Ostre kamienie pod wiaduktami, ścianki działowe na ławkach parkowych, kraty na drzwiach sklepów oraz żelazne kolce i klatki schodowe.

Interwencje przeciwko bezdomności nadal wzbudzają kontrowersje w brazylijskich miastach i motywują propozycje w legislaturze.

Sprawa nabrała tempa w czasie, gdy w całym kraju rośnie liczba bezdomnych z powodu ekonomicznych skutków pandemii.

W następstwie skarg ks. Julio Lancellotti z Duszpasterstwa Povo de Rua, w Kongresie, w Zgromadzeniu Ustawodawczym São Paulo, a także w Izbie Miejskiej São Paulo, rozpatrywane są projekty ustaw zakazujących tego typu praktyk.

Działania wspierane są przez podmioty związane z architekturą, które jednak obalają pojęcie architektury wrogiej, powszechnie używane w odniesieniu do interwencji mających na celu odsunięcie bezdomnej ludności od obszaru pod wiaduktami, bankami, placami i drzwiami sklepowymi.

Krytyka tego typu działań nabrała jeszcze większej siły, gdy w lutym 2021 r. ksiądz Julio Lancellotti za pomocą młota kowalskiego usuwał kamienie, które zostały umieszczone przy ratuszu, aby uniknąć bezdomnych na wiadukcie we wschodniej części stolicy São Paulo. Po proteście kamienie zostały usunięte, co kosztowało 48 000 BRL.

Ksiądz kontynuuje skargi w tej sprawie. W grudniu wspomniał o aporofobii (określeniu oznaczającym niechęć do biednych) w katedrze w Campinas, gdzie na schodach były szaszłyki. Z katedry usunięto szaszłyki po odcinku.

Lancellotti mówi, że nadal otrzymuje doniesienia o podobnych przypadkach z całego kraju. „Wraz ze wzrostem populacji bezdomnych rośnie wrogość”, mówi.

W mieście São Paulo, choć nie są one nowe, istnieje kilka przykładów pozornych prób zapobiegania obecności bezdomnych w niektórych miejscach.

Tak jest w przypadku kamieni pod wiaduktem w pobliżu stacji metra Parada Inglesa, na północy stolicy, na środkowej części Avenida Luiz Dumont Villares, a także ścianek działowych w ławkach parkowych i balustrad przed budynkami.

Ksiądz wspomniał również o swojej trosce o prowadzenie prac, które usuwają bezdomnych, nie zapewniając alternatywy dla tej populacji. Mimo braku oczywistej motywacji tak zwanej wrogiej architektury, obszarem, który budzi niepokój księdza, jest praca ogrodu deszczowego w centralnym korycie Avenida Doutor Gastão Vidigal, w Vila Leopoldina, na zachód od stolicy, region o dużej koncentracji mieszkańców ulicy.

Zainspirowany skargami księdza, projekt ustawy autorstwa senatora Fabiano Contarato (PT-ES) został przyjęty w Senacie. Jest obecnie przedmiotem dyskusji w Izbie Deputowanych.

Po zatwierdzeniu urządzenie zostanie wpisane do Statutu Miasta. Projekt zawetuje wrogie techniki, takie jak instalowanie spiczastych metalowych kołków i betonowych cylindrów na chodnikach, aby trzymać ludzi z dala.

W Radzie Miasta w pierwszej turze zatwierdzono również projekt Toninho Vespoli (PSOL) i Eduardo Suplicy (PT) zakazujący tej praktyki.

Vespoli przytacza, że ​​tego typu miejskie praktyki pogarsza zmieniający się profil populacji bezdomnych, w tym wielu rodzin z dziećmi. „Jeśli architektura wykluczenia dla dorosłych była wystarczająco zła, wyobraź sobie ludzi, którzy nie mają pojęcia, co robią, jak dzieci” – powiedział.

Projekt koncentruje się na dziedzictwie publicznym. W Zgromadzeniu Ustawodawczym opracowywany jest projekt posła Paulo Fiorilo (PT), w ramach którego można by zakryć przestrzenie wolne od własności prywatnej, takie jak ulice, chodniki, klomby, wyspy, place, ogrody i parkingi.

Fiorilo, bliski księdzu Julio, również brał pod uwagę skargi zakonników. „Nie wiemy zbyt dobrze, co może się wydarzyć w Brasilii, dlatego ważne jest, aby zagwarantować prawo stanowe w São Paulo”, powiedział, odnosząc się do faktu, że istnieje prawo federalne w toku.

Zdaniem posła, projekt znajduje się w Komisji Konstytucji i Sprawiedliwości i musi mieć pozytywną opinię.

W Izbie Rio projekt w tym sensie został zatwierdzony już w sierpniu. Jednak burmistrz Eduardo Paes (PSD) zawetował tę propozycję, twierdząc, że jest ona niekonstytucyjna i że definicja standardów miejskich i budowlanych leży w gestii Wydziału Wykonawczego.

Projekty cieszą się aprobatą architektów, choć krytykują użycie określenia architektura wroga.

„Architektura jest dobrem i instrumentem, dziedzictwem ludzkości dla rozwoju społecznego, gospodarczego, zdrowego rozwoju. Tak więc powiązanie architektury ze słowem „wrogość” wydaje nam się trochę skomplikowane”, powiedział Ednezer Rodrigues z CAU ( Rady Architektury i Urbanistyki), podczas wysłuchania publicznego.

Dla prezesa IAB-SP (Instituto de Arquitetos do Brasil – departament São Paulo), Fernando Túlio, lepiej potraktować tę kwestię jako wrogą konstruktywną technikę.

Według niego architektura powinna demokratyzować przestrzeń publiczną, a nie podążać odwrotną ścieżką.„Rozumiem, że urzędy miejskie powinny mieć podręczniki techniczne, które określają standard mebli miejskich, a te podręczniki powinny radykalnie zapobiegać takim higienicznym rozwiązaniom”, mówi.

Zamiast tego twierdzi, że bezdomni mogliby otrzymać stypendium na opiekę nad przestrzenią publiczną.

Po nawiązaniu kontaktu administracja Nunes nie odpowiedziała, czy popiera projekt interwencji weta wobec osób bezdomnych i jakie. Zaprzeczył jednak, jakoby ogród deszczowy w Vila Leopoldina był tego typu akcją, powołując się na korzyści dla miasta, takie jak zapobieganie powodziom.

„Ponieważ są to drobne prace, nie ma większego wpływu na lokalną ludność, czy to mieszkańców, czy ludzi pływających. Jednak w odniesieniu do osób bezdomnych Urząd Miasta nalega, aby tworzenie powiązań z programami pomocy społecznej, w dążeniu do przyznania autonomii dla tej populacji to najlepsza droga”, powiedział

Urząd miasta wspomniał również, że od stycznia do listopada 2021 r. na obrzeżach Gastão Vidigal w regionie Ceagesp podjęto 3313 podejść do bezdomnych.

Dyrekcja wspomniała również o szeregu działań związanych z opieką nad ludnością bezdomną, takich jak nasłuchiwanie społeczne, planowanie dokumentacji, kierowanie do usług sieci pomocy i zdrowia, ograniczanie szkód i generowanie dochodów, a także strzyżenie i pielęgnacja ciała.

bbabo.Net