KOPENHAGA, Dania — Przy stole zastawionym narzędziami i przewodami, wolontariusze zajmujący się naprawami siedzą naprzeciwko właścicieli asortymentu niesprawnej elektroniki. Wolontariusze w bezpłatnej „kawiarni naprawczej” w Kopenhadze demontują i diagnozują gadżety, podczas gdy klienci oglądają, każdy z nich robi swoją część dla środowiska – jeden zepsuty blender, radio lub laptop na raz.

W Danii regularnie odbywają się warsztaty, na których nieprofesjonaliści z błędami w naprawianiu rzeczy mogą dzielić się sprzętem i wiedzą techniczną ze sobą, a także z mniej przydatnymi. Nienastawiona na zysk Repair Café Denmark organizuje do 15 tygodniowych wydarzeń w bibliotekach publicznych i domach kultury w całym kraju skandynawskim.

„Nie chciałem go wymieniać na nowy, ponieważ był to tak mały problem”, powiedziała Ann Lisbeth Dam, która niedawno przyniosła cyfrowe radio, które jej córka dała jej cztery lata temu, do Centrum społeczności w Kopenhadze, gdzie konserwatorzy pracowali również nad niedziałającym głośnikiem muzycznym i cyfrową ramką na zdjęcia. W zamian proszono ludzi o wrzucenie pieniędzy na pokrycie kosztów kawy.

Duńskie wydarzenia reprezentują aktywizm w jego najbardziej bezpośredniej, lokalnej formie, ale są także częścią międzynarodowego ruchu wzywającego do „prawa do naprawy”. Ruch, który ma swoje oddziały w całej Europie i Stanach Zjednoczonych, jest odpowiedzią na koszty i koszty środowiskowe elektroniki osobistej i urządzeń, które w ciągu kilku lat stają się przestarzałe, ponieważ producenci czynią je drogimi lub trudnymi do naprawienia.

„Musimy dbać o planetę. Nie możemy sobie pozwolić na życie tak, jak kiedyś, więc musimy zrobić ruch, aby nie wyrzucać rzeczy, gdy jeszcze pracują” – powiedział prezes Repair Café Denmark, Stig Bomholt.

Chloe Mikołajczak, aktywistka organizacji Right to Repair Europe, sieci 80 organizacji w 17 krajach europejskich, mówi, że konsumenci napotykają szereg wbudowanych przeszkód, gdy decydują, czy naprawić, czy odrzucić urządzenie.

„Istnieją wszystkie te bariery na etapie projektowania” – powiedziała. „Wiesz, czy to klej w produkcie sprawia, że ​​bardzo trudno jest wyjąć część i ją wymienić, czy to użycie zastrzeżonych narzędzi, co oznacza, że ​​musisz mieć określone narzędzia, które są powiązane z producentem, aby otworzyć produkt, czy też fakt, że dostęp do części zamiennych lub informacji o naprawach jest bardzo trudny”.

Według Organizacji Narodów Zjednoczonych Europa wyprodukowała więcej odpadów elektronicznych na mieszkańca — 16,2 kilogramów (35 funtów) na osobę w porównaniu z afrykańskimi 2,5 kilograma na osobę — niż na jakimkolwiek innym kontynencie w zeszłym roku. Ponad połowa e-odpadów wytwarzanych w 27-państwowej Unii Europejskiej to duże urządzenia gospodarstwa domowego. Przedmioty, które nie są poddawane recyklingowi, zazwyczaj trafiają na wysypiska śmieci lub są wysyłane do krajów rozwijających się.

Na początku tego roku UE wprowadziła nowe przepisy wymagające od producentów zapewnienia dostępności części zamiennych do lodówek, pralek, suszarek do włosów i telewizorów przez okres do 10 lat. Nowe urządzenia będą również musiały być dostarczane z instrukcjami naprawy i być wykonane w taki sposób, aby można je było zdemontować za pomocą konwencjonalnych narzędzi.

Jessika Luth Richter, badaczka środowiska na Uniwersytecie w Lund i członek zarządu grupy który prowadzi co dwa tygodnie kawiarnię naprawczą w szwedzkim mieście Malmo, powiedział, że przepisy nie idą wystarczająco daleko, ponieważ w niektórych przypadkach tylko profesjonalne firmy naprawcze będą mogły uzyskać części, aby upewnić się, że są one prawidłowo zainstalowane.

„Wiele narzędzi i podręczników jest dostępnych tylko dla profesjonalistów, a my nie jesteśmy profesjonalistami. Oznacza to, że nie mamy dostępu do niektórych z nich” – powiedział Luth Richter.

Aktywiści chcą, aby UE wdrożyła tak zwany „wskaźnik możliwości naprawy”, aby zapewnić konsumentom jaśniejsze informacje o tym, jak łatwe są produkty naprawić. Francja wprowadziła na początku roku prawo, które wymaga od sprzedawców wystawiania ocen za naprawę w oparciu o zestaw kryteriów, które obejmują dostępność części zamiennych i łatwość demontażu.

„Jeśli kupują produkt, który ma bardzo, bardzo słabą ocenę, to wiedzą, że nie powinni oczekiwać, że będzie można go naprawić” – wyjaśnił Mikołajczak z Right to Repair Europe.

Administracja Bidena opowiedziała się za zasady „prawa do naprawy”. Federalna Komisja Handlu zmierza w kierunku opracowania nowych zasad, które ułatwiłyby Amerykanom naprawianie zepsutych telefonów komórkowych, komputerów, konsol do gier i traktorów samodzielnie lub w niezależnych warsztatach naprawczych.

Zwolennicy uważają, że takie środki uzupełniają oba te elementy. zakrojone na szeroką skalę wysiłki na rzecz ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, takie jak stopniowe wycofywanie użycia węgla, oraz technologie zorientowane na konsumenta, takie jak samochody elektryczne. Producenci twierdzą jednak, że ograniczenia napraw są potrzebne, aby chronić własność intelektualną, chronić konsumentów przed możliwymi obrażeniami i zapobiegać zagrożeniom związanym z cyberbezpieczeństwem.

Wolontariusze kawiarni naprawczych wiedzą, że nie pozbędą się wszystkich e-odpadów w Europie, ale mają nadzieję na zmniejszenie ilości generowanych odpadów, rozpowszechniając etos naprawy-it-self

„Właściwie mam odwagę, aby je otworzyć następnym razem, aby sprawdzić, czy jestem w stanie coś z tym zrobić ”- powiedział Viktor Herget, który przyniósł zepsuty głośnik muzyczny do kawiarni naprawczej w Kopenhadze.

Associated Press writers Jan Olsen w Kopenhadze, Frank Jordans w Berlin i Marcy Gordon z Waszyngtonu wnieśli swój wkład w reportaże.

Śledź informacje o klimacie na https://apnews.com/hub/climate

bbabo.Net