Rząd zrewidował stopy zysku z certyfikatów National Savings Schemes (NSS) ze skutkiem od 4 lutego 2022 r.

Zgodnie z zawiadomieniem wydanym przez Pion Finansów, stopa zysku została obniżona o 72 punkty bazowe (pb) do 12,24 proc. rocznie na certyfikatach behbood i emerytalnych, natomiast stopa na obronnych certyfikatach oszczędnościowych spadła z 11,12 proc. do 10,4 proc. Podobnie stopa zysku z certyfikatów regularnych dochodów spadła o 48 pb do 10,32 proc. Z drugiej strony stopa zysku na rachunkach oszczędnościowych wzrosła o 1 proc. do 8,25 proc. w skali roku.

Wcześniej, w grudniu zeszłego roku, informowano, że odpływy z KSW utrzymywały się w pierwszych czterech miesiącach 2021-22, głównie z powodu zakazu inwestowania przez instytucje w te programy.

W rezultacie zmniejszyły się możliwości rządu w zakresie uzyskania większej płynności, zwłaszcza gdy nie może on pożyczyć pieniędzy od Państwowego Banku Pakistanu (SBP) na podstawie umowy z MFW.

Dane SBP z poniedziałku pokazały, że w ujęciu netto NSS odnotował odpływ 78,88 mld rupii w okresie lipiec-październik wobec napływu 24,84 mld rupii w tym samym okresie ubiegłego roku. Następnie NSS doświadczył odpływu 317,3 miliarda rupii w latach 2020-21 w porównaniu z inwestycją netto w wysokości 370,9 miliarda rupii rok temu.

Oszczędzający wypłacili 6,8 miliarda rupii w październiku, 21 miliardów rupii we wrześniu, 24,8 miliarda rupii w sierpniu i najwięcej 26 miliardów rupii w lipcu. Napływy zaczęły spadać po tym, jak rząd federalny zgodnie z zaleceniem SBP zaprzestał inwestycji instytucjonalnych w KSW od 1 lipca 2020 r. Po zaoferowaniu wyjątkowo wysokich (i powyżej rynkowych stóp zwrotu) KSW przyciągnęła znaczne inwestycje przed wprowadzeniem zakazu inwestycji instytucjonalnych .

W raporcie SBP stwierdzono, że wyższe stopy zwrotu doprowadziły do ​​szeregu problemów, takich jak gwałtowny wzrost kosztów finansowania deficytu przez rząd, ponieważ instrumenty były dostępne „pod ręką”, przepływy były nieprzewidywalne i spowodowały, że niestabilne koszty finansowania rządowego. Nieodłączna zmienność tych przepływów i wynikająca z niej niepewność co do zapotrzebowania rządu na finansowanie ze strony systemu bankowego dodatkowo utrudniały formułowanie stabilnej polityki pieniężnej.

Raport ujawnił ponadto, że administrowany charakter stóp zysku NSS był głównym źródłem zniekształcenia struktury terminowej stóp procentowych; ponieważ instrumenty te nie były przedmiotem obrotu (tj. ustalenie ceny nie było możliwe), nie stanowiły one punktów odniesienia dla długu przedsiębiorstw; wreszcie niejawna opcja sprzedaży (obligacje można było zastąpić w dowolnym momencie) oznaczała, że ​​emisje korporacyjne musiałyby być wyceniane przy znacznie wyższych rentownościach, aby konkurować z instrumentami NSS.

„W rzeczywistości nawet ograniczone reformy z końca lat 90. i początku 2000 r. nie zostały utrzymane. Zamiast tego rząd zdecydował się na zwiększenie pożyczek pozabankowych, usuwając ograniczenia dotyczące inwestycji instytucjonalnych w NSS” – czytamy w raporcie SBP.

bbabo.Net