Miniony rok można podzielić na trzy fazy: ostrzeżenie, zaprzeczenie i bunt. Alarm odnosi się do tych, którzy potrafili czytać między wierszami kontekstu pandemii i rozumieli, że sprawa była zbyt poważna, by traktować ją jedynie w kategoriach politycznych i wyborczych; zaprzeczenie było sposobem, w jaki część populacji reagowała na alarm, nie ufając temu, co zostało zgłoszone, i formułując teorie spiskowe rozpowszechniane na lewo i prawo w nieodpowiedzialny i niekonsekwentny sposób; z drugiej strony moment buntu musi zostać przemieniony, a oburzenie musi przerodzić się w śmiałość: trzeba iść drogą zdrowego rozsądku i traktować wszystkie sprawy z powagą, jakiej wymaga chwila.

W tym roku politycy będą zabiegać o reelekcję. Do wyborcy należy ocena, czy z jakiegoś niejasnego powodu, który racjonalność obiektywnie odrzuca, należy utrzymać zło czy zło. Brazylia potrzebuje nowych kierunków, nowych przywódców, nowej polityki na nowe czasy. Nie osiągniemy tego, powtarzając zacofane formuły demagogicznego populizmu, reklamowanego jako jedyna droga na lewo lub prawo. Ścieżka demokratyczna jest bardziej złożona. Zakłada rewizję pojęć, eliminację uprzedzeń i przezwyciężenie ideologii.

Musimy założyć, że etyka oddzieliła się od polityki, że instytucje uległy pogorszeniu, że system korupcji stał się endemiczny i że na skorumpowanych podstawach nie można zbudować czegoś solidnego. Niewielu jest skłonnych zaakceptować konieczną zmianę. Ale ona przyjdzie. Będziemy iść do przodu.

Polityka nie jest miejscem dla oportunistycznych starych lisów, które w czasie wyborów ukrywają się pod przykrywką. Polityka to przestrzeń dla dobrych i dumnych ludzi. I ci ludzie będą się kłócić w tym roku.

Każda wielka przemiana milczy. Za nami czas politycznej zaciekłości. W zeszłym roku pochowaliśmy tysiące ofiar pandemii. W tym roku pogrzebiemy ideologie, które to umożliwiły i sprawiły, że całe to cierpienie stało się instrumentalne.

bbabo.Net