„To dla mnie najwspanialsza książka XX wieku”, mówi Peter Kennedy, honorowy profesor nadzwyczajny w Szkole Języka Angielskiego Uniwersytetu w Hongkongu, który od ponad 30 lat uczy studentów Ulissesa Jamesa Joyce’a.

Pomimo reputacji trudnej tak starej jak sama książka, której Kennedy stanowczo kwestionuje, setna rocznica jej publikacji 2 lutego 1922 roku powinna skłonić wszystkich do rzucenia pierwszego (lub drugiego) spojrzenia na tę najsłynniejszą ze wszystkich irlandzkich powieści.

Mimo to, jak niedawno zauważył powieściopisarz i krytyk Colm Tóibín w „Financial Times”: „Dla zwykłego czytelnika [Ulysses] ma taką samą wartość, jak bieganie w maratonie dla zwykłego sportowca.

Jest to wyzwanie, a następnie dla tych, którzy przeczytali książkę, kwestia dumy”. Ulisses to jeden z tych tomów, które podobnie jak tomy Wittgensteina, Kierkegaarda i Prousta należy trzymać pod pachą studenta lub w rowerowym koszyku.

To intelektualny odpowiednik posiadania samochodu sportowego, który może zaimponować.

Joyce jest bezkompromisowy w bogactwie swojego słownictwa, używa specyficznie irlandzkich słów, swoich domowych neologizmów, odniesień tak zróżnicowanych, że sugerują ogromną bibliotekę mentalną, oraz szybkości, z jaką schodzą z kartek, nie zapowiedziane i niewyjaśnione. „Ale tu jest miejsce” pochodzi z Makbeta Szekspira. „Koń jest tym, co dla wszystkich koni”, odnosi się do teorii form Platona.

Główne pytania w Ulissesie dotyczące natury języka, tożsamości i historii są centralnymi pytaniami dla młodych ludzi z Hongkongu Peter Kennedy, nauczyciel Postać z Ulissesa nie mówi po prostu „Potrzebowałem tego napoju”, ale raczej: „Byłem spleśniały z braku tego kufla.

Oświadczam Bogu, że słyszałem, jak uderza w żołądek z kliknięciem. „To nie jest trudne”, sprzeciwia się Kennedy. „Jest po prostu bardzo, bardzo dobry”. Jednym z najtrudniejszych zdań w Ulissesie jest: „Pachnidło uścisku wszystko go zaatakowało.

Z głodnym ciałem niewyraźnie pragnął go uwielbiać. Ale to ma sens w tym kontekście, zauważa Kennedy, a mianowicie, że Leopold Bloom patrzy na bieliznę na wystawie sklepowej, jednocześnie myśląc o swoim lunchu.

Recenzja dekady: najlepsze książki 2010 roku Powieść podąża za Bloomem, akwizytorem reklam prasowych, w ciągu jednego dnia – 16 czerwca 1904 roku – po całym Dublinie – jego przygody luźno powiązane z przygodami Homera.

Na rozgrzewkę Kennedy proponuje sięgnięcie do sennego monologu mentalnego żony Blooma, Molly – choć to zamyka książkę – który przedstawia jej życie wewnętrzne w ośmiu, wielostronicowych zdaniach bez znaków interpunkcyjnych.

Modernistyczne eksperymenty Joyce'a przedstawiają każdy odcinek w innym stylu.

Alternatywnie sugeruje rozpoczęcie od stosunkowo prostego Rozdziału 4, w którym Bloom podaje Molly śniadanie do łóżka i karmi swojego kota.

Tu jest wielki urok, ale także talent Joyce do obrazowego przedstawiania strumienia kontekstu, który nasze mózgi nieustannie dostarczają do wszystkiego, co robimy i widzimy – wewnętrznego przesiewania wspomnień, odniesień i żalu.

Ważne jest, aby nie wysysać wszelkiej przyjemności z czytania, sprawdzając każde zagadkowe słowo lub wyrażenie, ale zamiast tego brać to, co możesz i kontynuować.

Jest to tom, który wielokrotnie nagradza lekturę i mimo swojego wieku oferuje współczesnemu czytelnikowi wiele.

Pierwsze pełne tłumaczenie, które ukazało się w Chinach kontynentalnych, wyprzedało się natychmiast w latach 90., mimo że jego trzy tomy kosztowały równowartość tygodniowej pensji nauczyciela.

Jeśli Ulisses nie nadaje się do czytania, życie nie nadaje się do życia Przypisywany James Joyce „Kluczowe pytania Ulissesa dotyczące natury języka, tożsamości i historii są centralnymi pytaniami dla młodych ludzi z Hongkongu” – mówi Kennedy.

Jako jedna z kluczowych postaci, nauczyciel Stephen Dedalus – po części portret samego Joyce’a – mówi: „Historia to koszmar, z którego próbuję się obudzić”. „I myślę, że na bardziej podstawowym poziomie”, mówi Kennedy, „każdy 20-latek wie o pocałunkach i cudzołóstwie i prawdopodobnie cierpi, tak jak Stephen, z powodu tego, co nazywa „umysłem inwitacji”, agonii sumienia.

A potem jest jedzenie i seks.

Myślę więc, że jest wiele do zaabsorbowania ich zainteresowania.” Sporadyczne gryzące odniesienia do seksu w Ulysses oznaczały, że Joyce miała trudności ze znalezieniem wydawcy, a książka ostatecznie ukazała się w Paryżu.

W ciągu kilku miesięcy od publikacji Ulysses został oficjalnie uznany za „brudną książkę” w Wielkiej Brytanii i spalono 500 egzemplarzy.

Kolejnych 500 zatrzymała poczta nowojorska.

Ulysses autorstwa Jamesa Joyce'a: uznanie Tak więc, by pożyczyć od obrońcy oskarżyciela w późniejszym procesie o nieprzyzwoitość w sprawie D.H.Kochanek Lady Chatterley Lawrence'a: „Czy jest to książka, którą chciałbyś przeczytać swojej żonie lub służącym?” Cofnij się choćby trochę do tych marzeń o niewiernej żonie Leopolda, które według Kennedy'ego mogą stanowić punkt wyjścia, i istnieje kilka wyraźnych odniesień seksualnych. „Zawsze ostrzegam uczniów na początku” – mówi Kennedy. „Mówię: 'Słuchaj, to jest książka, która nie jest dla tych, którym być może lepiej byłoby prowadzić księgowość'”. Jednak cudzołóstwo i masturbacja są częścią codziennego życia, którego większość doświadcza, i z pewnością powinny zapewnić każdemu punkt kontaktu do Dublina sto lat temu. „Jeśli Ulisses nie nadaje się do czytania, życie nie nadaje się do życia” – powiedziała Joyce.

Pandemia Covid-19 unieważniła zaplanowane na stulecie wydarzenia w Hongkongu, ale jeśli ograniczenia złagodzą się do 16 czerwca, obchodzone teraz na całym świecie jako Bloomsday, Kennedy będzie starał się przeprowadzić zwykłe publiczne odczyty.

Możesz spróbować posłuchać tego wcześniej, co jest kolejną łatwą drogą do powieści Joyce, którą poleca Kennedy.

Nagrania są dostępne w serwisach streamingowych, a wszystkie 18 odcinków jest dostępnych jako podcasty w irlandzkim RTÉ Radio 1 (patrz RTE.ie/ulysses).

I to bardzo zabawne.

Możesz się nim cieszyć, nawet jeśli jesteś księgowym.

bbabo.Net