Azja i Pacyfik (bbabo.net) — Pragnienie Singapuru, aby przejść na odnawialne źródła energii, napotyka na ograniczenia geograficzne. Nie ma wystarczająco dużo miejsca na duże instalacje słoneczne, nie ma większych rzek dla elektrowni wodnych, a niewielki powiew wiatru, jaki otrzymuje tropikalne miasto-państwo, nie wystarcza do napędzania turbiny wiatrowej.

To zmusiło centrum finansowe i transportowe Azji Południowo-Wschodniej do polegania na imporcie w swoich planach odejścia od paliw kopalnych. Jest to powszechna strategia dla małych miejscowości — Hongkong, Monako i Bahrajn są w podobnej sytuacji — ale zależy to od tego, czy sąsiednie kraje chcą eksportować energię bezemisyjną.

Dla Singapuru jego plan sprowadzenia zza oceanu wystarczającej ilości czystej energii, aby zaspokoić 30% jego potrzeb do 2035 r., już uderzył w szkopuł. Sąsiadująca Malezja zakazała sprzedaży odnawialnej energii elektrycznej pod koniec zeszłego roku, aby nadać priorytet własnym wysiłkom na rzecz dekarbonizacji, podkreślając zagrożenia dla krajów zależnych od importu.

„Każdy kraj na świecie odnotowuje zwiększony popyt na odnawialne źródła energii” – powiedział Tim Rockell, dyrektor Global Energy Institute w KPMG w regionie Azji i Pacyfiku, który doradzał agencjom rządowym w regionie w zakresie polityki energetycznej. „A eksport tego nie zawsze wydaje się celowy z politycznego punktu widzenia”.

Jeśli chodzi o ogólny wpływ na klimat, tak naprawdę nie ma znaczenia, gdzie ma miejsce redukcja paliw kopalnych. Jednak w świecie, w którym kraje i firmy będą coraz częściej wykorzystywać swoje ekologiczne referencje jako narzędzie konkurencyjne, bycie maruderem może postawić takie miejsca jak Singapur w niekorzystnej sytuacji, jeśli chodzi o przyciąganie zarówno kapitału, jak i talentów.

Tiny Monaco kupuje odnawialne projekty słoneczne i wiatrowe we Francji, ale eksperci twierdzą, że nie ma gwarancji, że dostawy nie zostaną przerwane. Hongkong, który obecnie wytwarza mniej niż 1% swojej energii ze źródeł odnawialnych, może być zmuszony do konkurowania o bezemisyjną energię elektryczną ze znacznie większymi prowincjami Chin. Na Bliskim Wschodzie Bahrajn patrzy na pływającą energię słoneczną, a także chce importować czystą energię od swoich sąsiadów.

Nawet większe narody o dużej gęstości zaludnienia będą miały znacznie trudniejszą transformację niż ogromne kraje, takie jak Chiny, które co kilka dni dodają równowartość mocy słonecznej Singapuru. Zatłoczona Korea Południowa realizuje największy na świecie projekt morskiej energii wiatrowej na południowo-zachodnim wybrzeżu, podczas gdy w Japonii brak miejsca może zmusić ją do rozważenia większej ilości energii jądrowej, nawet po katastrofie w Fukushimie, która uczyniła ją bardzo niepopularną.

Energia jądrowa na małą skalę jest jedną z niewielu lokalnych opcji niskoemisyjnych dostępnych dla Singapuru, chociaż istnieją wyzwania zarówno związane z technologią, jak i utylizacją odpadów atomowych. Kraj „utrzymuje otwarte opcje” w zakresie energii jądrowej w dłuższej perspektywie, w zależności od postępu technologii, powiedział singapurski Urząd Rynku Energii w odpowiedzi na pytania.

Nawet przy imporcie Singapur nadal nie będzie w stanie dekarbonizować wytwarzania energii elektrycznej i być może będzie musiał dążyć do energetyki jądrowej, aby odejść od skroplonego gazu ziemnego, powiedział Vijay Sirse, dyrektor generalny Destiny Energy Pte Ltd., konsultanta ds. czystej energii w mieście. -Państwo.

Singapur, który obecnie wytwarza 95% swojej energii elektrycznej z importowanego gazu, również doda trochę energii słonecznej, ale tylko tyle, aby do 2030 r. osiągnąć 4% miksu energetycznego. Brak lokalnych opcji i główna rola rafinacji paliw kopalnych i handel gra w swojej gospodarce może być jednym z powodów, dla których kraj nie wyznaczył jeszcze celu zerowej emisji dwutlenku węgla netto.

Wyznaczenie takiego celu jest badane „bardzo uważnie”, powiedział w grudniu minister finansów Lawrence Wong. „Zapewnimy, że wszystkie nasze polityki – niezależnie od tego, czy jest to podatek węglowy, czy dekarbonizacja naszych dostaw energii – wszystko to jest zgodne z tym konkretnym celem”.

Miasto-państwo ma nadzieję sprowadzić część swoich potrzeb w zakresie energii odnawialnej z Indonezji, z dwoma konsorcjami firm poszukujących energii słonecznej do projektów eksportowych na archipelagu. Nie ma jednak gwarancji, że Indonezja utrzyma stały eksport w miarę wzrostu popytu krajowego, powiedział Rockell z KPMG.

Pierwsza w historii próbna dostawa ciekłego wodoru opuściła Australię do Japonii w zeszłym miesiącu, a paliwo może pomóc krajom takim jak Singapur w uczynieniu ich miksów energetycznych bardziej ekologicznymi, chociaż nadal istnieją wątpliwości co do jego opłacalności ekonomicznej i referencji niskoemisyjnych.

Singapur pracuje nad próbą importu odnawialnej energii wodnej z Laosu przez Tajlandię i Malezję. Prowadzone są również rozmowy na temat budowy kabla podmorskiego, który sprowadzi energię słoneczną z północnej Australii.

Projekt Sun Cable jest przykładem modelu „kupuj, a nie buduj”, który będzie coraz bardziej powszechny w krajach zwartych, powiedział David Skilling, dyrektor Landfall Strategy Group, która doradza małym, zaawansowanym gospodarkom.

bbabo.Net