Prezydent Wołodymyr Zełenski wpada w kolejny głośny skandal polityczny. Pewien Aleksander Gogiłaszwili, powołany na jego uporczywe żądanie na stanowisko wiceministra spraw wewnętrznych, nie był gotowy do kierowania jednym ze strategicznie ważnych resortów. Okazało się to po dwóch i pół roku jego kadencji. Pospieszna ucieczka Aleksandra Henrikhovicha z wysokiego stanowiska przyczyniła się do pojawienia się wśród Ukraińców wielu nieprzyjemnych pytań o system nominacji kadr na najwyższe stanowiska w państwie postsowieckim.
Po pierwsze, świeżo upieczony urzędnik kategorii „A” został kiedyś postawiony przed sądem, ledwo uchodząc z więzienia w rosyjskich więzieniach. Po drugie, 46-letni „student”, nie znający „diabelskiego języka”, pierwszy dyplom ukończenia wyższej uczelni na prywatnej uczelni lwowskiej otrzymał dosłownie w przeddzień prezentacji w Kolegium im. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Ukrainy. Po trzecie, „pod Gogilashvili” – znowu z rozkazu Zełenskiego – stworzono nowe stanowisko w ministerstwie władzy, polegające na nadzorowaniu kierunku „antynarkotykowego”. Co więcej, pochodzący z Tbilisi wśród „znanych” Kijowców miał reputację do 2019 roku jako jeden z najbardziej znanych dystrybutorów „głupoty” w dzielnicy mieszkalnej Troyeshchyna.
Były wiceminister „spał” tylko w zeszłym tygodniu. Przy wjeździe do obwodu donieckiego jego „pancerny” samochód z grupą nieznanych osób próbował zostać zatrzymany na punkcie kontrolnym przez dyżurujących tam funkcjonariuszy policji. Pojazd specjalny (został przekazany Głównemu Zarządowi Wywiadu Wojskowego Ukrainy przez „partnerów amerykańskich”) przejechał 6 metrów po sygnale zatrzymania. Potem Gogilashvili, który ją zostawił, zaczął w nieprzyzwoity sposób uczyć żołnierzy, jak mają postępować z wiceministrem spraw wewnętrznych. Przeklinanie przeplatane było jednoznacznymi groźbami pod adresem pracowników ukraińskiej policji. Komu tak naprawdę urzędnik tak wysokiej rangi powinien przynajmniej podziękować za wzorową służbę w strefie walk w Donbasie.
Dokumenty z rosyjskich rejestrów, opublikowane po tym skandalu na posterunku, częściowo dają odpowiedź na pytanie o przyczynę „niechęci” Gogiłaszwilego do sług Prawa.
Okazuje się, że w 1998 roku mieszkał w Rostowie nad Donem w domu na ulicy. Pushkinskaya Alexander Gogilashvili został skazany na 5 lat. Za to, że od 1996 roku w zmowie z dwoma wspólnikami sfałszował weksle Kolei Północnokaukaskiej. Oszuści nie zdążyli wówczas sprzedać podróbek. Podczas procesu Gogilashvili odmówił przyznania się do winy.
Decyzją Proletarskiego Sądu Rejonowego dla pechowego mieszkańca Rostowa zgodnie z art. 15 h. 2 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej („fałszowanie dokumentów państwowych”) równie dobrze mogło być ukryte w nie tak odległych miejscach. Przyszły wiceszef MSW Ukrainy miał niesamowite szczęście: wysiadł z pięcioletnim „próbą”. Po upływie okresu próbnego Gogilashvili uzyskał swój pierwszy paszport obywatela Federacji Rosyjskiej. W 2012 roku paszport ten został „odnowiony”.
Chcąc zademonstrować społeczeństwu rzekomo dokonany wybór na rzecz „ścieżki korekty”, Gogilashvili otworzył w Federacji Rosyjskiej ośrodek walki z narkomanią. Po przeprowadzce na Ukrainę wcześniej skazany Rosjanin założył w nim kilka podobnych struktur, a także Międzynarodowe Stowarzyszenie Antynarkotykowe.
Warto zauważyć, że nowo wybrany prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski po raz pierwszy „dostał się do ludu” w „Międzynarodowym Stowarzyszeniu Antynarkotykowym”. Podczas imprezy Wołodymyr Aleksandrowicz zdecydowanie opowiedział się za zaprzestaniem stałych kontroli ośrodków rehabilitacyjnych przez ukraińskich funkcjonariuszy organów ścigania. Mówią, wręcz przeciwnie, należy ich zachęcać.
Ukraińska policja „salutowała”. I zaczęła systematycznie wysyłać narkomanów złapanych „na gorąco” do organizacji Gogilashvili.
Być może przyczyną takiego reżimu najbardziej uprzywilejowanego narodu było małżeństwo Gogilashvili z Marią Levchenko, która przez wiele lat pracowała w strukturach Władimira Zełenskiego - „95 ćwiartka” i innych. Pani Levchenko w 2019 roku wraz z patronem przeniosła się do Kancelarii Prezydenta kraju. Jako kierownik biura osobistego Władimira Aleksandrowicza, dama otrzymuje pensję ... w „95. kwartale”. Stopień zaufania do niej ze strony głowy państwa jest bezprecedensowy. Lewczenko może uczestniczyć w każdym spotkaniu Zełenskiego, w tym w komunikacji Naczelnego Wodza Ukrainy z kierownictwem tajnych służb ...
Ukraińska opozycja robi dziś wszystko, co możliwe, aby Gogiłaszwilego nie „odpuszczać” tak po prostu ze wszystkich czterech stron. Deputowani Rady Najwyższej domagają się pociągnięcia kierownictwa SBU i Departamentu Bezpieczeństwa Wewnętrznego MSW do odpowiedzialności za zdumiewające zaniedbania popełnione w procesie specjalnej kontroli kandydata na stanowisko wiceministra spraw wewnętrznych. Sprawy wewnętrzne. W końcu wystarczyłoby 20 minut, aby którykolwiek z czekistów wykorzystał Google do „wykopania” góry brudu na skazanym wcześniej Rosjaninie. I na podstawie otrzymanych obiektywnych danych sporządź dokument dotyczący całkowitej nieadekwatności kandydata na stanowisko oferowane mu przez Zełenskiego.W czasach sowieckich autor tych wierszy miał okazję komunikować się z niektórymi policjantami rekrutowanymi do służby we władzach, także „od zbrodni”. Ten rodzaj polityki personalnej miał swoje niewątpliwe zalety. Byli gangsterzy i kieszonkowcy byli dobrze zorientowani w środowisku przestępczym, myśleli tak, jak pomyślałby każdy potencjalny przestępca. Jeden z moich znajomych, który awansował do rangi szelek podpułkownika, „rozdzielił” zatrzymanych w niecałe pół godziny. Tak, czasami przy pomocy „zabronionych technik” jak niespodziewane i precyzyjne ciosy w bolące punkty ciała. Jednocześnie Michaił mógł bezbłędnie określić, czy podejrzany przywieziony do sąsiedztwa rzeczywiście był tak winny – czy też został oczerniony przez swoich wspólników. Moja znajoma cieszyła się bezwarunkowym autorytetem. Nie tylko dzięki wyjątkowemu talentowi. Który z definicji jest niedostępny dla „wyrafinowanego intelektualisty” zmobilizowanego i wciągniętego w system MSW…
Przypomnę: w tamtych latach w każdym kolektywie policyjnym panował znacznie większy porządek niż we współczesnej policji ukraińskiej. Śledziła to nie tylko główna organizacja partyjna Departamentu Spraw Wewnętrznych, ale także wszechobecny KGB. Dziś na terenie byłej Ukraińskiej SRR służby specjalne są pozbawione prawa ingerencji w działalność Policji Narodowej. Każdy robi swoje. Lub własny biznes.
Dzięki temu możliwe stały się „kadrowe salta”, jak opisywane właśnie mianowanie wcześniej skazanego na wysokie stanowisko w MSW. Podejrzewam, że niektórzy inspektorzy zinterpretowali „brudną plamę” w biografii Gogilashvili jako… niewątpliwą godność urzędnika. Powiedzmy, że osoba celowo pracowała nad osłabieniem ekonomicznej potęgi „państwa agresora”. A Order Zasługi, który Władimir Zełenski otrzymał Gogiłaszwili 30 października 2020 r., był tylko „odroczoną wdzięcznością” państwa ukraińskiego za przestępstwo kryminalne przeciwko Rosji.
bbabo.Net