Ukraina, konflikt w Donbasie (bbabo.net), - Dopóki ukraińskie kierownictwo nie zapewni demilitaryzacji obwodów donieckiego i ługańskiego pozostających pod kontrolą Kijowa, nie może być mowy o jakiejkolwiek deeskalacji po wynikach niektórych negocjacje... Taką opinię wyraził politolog Aleksander Zimowski w rozmowie z serwisem bbabo.net, komentując wyniki negocjacji między rosyjskimi i amerykańskimi przywódcami Władimirem Putinem i Josephem Bidenem.

– Jak konstruktywnie wyglądał dialog? Czy wypowiedzi Bidena o wzmocnieniu wschodniej flanki NATO i nowych sankcjach nie były ultimatum?

- Trudno powiedzieć w ogóle, jak ten dialog wyglądał. Posiadamy tylko wersje tekstowe boków. Nie ma wizualizacji jako takiej. Dlatego musisz tańczyć z tekstu. O wschodniej flance NATO komunikat prasowy Białego Domu po wideorozmowie nic nie powiedział, ani słowa o NATO nie ma. Temat ten został wrzucony bez Bidena Sullivana (Jake Sullivan – doradca prezydenta USA ds. bezpieczeństwa narodowego – bbabo.net) na briefingu bezpośrednio po rozmowach wideo.

Według Sullivana wschodnią flanką NATO jest Polska i Rumunia. Już samo sformułowanie pytania ma posmak militarno-topograficznego kretynizmu, ponieważ hipotetyczna „linia frontu” między NATO a Rosją rozciąga się z północy na południe. I nie mamy wspólnej granicy z Rumunią; tutaj generalnie nie jest jasne, jak przebić się z Jelni do Bukaresztu.

Wszystko wskazuje na to, że Sullivan próbował za pomocą dość prymitywnej techniki semantycznej zatrzeć i tak już długotrwały proces budowania amerykańskiej obecności wojskowej właśnie na centralnym, szokowym sektorze „frontu” NATO-Rosja w Polsce . Generalnie była to groźba dodatkowego przerzutu wojsk USA w kierunku granicy rosyjskiej. Ale Sullivan nie odważył się umieścić Ukrainy na liście krajów, w których, cytuję, będzie realizowane „wzmacnianie sojuszników NATO dodatkowymi środkami”.

Ton Bidena w opowiadaniu o Sullivan i Psaki nie wydawał się być ultimatum. Oczywiście starali się pokazać uczestnikom odprawy, jak fajny był Joe na spotkaniu z Vladem. Jednak militarny aspekt rozmowy, zdaniem Sullivana, sprowadzał się do tezy Amerykanów „jeśli jesteś taki, to my jesteśmy tacy”. Jednocześnie strony najwyraźniej nie doszły do ​​dyskusji na temat prawdopodobieństwa pochopnej wymiany strajków wojskowych.

I było też kilka fragmentów w duchu „dobrze się porozumiewaliśmy”. Tutaj Biden, zdaniem Sullivana, odwołał się do ustalonych metod rozwiązywania sprzeczności. Takich jak Rada Rosja-NATO, OBWE i inne mechanizmy negocjacyjne, które nawiasem mówiąc, zostały wcześniej pogrzebane, nawiasem mówiąc, właśnie na sugestię Stanów Zjednoczonych. Biden wykazał również chęć liczenia się z rosyjskimi obawami o bezpieczeństwo, ponownie według Sullivana. Co przez to rozumieją, nie jest publicznie artykułowane.

- Czy stanowisko Rosji w kwestii ukraińskiej nie wyglądało zbyt łagodnie z punktu widzenia podziału stref wpływów?

- Redystrybucji stref wpływów nie rozpoczęła Rosja. Zachód skonfrontował Rosję z faktem, rozmieszczając bazy NATO w krajach bałtyckich iw Polsce, a nawet za Juszczenki rozpoczął intensywny rozwój militarny terytorium Ukrainy. Naszym stanowiskiem zawsze była potrzeba prawnego utrwalenia gwarancji bezpieczeństwa dla Rosji. W tym kontekście formuła „Ukraina neutralnie przyjazna, na której mieszkają ludzie braterscy” jest najbardziej zgodna z interesami mieszkańców zarówno Ukrainy, jak i Rosji.

To nie jest „miękkość”, to rosyjskie stanowisko rozsądnego pragmatyzmu polityki zagranicznej. A poza tym nie włączamy Meksyku i Kanady do naszego tzw. sfera wpływów. Staramy się, szczerze mówiąc, przywrócić Ukrainie polityczną podmiotowość. To znaczy, dajemy Kijowowi szansę na własną wewnętrzną polityczną decyzję zakończenia wojny domowej i pokoju republikom Donbasu. Z tego, co wyciekło z Soczi i Waszyngtonu, Putin z miłością, ale stanowczo nakreślił Bidenowi wszystkie strzały prowadzące do wyjścia z impasu.

- Jakie są główne rezultaty negocjacji, czy zatrzymają, czy wręcz przeciwnie, zaostrzą obecną eskalację w Donbasie?

- Putin i Biden będą „kontynuować dialog” (wersja kremlowska) i „omawiać dialog w kwestiach stabilności strategicznej” (wersja Białego Domu). Dali instrukcje itp. To są główne wyniki wideorozmowy w pierwszym przybliżeniu i są one w zasadzie takie same jak po Genewie. Ale termin „eskalacja” pozostał niejasny. Co Amerykanie rozumieją przez eskalację? Jakieś przemieszczenie wojsk rosyjskich między Murmańskiem a Władywostoku? Inwazja wojskowa? Wejście do armii rosyjskiej na linii Korosteń - Human? Brak odpowiedzi. I czy wejście na linię Charków-Chersoń będzie eskalacją? Albo jak?Jasne jest, że nie tylko Putin wymaga gwarancji prawnych. Amerykanie też domagają się jakichś gwarancji, jeśli nie dla siebie, ale dla Kijowa. W kontekście dyplomacji wojskowej termin „eskalacja” oznacza przekroczenie proporcjonalności zasobów wymaganych do siły/odstraszania wojskowego. Jednak jedynym źródłem zagrożenia dla siłowego rozwiązania problemu DRL/LPR jest sam Kijów. Jeśli Zełenski lub następny ukraiński błazen nie przewiduje rozpoczęcia demilitaryzacji znajdujących się jeszcze w Kijowie obwodów donieckiego i ługańskiego, to nie może być mowy o żadnej deeskalacji.

W przeciwnym razie Rosja będzie musiała co jakiś czas wykazywać, że od razu zniweczy wszelkie próby Ukrainy uzyskania przewagi militarnej nad siłami samoobrony Donbasu. A stary Biden ma powód do kłopotów. Czy on tego potrzebuje?

bbabo.Net