W ubiegłym roku w Rosji odnotowano rekordową sprzedaż brytyjskich luksusowych samochodów – jak poinformował przedstawiciel marki, sprzedano ponad 300 samochodów, z których każdy kosztuje co najmniej 35 mln rubli. Od razu pojawia się kilka naturalnych pytań: kto i dlaczego kupuje tak drogie samochody, jak są używane, dlaczego spowolnienie gospodarcze nie dotknęło tego segmentu rynku.

„Naszymi klientami są zarówno osoby fizyczne, przede wszystkim zamożni przedsiębiorcy, jak i nabywcy korporacyjni” – poinformowało rosyjskie przedstawicielstwo brytyjskiej marki premium. - Oczywiście niezwykle rzadko klient kupuje samochód tej klasy z ograniczonym budżetem, dlatego nawet w warunkach zawirowań gospodarczych nasi nabywcy rzadko zastanawiają się nad swoimi planami zakupu auta. Ponadto regularnie stajemy przed koniecznością rozszerzenia kontyngentów na rynek rosyjski, a na szereg modeli i modyfikacji w ostatnich latach zmuszeni byliśmy umieszczać klientów na liście oczekujących.

W 2021 r. sprzedaż wzrosła o prawie 50%, a Rosja stała się największym rynkiem dla brytyjskich autoluxów w Europie i trzecim na świecie (po USA i Chinach). Jak poinformował przedstawiciel marki, większość samochodów jest kupowana przez osoby prawne i rejestrowana w imieniu korporacji. Po prostu nie wszystkie 300 sprzedanych hiper-drogich „pojazdów członkowskich” spokojnie pracuje w garażach osobistych lub firmowych, dostarczając ważne osoby w pracy lub sprawach osobistych. Jak się okazało, „kariera” znacznej liczby luksusowych samochodów jest teraz znacznie bardziej gorączkowa: są kupowane na wynajem lub używane jako droga taksówka.

„Schemat jest prosty”, powiedział Dmitrij Rogow, kierownik jednej ze stołecznych wypożyczalni limuzyn. - Samochód wynajmowany jest na doby lub na godziny. Cena - w zależności od modelu limuzyna jest wynajmowana z kierowcą i kosztuje więcej, SUV będzie bez kierowcy i będzie kosztował mniej. Pojęcie „tańsze” jest względne: mniej niż 70 tysięcy rubli dziennie nie zadziała. Kaucja, którą zostawiasz firmie to nawet 400 tys, jest to ubezpieczenie od drobnych uszkodzeń czy zabrudzeń. Istnieją karty klubowe, takie jak stały abonament.

Według rozmówcy agencja nie zatrzymuje samochodów do czasu odzyskania pieniędzy: wystarczy wyrównać różnicę między nową a roczną lub dwuletnią limuzyną i zarobić. Obecne taryfy całkowicie rozwiązują ten problem. W wieku dwóch lat takie samochody zwykle sprzedają się za około 40% wartości nowego ekwiwalentu w momencie odsprzedaży. Klauzula ta jest ważna – na przykład w ciągu ostatniego roku samochody prawie wszystkich klas cenowych podrożały średnio o 40-50%, co oznacza, że ​​odsprzedaż „przestarzałego” dwuletniego auta pozwala zwrócić w całości wydane na to pieniądze.

Główne pytanie brzmi: po co wynajmować samochód na przykład za co najmniej 150 tysięcy rubli na zmianę roboczą (mówimy o limuzynie z kierowcą)? Według Dmitrija Rogowa istnieje kilka głównych typów klientów. Po pierwsze są to wesela: na tle całkowitego budżetu „poważnych” przyjęć weselnych takie koszty nie są tak wysokie. Ale nowożeńcy otrzymują prawdziwy „apartament królewski”, nie gorszy od oligarchów i książąt górskich. Po drugie, to „tylko jeździć” - z obowiązkowym nadawaniem w sieciach społecznościowych.

- Nie ma się czym dziwić: dla zwykłych Instagrammerów, którzy mają setki tysięcy subskrybentów, dochód z reklam wystarcza na zwrot kosztów wynajmu takiego samochodu - mówi pracownik agencji wynajmu. - Oczywiście, w umowie najmu wyraźnie zaznaczono ostrożną obsługę: zakaz tańczenia w obcasach na masce i niebezpiecznej jazdy. Niemniej jednak wiele „insta dziewczyn” wynajmuje luksusowe samochody tylko po to, aby pokazać swój sukces dzięki odpowiednim dekoracjom.

Wreszcie, istnieje trzeci scenariusz korzystania z luksusowych samochodów do wynajęcia: są one wykorzystywane do podróży na ważne negocjacje, aby spotkać się z klientami VIP na lotnisku. Takich klientów jest co prawda nieco mniej niż klientów „ślubnych”, ale są stabilni i zdobywają karty klubowe. Z reguły mówimy o korporacjach. W rzeczywistości te limuzyny – jako usługa, a nie jako specyficzny „sprzęt” – są „osobistymi” top menedżerów. Które, co ważne, nie wchodzą w zakres majątku opisanego w upadłości lub zajęciu.

bbabo.Net