W przeciwieństwie do Japonii Australia nie cierpi z powodu deflacji i nędzy demograficznej. Ale jego przywódcy również są winni tego, że nie poruszają się wystarczająco szybko, aby dostosować się do zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej. W ciągu ostatnich dwóch lat ani ówczesny premier Tony Abbott, ani skarbnik Joe Hockey nie wdrożyli reform strukturalnych potrzebnych do zwiększenia dochodów i zwiększenia konkurencyjności.

Zamiast inwestować w edukację, szkolenia i infrastrukturę oraz dostosowywać podatki, aby wzmocnić pozycję małych firm, zespół Abbotts chronił miliarderów z górnictwa (poprzez rezygnację z polityki podatku węglowego). Jego rząd opowiadał się za oszczędnościami fiskalnymi, nawet gdy gospodarka przeżywała najsłabszy okres wzrostu od recesji w 1991 roku. Liderzy biznesu słusznie skarżyli się na brak zdecydowania na naprawę przestarzałego rynku pracy.

W rzeczywistości to rząd wydawał się ślepy na presję konkurencyjną globalizacji. Przez lata żarłoczny apetyt Chin na rudę żelaza, węgiel, miedź i inne towary napędzał wzrost i napełniał skarbce Canberry. To ostudziło pilną potrzebę Abbotta lub jego poprzedników, by zdywersyfikować motory wzrostu z dala od przemysłu wydobywczego, prowadząc do gospodarki dwóch prędkości i pogłębiającej się nierówności.

bbabo.Net