Japonia otworzy ambasadę na wyspie Kiribati na Pacyfiku jeszcze w tym roku w ramach wysiłków USA i ich sojuszników, aby przeciwdziałać rosnącym wpływom Chin w regionie Indo-Pacyfiku.

Tokio otworzy również konsulat w kontrolowanej przez Francuzów Nowej Kaledonii, cytowany przez gazetę Yomiuri, urzędnik ministerstwa spraw zagranicznych, potwierdzając, że Japonia zacieśnia współpracę wojskową z siłami francuskimi w regionie.

Posunięcie to nastąpiło po tym, jak były japoński premier Yoshihide Suga wezwał w lipcu ubiegłego roku do głębszych więzi między Tokio i 14 narodami Pacyfiku oraz oddzielnymi terytoriami kontrolowanymi przez Francję w regionie, takimi jak Nowa Kaledonia i Polinezja Francuska.

Suga zobowiązał się zaoferować im więcej dawek szczepionki na koronawirusa i pomoc ekonomiczną. „Te wydarzenia są w zasadzie antychińskie manewry dyplomatyczne, ponieważ w Tokio istnieje głębokie zaniepokojenie tym, że w szczególności Kiribati nagle zacznie otrzymywać ogromne ilości chińskich pieniędzy, co wpłynie na tamtejszy rząd”, powiedział Toshimitsu Shigemura, profesor międzynarodowych stosunki na Uniwersytecie Waseda w Tokio. „Japonia zapewniła Kiribati wiele pomocy w latach od uzyskania niepodległości [w 1979 r.], ale nie sądzę, aby przesadą było stwierdzenie, że Japonia jest pokonana przez Chiny ze względu na powiązania dyplomatyczne z pomocą”. Kontrowersyjne zdjęcie chińskiego dyplomaty przedstawia walkę o władzę na Pacyfiku Od września 2019 r., kiedy to zaledwie kilka miesięcy wcześniej wycofał on uznanie dyplomatyczne z Tajpej, narosły obawy o wpływ Pekinu na Kiribati – zbiór 33 wysp i atoli rozrzuconych na około 3,5 miliona kilometrów kwadratowych oceanu inny naród Pacyfiku, Wyspy Salomona, wykonał podobny ruch.

W zeszłym roku wspierany przez Chiny plan modernizacji lądowiska na Kiribati podsycił podziały polityczne po tym, jak opozycjoniści zakwestionowali intencje Pekinu.

Rząd wyspiarski powiedział, że modernizacja obiektów na Kantonie – atolu koralowym położonym mniej więcej w połowie drogi między Fidżi a Hawajami – była przeznaczona wyłącznie do celów cywilnych i miała na celu zwiększenie połączeń transportowych i turystyki.

Chińskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych w oświadczeniu przesłanym faksem do This Week in Asia w tym czasie poinformowało, że na prośbę rządu Kiribati prowadzone jest studium wykonalności dotyczące modernizacji pasa startowego w celu poprawy połączeń transportowych.

Tylko cztery suwerenne narody Pacyfiku – Wyspy Marshalla, Palau, Nauru i Tuvalu – nadal uznają Tajpej, które USA wspierają, mimo że utrzymuje politykę jednych Chin.

Reszta udzieliła wsparcia dyplomatycznego Pekinowi, który postrzega Tajwan jako prowincję separatystyczną.

Prawdę mówiąc, te wyspy Pacyfiku mają bardzo niewiele aktywów poza ich lokalizacją, które są niezwykle ważne Robert Dujarric, Institute of Contemporary Asian Studies Shigemura, profesor stosunków międzynarodowych, powiedział, że największą obawę w Tokio i Waszyngtonie wzbudziło to, że Pekin może dojść do porozumienia w sprawie „budowania baz wojskowych w Kiribati w zamian za większą pomoc”.

Pekin wydał co najmniej 1,5 miliarda dolarów na pomoc, dotacje i pożyczki dla krajów Pacyfiku w latach 2006-2017, według think tanku Lowy Institute z siedzibą w Sydney.

Jednak od czasu osiągnięcia szczytowego poziomu 287 mln USD w 2016 r., chińska pomoc dla regionu została zmniejszona – wraz z opublikowaną we wrześniu doroczną Mapą Pomocy Pacyfiku instytutu, która wykazała, że ​​w 2019 r. skurczyła się do 169 mln USD, czyli o 31 proc. roczny spadek.

Pomimo tego pozornego wycofywania się, analitycy twierdzą, że Japonia jest zaniepokojona tym, że pożyczki udzielone przez Pekin na rozwój infrastruktury i przemysłu szybko staną się nie do utrzymania dla krajów Pacyfiku, których maleńkie gospodarki zostały zniszczone przez pandemię.

Obiekty strategiczne, takie jak porty, mogą wówczas stać się kartami przetargowymi w dyskusjach dotyczących spłaty, jeśli dojdzie do niewykonania zobowiązania.

Dyplomacja pojedynkowa Według japońskiego ministerstwa spraw zagranicznych Kiribati wyeksportowało w 2019 r. do Japonii towary o wartości około 6,8 mln USD – głównie owoce morza – i zaimportowało około 5,8 mln USD w postaci japońskich towarów.

Więzi Tokio z Kiribati są obecnie nadzorowane przez jego ambasadę na Fidżi, która obsługuje również Nauru i Tuvalu.

Japonia „próbuje wielu rzeczy, aby zacieśnić relacje”, powiedział Robert Dujarric, współdyrektor Instytutu Współczesnych Studiów Azjatyckich na kampusie Temple University w Tokio. „Tokio może sprowadzić młodych ludzi do Japonii na programy edukacyjne i szkoleniowe, które będą również służyć promowaniu długoterminowych relacji i pomocy przyszłym pokoleniom” – powiedział.Może również zdecydować, aby japońscy urzędnicy rządowi zatrzymali się w Kiribati w drodze na spotkania w USA, powiedział Dujarric, i może zaoferować większą pomoc rozwojową dla projektów budowy infrastruktury, zakładając, że zostaną wykorzystane lokalne firmy i pracownicy – ​​co wspierane przez Pekin projekty zazwyczaj opierają się na firmach i pracownikach sprowadzonych z Chin.

Chiński cień pojawia się, gdy Nowa Kaledonia decyduje, czy opuścić Francję „Dla Japonii będzie to ćwiczenie z pokazania flagi i będzie ściśle współpracować z USA, Australią, Nową Zelandią i wieloma narodami europejskimi, które zintensyfikowały się ich obecność na Pacyfiku w ciągu ostatniego roku, zwłaszcza we Francji i Wielkiej Brytanii” – powiedział. „Prawdę mówiąc, te wyspy na Pacyfiku mają bardzo niewiele aktywów poza ich lokalizacją, która jest niezwykle ważna”. Shigemura, profesor stosunków międzynarodowych, powiedział, że Japonia również bacznie obserwowała rozwój sytuacji w Nowej Kaledonii, gdzie w ciągu ostatnich czterech lat odbyły się trzy referenda w sprawie ogłoszenia przez wyspę niepodległości od Francji. „Japońskie Siły Samoobrony zaczęły ściślej współpracować z francuskimi jednostkami wojskowymi na Pacyfiku w ciągu ostatniego roku, a Nowa Kaledonia jest ważną bazą dla Francuzów w regionie” – powiedział. „Istniały podejrzenia, że ​​Chiny pomagają we wspieraniu ruchu niepodległościowego [w Nowej Kaledonii], ponieważ nowy rząd może być szansą dla Pekinu na dalsze zwiększenie swoich wpływów w tej części Pacyfiku”.

bbabo.Net