyło wioskę Tafjord 7 kwietnia 1934 r., zabijając 40 osób. Wcześniej podobny incydent w 1905 r. spowodował tsunami, w którym zginęło 60 osób, a 31 lat później kolejne 74 straciły życie.

Thelma

To norweski dramat thriller o zjawiskach nadprzyrodzonych z 2017 roku w reżyserii Joachima Triera. Scenariusz napisali Trier i Eskil Vogt. Thelma opowiada historię chronionej młodej kobiety, która odkrywa, że ​​ma niewytłumaczalną moc, która materializuje się, gdy czuje pragnienie studentki na swoim uniwersytecie. Thelma jest samotną i represjonowaną młodą kobietą z ultrareligijnej chrześcijańskiej rodziny, która wiodła życie pod opieką ojca Tronda i niepełnosprawnej matki Unni. Z trudem zdobywa przyjaciół i wkrótce po przeprowadzce do Oslo, by studiować na uniwersytecie, zaczyna doświadczać niewyjaśnionych napadów padaczkowych. Kiedy spotyka inną uczennicę, Anję, odkrywa, że ​​jej uczucia do Anji wyzwalają niekontrolowane siły psychokinetyczne.

Hva vil folk si

Ten film został nominowany do Oscara w Norwegii w 2018 roku. Jest to wyprodukowany w 2017 roku film dramatyczny, którego reżyserem i scenariuszem jest Iram Haq. Sceny filmu rozgrywające się w Pakistanie były kręcone w Indiach, głównie w Radżastanie.

Film jest inspirowany życiem reżysera Irama Haqa. 16-letnia Nisha mieszka z rodzicami w Norwegii. Prowadzi podwójne życie. Uwielbia grać w koszykówkę ze swoimi norweskimi przyjaciółmi, imprezować, pić i ma norweskiego chłopaka Daniela. Należy jednak do tradycyjnej pakistańskiej rodziny i zachowuje się w domu jak potulna idealna córka, ponieważ jej zachodnia natura zderza się z bardziej powściągliwą.

bbabo.Net