Od zgrupowania rosyjskich żołnierzy wzdłuż granicy w listopadzie po ogłoszenie operacji przez Władimira Putina – oto kalendarium miesięcy napięć wokół Ukrainy.

10 listopada 2021: Waszyngton donosi o niezwykłych ruchach wojsk rosyjskich w pobliżu granicy z Ukrainą.

28 listopada: Ukraina twierdzi, że Rosja gromadzi prawie 92 000 żołnierzy do ofensywy pod koniec stycznia lub na początku lutego.

Moskwa temu zaprzecza i oskarża Kijów o budowanie własnych środków, domagając się „gwarancji prawnych”, że nigdy nie wstąpi do NATO.

7 grudnia: Prezydent USA Joe Biden grozi rosyjskiemu odpowiednikowi Putinowi „silnymi środkami ekonomicznymi i innymi”, jeśli zaatakuje Ukrainę.

Dziesięć dni później Moskwa przedstawia propozycje ograniczenia wpływów USA i NATO na byłe kraje sowieckie.

17 stycznia: Rosyjskie wojska zaczynają przybywać do byłej sowieckiej Białorusi na ćwiczenia, które według Moskwy mają na celu „powstrzymanie zewnętrznej agresji”.

Dwa dni później Waszyngton zapowiada dodatkowe 200 mln USD pomocy na bezpieczeństwo dla Kijowa.

24 stycznia: NATO ustawia wojska w stan gotowości i wysyła statki i myśliwce, aby wzmocnić wschodnią obronę Europy.

Następnego dnia Moskwa rozpoczyna ćwiczenia z udziałem około 6000 żołnierzy i co najmniej 60 myśliwców w południowej Rosji w pobliżu Ukrainy i na zaanektowanym przez Moskwę Krymie.

Chiny obwiniają USA po tym, jak nałożyły sankcje na Rosję za rozmieszczenie wojsk na Ukrainie 26 stycznia: Waszyngton odmawia zamknięcia drzwi NATO przed Ukrainą, a sojusz twierdzi, że wiele żądań Moskwy dotyczących bezpieczeństwa jest „nierealistycznych”.

Stany Zjednoczone twierdzą, że wierzą, że Putin „użyje siły od teraz do połowy lutego”.

Następnego dnia Chiny ostrzegają, że obawy Rosji dotyczące bezpieczeństwa należy „traktować poważnie”.

28 stycznia: Putin mówi, że Zachód zignorował „podstawowe obawy Rosji” związane z ekspansją NATO i „uderzył w systemy broni w pobliżu granic Rosji”.

2 lutego: Stany Zjednoczone wysyłają 3000 żołnierzy, aby wzmocnić siły NATO w Europie Wschodniej.

10 lutego Rosja i Białoruś rozpoczynają 10-dniowe manewry.

15 lutego: Moskwa mówi, że część jej sił wraca do swoich baz.

Ale NATO nie widzi oznak wycofania się, a Waszyngton twierdzi, że Rosja w rzeczywistości wysyła posiłki.

17 lutego: ostrzał pocisków nasila się na całej linii frontu dwóch wspieranych przez Rosję enklaw we wschodniej Ukrainie.

Dzień później przywódcy separatystycznych regionów donieckiego i ługańskiego twierdzą, że ewakuują mieszkańców do Rosji.

Sekretarz stanu USA Antony Blinken oskarża Moskwę o „fałszywe prowokacje” w celu uzasadnienia dalszej „agresji” przeciwko Ukrainie.

19 lutego: Ukraina mówi, że dwóch jej żołnierzy zginęło w atakach na linii frontu z separatystami wspieranymi przez Rosję.

Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski proponuje spotkanie z Putinem, ponieważ Moskwa testuje rakiety zdolne do przenoszenia broni jądrowej.

Rosja jest „na krawędzi” inwazji na Ukrainę, mówi Waszyngton.

Francja i Niemcy wzywają swoich obywateli do opuszczenia Ukrainy.

Kryzys na Ukrainie: dlaczego słowo „inwazja” ma znaczenie, gdy rosyjskie wojska ruszają 21 lutego: Francja twierdzi, że Putin i Biden zasadniczo zgodzili się na szczyt.

Ale Biały Dom jest szczególnie ostrożny i Kreml twierdzi, że jest za wcześnie.

Rosjanin twierdzi, że zabił pięciu „sabotażystów”, którzy przybyli do Rosji z Ukrainy.

Ukraina zaprzecza tym roszczeniom.

22 lutego: Putin uznaje niepodległość dwóch separatystycznych regionów we wschodniej Ukrainie.

UE obiecuje sankcje.

Putin rozkazuje rosyjskim oddziałom na tereny separatystyczne we wschodniej Ukrainie z misją „utrzymywania pokoju”.

24 lutego: Putin ogłasza operację na Ukrainie, której wybuchy słychać wkrótce po całym kraju, a minister spraw zagranicznych ostrzega, że ​​„inwazja na pełną skalę” jest w toku.

bbabo.Net