36-letnia Wayan Sentiani zarabia zaledwie jedną dziesiątą tego, co kiedyś, sprzedając koszulki i sarongi w pobliżu plaży Kuta. Przez około dziesięć lat dostawała do 2 milionów rupii (140 dolarów) dziennie od kupujących głównie z Australii, Chin i Europy.

„Wczoraj otworzyłam sklep od 7 rano do 7 wieczorem i sprzedałam tylko sztukę o wartości 75 000 rupii. Większość naszych dni tutaj tak mija” – powiedziała pani Sentiani. „Naprawdę mam nadzieję, że zagraniczni turyści wkrótce wrócą”.

Dwa miesiące od ponownego otwarcia granic dla międzynarodowych przyjazdów, Bali wydaje się być daleko od powrotu do czasów pełnych zarezerwowanych pokoi hotelowych, ruchliwych restauracji i zatłoczonych plaż.

W październiku przybyło tylko dwóch zagranicznych gości, w porównaniu z pół miliona w tym samym miesiącu w 2019 roku, i od tego czasu nie wylądował ani jeden bezpośredni lot międzynarodowy.

Nadzieje na powrót turystów są osłabione przez restrykcyjne środki kwarantanny na wyspie i obawy przed nową epidemią wirusa. Ten sezon świąteczny na koniec roku będzie kluczową próbą dla Bali — jeśli obecne ograniczenia mogą utrzymać wirusa pod kontrolą, rząd może jeszcze bardziej złagodzić ograniczenia, aby sektor turystyczny mógł szybciej odbić się.

„Jesteśmy jak żeglowanie między dwiema rafami: zdrowiem i gospodarką” – powiedział I Gusti Agung Ngurah Rai Suryawijaya, zastępca przewodniczącego oddziału indonezyjskiego stowarzyszenia hoteli i restauracji na wyspie.

Opłata ekonomiczna

Wejście na Bali jest trudniejsze niż do innych plaż w regionie. Podróżni z zagranicy muszą ubiegać się o wizę, która wymaga lokalnego sponsora, posiadać międzynarodowe ubezpieczenie zdrowotne i kwarantannę przez co najmniej 10 dni.

Stanowi to wyraźny kontrast z miejscami takimi jak Phuket w Tajlandii i Phu Quoc w Wietnamie, które pozwalają zaszczepionym odwiedzającym z niektórych krajów wejść bez kwarantanny.

Indonezja ma wystarczająco dużo powodów, aby szczególnie uważać na kolejny wzrost liczby wirusów. Walczyła z jedną z najgorszych epidemii na świecie po święcie Eid al-Fitr w połowie roku, co doprowadziło do śmierci ponad 140 000 osób.

Krajowy program szczepień również pozostał w tyle za sąsiadami, ponieważ w pełni zaszczepiono mniej niż 40% ludzi, co czyni go bardziej wrażliwym na kolejne odrodzenie.

Gospodarka Bali ponosi ciężar tej czujności, ponieważ w 2020 r. skurczyła się o 9,3%, najgorzej spośród wszystkich prowincji Indonezji. Jego produkt krajowy brutto spadł o 3,4% w pierwszych dziewięciu miesiącach tego roku.

Zatrzymanie zatrudnienia

Dla PT Bukit Uluwatu Villa, która prowadzi luksusowe kurorty na wyspie, oznacza to brak planów ekspansji, dopóki nie pojawią się wyraźne oznaki ożywienia gospodarczego.

Kurorty Alila, w tym jeden położony na klifie z widokiem na Ocean Indyjski, a drugi zaprojektowany przez Kerry Hill w Ubud, mają średnie obłożenie około 13% w listopadzie, z aż 73% w 2019 roku.

Ponieważ wskaźnik prawdopodobnie wzrośnie tylko do 30% w przyszłym roku, firma również nie planuje zatrudniać nowych pracowników, powiedziała sekretarz firmy Benita Sofia.

Hotele i restauracje na Bali pokładają nadzieję w nadchodzących spotkaniach G20, które przyciągną więcej gości, a urzędnicy państwowi wychwalają cechy wyspy w swoich przemówieniach i zapraszają ludzi do udziału w wydarzeniach towarzyszących.

Rezerwacje hoteli

Rezerwacje hoteli online sygnalizują lepsze dni przed nami. Według firmy badawczej YipitData w tygodniu kończącym się 5 grudnia liczba rezerwacji była o 57% niższa niż w tym samym okresie w 2019 roku, co oznacza poprawę w stosunku do sierpnia, kiedy było o 80% mniej.

To ledwie wystarcza, aby utrzymać działalność transportową Made Yogi Anantawijaya. Dziesięć lat temu porzucił pracę jako urzędnik ministerstwa finansów, aby rozpocząć przedsięwzięcie z bratem, ale pandemia zmusiła go do restrukturyzacji kredytów, redukcji liczby pracowników i sprzedaży kilku autobusów i samochodów, aby móc dalej działać. Teraz zaczynają napływać zamówienia, głównie od krajowych podróżnych.

„Zagraniczni turyści to wciąż zero”, powiedział 38-letni Yogi. „To, co nas utrzymuje przy życiu, to lokalni turyści”.

bbabo.Net