Tajlandia nie rozpoczęła jeszcze etapu procedur powiadamiania, wcześniejszych konsultacji i umów (PNPCA) dla najnowszej zapory na rzece Sanakham w Laosie z powodu niewystarczających informacji od chińskiego dewelopera projektu, Biuro Narodowych Zasobów Wodnych (ONWR) ujawnił.

Sekretarz generalny ONWR, Surasri Kidtimonton, powiedział, że Tajlandia powiedziała, że ​​projekt musi dostarczyć wystarczających i aktualnych informacji, aby jak najlepiej ocenić jego wpływ na pobliskie społeczności i na ekologię systemu wodociągowego, zanim zostanie podjęta decyzja o zorganizowaniu publicznego przesłuchania.

„Chcielibyśmy wyjaśnić opinii publicznej, że proces PNPCA w Tajlandii jeszcze się nie rozpoczął. Nie zorganizujemy go, dopóki nie otrzymamy bardziej aktualnych informacji na temat projektu” – powiedział Surasri. „Wszystkie informacje, które obecnie posiadamy, nie wystarczą. Brakuje wielu kluczowych elementów i nie może odpowiedzieć na nasze obawy, zwłaszcza dotyczące wpływu na środowisko”.

Dodał, że termin wyznaczony na styczeń przyszłego roku również powinien zostać zawieszony. 52. wspólne posiedzenie komisji w dniu 16 września stwierdziło, że PNPCA powinna zakończyć się 19 stycznia 2022 r. Tajlandia powiedziała na spotkaniu, że musi najpierw przestudiować szybką ocenę przeprowadzoną przez Komisję Rzeki Mekong (MRC).

MRC przeprowadziło szybką ocenę projektu i 5 października przesłało swój raport do Tajlandii. Raport dotyczył badań terenowych: hydrologii, transportu osadów i geomorfologii, wpływu na ekosystem i rybołówstwo oraz skutków społeczno-gospodarczych. Jednak Tajlandia odmówiła raportowi, ponieważ również brakowało w nim informacji.

„Kilkakrotnie nalegaliśmy na nasze stanowisko, że najpierw musimy mieć wystarczające informacje. To jest nasze jasne stanowisko. Nie wiemy, co stanie się w terminie. To, co robimy, to ochrona interesów kraju” – powiedział Surasri.

Chociaż MRC wymaga PNPCA, nie ma potrzeby, aby członkowie krajów, w tym Tajlandia, Laos, Kambodża i Wietnam, mieli konsensus. Projekt mógłby zostać zrealizowany przez Laos nawet w przypadku sprzeciwu.

Projekt elektrowni wodnej Sanakham znajduje się w pobliżu wspólnej granicy z Laosem, czyli 1,5 kilometra od dzielnicy Chiang Kan w Loei, gdzie mieszkańcy obawiają się możliwego wpływu projektu na środowisko i źródła utrzymania. Kwestia nienaturalnego przepływu wody wzbudziła również obawy dotyczące granicy obu krajów.

Według szybkiej oceny, opartej głównie na informacjach starszych niż 10 lat, poziom wody może wzrosnąć o 3,5 metra. Co więcej, może generować niezwykłe wezbrania w ciągu jednego dnia dzięki sterowaniu śluzy zapory.

Tuanthong Jutagate, wykładowca Wydziału Rolnictwa na Uniwersytecie Ubon Ratchathani, powiedział, że informacje o połowach z MRC są bardzo nieaktualne, w tym niewystarczające dane na temat wpływu projektu na niektóre z 200 gatunków ryb występujących w rzece Mekong.

„Nie ma wpływu na granice w badaniu rybołówstwa przeprowadzonym przez dewelopera projektu, co oznacza, że ​​populacja ryb wzdłuż środkowego i dolnego Mekongu będzie zagrożona w wyniku tego projektu” – powiedział dr Tuanthong, dodając, że będzie to miało szereg negatywnych skutków dla ekosystemy rzeczne z projektu.

Pianporn Deetes, dyrektor ds. kampanii regionalnej programu Azji Południowo-Wschodniej, International Rivers, dodał, że zapora Sanakham jest droga i niepotrzebna.

„Zlokalizowany mniej niż 2 km od granicy z Tajami, stanowi poważne zagrożenie dla społeczności żyjących w dole rzeki w Tajlandii” – powiedziała Pianporn. „Z naszego doświadczenia wynika, że ​​procesy PNPCA są poważnie wadliwe. Nie rozwiązały one w znaczący sposób obaw społeczności i społeczeństwa obywatelskiego. Proces PNPCA był raczej ćwiczeniem polegającym na zaznaczeniu pola w celu uzasadnienia postępowania z tamami”.

Dodała również, że przy ogromnych rezerwach rezerwowych w kraju Tajlandia nie potrzebuje energii elektrycznej z Sanakham i innych zapór.

„Nie powinniśmy wydawać pieniędzy publicznych na zakup energii elektrycznej z zapór, które są szkodliwe dla ludzi i środowiska” – powiedziała.

PNPCA dla Sanakham ma zakończyć się w styczniu 2022 r., torując drogę do zabezpieczenia koncesji oraz umów na zakup energii i rozpoczęcia budowy.

Według MRC istnieje 11 projektów zapór wzdłuż dolnego Mekongu, z których działają dwa: Xayaburi i Don Sahong. Tymczasem Pak Beng, Luang Prabang, Paklay i Sanakham są pod parasolem PNPCA. Pozostałe to planowane projekty, czyli Pak Chom, Ban Koum, Lat Sua, Strung Treng i Sambor.

bbabo.Net