Pogląd ten wyraził Alistair Walsh, dziennikarz z Australii dla Deutsche Welle.

Gwiazda tenisa Novak Djokovic doświadcza z pierwszej ręki brutalności polityki granicznej Australii. Otrzymał wizę i został zachęcony do wejścia na pokład samolotu, pomimo jego sceptycznych poglądów na szczepionki.

Jednak sąd w Melbourne orzekł na korzyść 34-letniej gwiazdy tenisa i nakazał jego natychmiastowe zwolnienie z hotelu deportacyjnego.

Ale sukces w sądzie nie gwarantuje, że Novak Djokovic, jako obrońca tytułu, może wziąć udział w Australian Open 17 stycznia. Australijski rząd już zapowiedział, że ponownie rozważy wizę Djokovica. Wielu Australijczyków postrzega obecność nieszczepionego Djokovica jako obrazę dla stoickich wysiłków mieszkańców Melbourne, którzy byli więzieni od miesięcy i masowo zaszczepieni, nawet jeśli mają wątpliwości. Odmowa wejścia tenisistki spotkała się więc z ich aprobatą.

Jednak ta decyzja mogła zostać podjęta, zanim wyruszył. Jednak zmiana w ostatniej chwili przyniosła kolejne zwycięstwo polityczne: spowodowała kryzys mini-granicy i zdziałała cud – odwracając uwagę od katastrofalnego zarządzania pandemią rządu australijskiego.

Okrucieństwo jako strategia

To było łatwe podwójne zwycięstwo. I podąża za wyeksploatowanym przez Australię scenariuszem pozyskiwania kapitału politycznego z okrucieństwa na granicy. Przez dziesięciolecia australijscy politycy wszystkich kolorów używali kontroli granic jako dźwigni politycznej manipulacji i odstraszania od swoich błędów wewnętrznych.

Djokovic – co za ironiczna gra losu – został zatrzymany w tym samym hotelu, co dziesiątki uchodźców i osób ubiegających się o azyl. Pozornie w wiecznym stanie niepewności, nie mogą wejść ani wyjść.

A ich przetrzymywanie jest nadal stosunkowo luksusowe w porównaniu z wypadkami innych osób ubiegających się o azyl w Australii – tysiące z nich przebywa w ośrodkach detencyjnych na wybrzeżu. Wszyscy są ofiarami okrucieństwa na granicy. Ta obsesja na punkcie kontroli granic wydaje się nie do pogodzenia z klasycznym narodem migrantów. Ale – jest głęboko zakorzeniony w kulturze Australii.

Teraz cały świat to widzi

Zawsze wiedziałem, że polityka graniczna Australii jest nieludzka. Teraz jest tak postrzegany na całym świecie. Ale żeby Australia mogła zrezygnować z własnych obywateli i chłodno rozdzielonych rodzin, było to dla mnie nie do pomyślenia.

Jeśli Djokovicowi wolno jednak wejść: Świetnie dla niego! Ale jego dziwaczna sytuacja sprawiła, że ​​australijski kafkowski reżim graniczny stał się widoczny dla świata. Australia musi wykorzystać ten moment, by przemyśleć swoją politykę fortyfikacyjną i postawić dobrobyt ludzi ponad tanie punkty polityczne.

bbabo.Net