Czterdzieści lat temu, 1 sierpnia, przywódcy 35 państw, po stronie Stanów Zjednoczonych i innych członków NATO, po drugiej stronie Związku Radzieckiego i innych państw Układu Warszawskiego, neutralni i niezaangażowani państwa podpisały Akt Końcowy z Helsinek, czyli Deklarację Helsińską, która ucieleśniała koncepcję kompleksowego bezpieczeństwa w Europie.

Chociaż nie miała ona statusu traktatu międzynarodowego, deklaracja odegrała znaczącą rolę w łączeniu Zachodu i bloku komunistycznego poprzez pogłębiony dialog i torowanie drogi do zakończenia zimnej wojny.

W miarę, jak trwa kryzys na Ukrainie, zagrażając pokojowi i porządkowi w Europie, tym ważniejsze jest dla zaangażowanych stron, a także innych narodów, aby poważnie przemyśleć ducha i zasady włączone do dokumentu i odpowiednio się zachowywać.

W tej sytuacji zasady wyrażone w porozumieniach helsińskich, takie jak suwerenna równość, integralność terytorialna państw i pokojowe rozstrzyganie sporów, powinny być ważną wskazówką dla wszystkich stron zaangażowanych w kryzys na Ukrainie.

Co ważniejsze, powinni uczyć się z wytrwałości, jaką wykazali uczestnicy konferencji w Helsinkach, próbując dojść do wzajemnie akceptowalnych wniosków poprzez dialog. Nie powinni się wahać przed podjęciem odważnych i natychmiastowych działań, które doprowadzą do wyjścia z kryzysu.

bbabo.Net