Od dwóch tygodni mówię o moim najnowszym odkryciu: podwójnym ograniczeniu gospodarki energetycznej mózgu przez stały przepływ krwi przez tętnicę szyjną wewnętrzną oraz przez rozkład miejscowy, ograniczony gęstością naczyń włosowatych w mózgu .

Jeśli tętnica szyjna wewnętrzna jest drogą dojazdową, przez którą wszystkie samochody przechodzą w ciągłym przepływie przez miasto mózgu, kapilary są pojazdami, wyłącznymi dystrybutorami całej żywności i wody do każdego z domów na skraju wszystkich ulic .

Nasz paradygmat ograniczonej gospodarki energetycznej mózgu, opracowany z moim współpracownikiem z Yale University, Douglasem Rothmanem, wyjaśnia kilka otwartych pytań w neuronauce, od tego, dlaczego nie można zwracać uwagi na dwie rzeczy naraz, po dlaczego nawet małe „uderzenia” w mózgu są tak problematyczne.

Dlaczego niektóre części mózgu wydają się być o wiele bardziej podatne na te małe udary niż inne? Dlaczego na przykład utrata pamięci krótkotrwałej oraz utrata równowagi i koordynacji są tak powszechne w niedokrwieniu mózgu, kiedy niektóre ulice lub aleje w mózgu są tymczasowo zablokowane?

Ponieważ liczba domów obsługiwanych przez ulice mózgu jest bardzo zróżnicowana, zgodnie z drugim badaniem, które właśnie opublikowałem w tym samym wydaniu czasopisma Frontiers in Integrative Neuroscience, gdzie więcej domów walczy o te same zasoby przyniesione przez ograniczona liczba samochodów, szczególnie duże jest ryzyko, że okolica poniesie konsekwencje blokady.

Badanie przeprowadzone przez brazylijską stypendystę Lissę Ventura-Antunes w moim laboratorium wykazało, że w mózgu szczura niewielkie lokalne zmiany gęstości naczyń włosowatych odpowiadają proporcjonalnym zmianom przepływu krwi i zużycia energii w mózgu w spoczynku. Innymi słowy, gęstość ulic faktycznie przewiduje tempo alokacji zasobów w dzielnicach mózgu.

Ta gęstość ulic — kapilary — nie jest proporcjonalna do gęstości domów — neuronów — w każdym sąsiedztwie. To układ, który nie ma sensu teleologicznego: ktokolwiek zaplanował takie miasto, powinien zostać zwolniony. Powodem jest to, że w gęsto zaludnionych dzielnicach, gdzie między ulicami o tym samym zagęszczeniu z konieczności jest więcej domów mniejszych, każdy dom otrzymuje mniej zasobów. Dlatego w dzielnicach, w których jest więcej domów na ulicę, każdy dom jest bardziej podatny na ewentualne niedobory, a ryzyko upadku sąsiedztwa jest większe.

Które dzielnice mają więcej domów na ulicę lub neuronów na naczynia włosowate? Hipokamp i kora móżdżku, dokładnie dwa preferowane cele niedokrwienia mózgu.

Chciałbym móc poskarżyć się kierownictwu i zażądać większych ulic w moim mózgu, proporcjonalnych do liczby domów w każdym sąsiedztwie, aby zakończyć tę szczególną wrażliwość hipokampu i móżdżku. Ponieważ nie mogę, zrobię, co w mojej mocy: religijnie uczęszczam na moje zajęcia pilates, aby utrzymać cenne ulice mojego mózgu w dobrej kondycji.

bbabo.Net