NOWY JORK — Julius S. Scott, przełomowy uczony zajmujący się niewolnictwem i historią Atlantyku, który ułożył historie o buncie Czarnych w ramach pracy doktorskiej, którą kiedyś porównywano do „podziemnej składanki” oraz do uznanej książki „The Common Wind” z 2018 roku ," umarł. Miał 66 lat.
Scott zmarł wcześnie w poniedziałek, według jego partnera, Elisha Renne, który powiedział, że cierpiał na cukrzycę typu 1 i w ciągu ostatniego miesiąca był w złym stanie zdrowia. Scott był emerytowanym profesorem na Uniwersytecie Michigan, gdzie Renne również wykładał.
„Dr. Scott rozpoczął nauczanie w Michigan w 1991 roku i nadal kształtował nasze wspólne rozumienie historii Atlantyku, niewolnictwa, rewolucji haitańskiej oraz życia i zmagań Czarnych z całej afrykańskiej diaspory – i jazzu, zawsze jazzu – poprzez nauczanie w klasie, sympozja i rozmów jest zbyt wiele, by je zliczyć” – powiedziała w oświadczeniu Angela D. Dillard, przewodnicząca szkolnego wydziału historii. „Dla wielu z nas te rozmowy odbywały się w jego nieprawdopodobnie wypełnionych książkami, książkami i papierami biurach”.
Poprzez swoje nauczanie, mentoring i pisanie, Scott był sławiony jako lider i innowator „historia od dołu”, jak sami zniewoleni ludzie w XVIII wieku tworzyli podziemne społeczności w obu Amerykach, rozpowszechniając to poprzez „mobilność między wyspami – świat statków i marynarzy”. Tytuł książki zaczerpnięto z hołdu, który brytyjski poeta William Wordsworth napisał dla haitańskiego rewolucjonisty Toussaint Louverture: „Nie ma oddechu wspólnego wiatru/To zapomni o tobie”.
Wielu historyków podzieliło się wspomnieniami na Twitterze w tym tygodniu. Dr Jesús Sanjurjo, wykładowca na Cardiff University, napisał, że jego praca była „fundamentalna” i „pomogła stać się katalizatorem dla pokolenia historyków świata atlantyckiego”. Książka Scotta, która miała pełny tytuł „The Common Wind: Afro-American Currents in the Age of the Haitian Revolution”, otrzymała między innymi nagrodę Special Achievement Award od Instytutu Historii Amerykańskiej im. Gildera Lerhmana.
Julius Sherrod Scott urodził się w Marshall w Teksasie, ale mieszkał wszędzie, od Bostonu przez Atlantę po Houston, gdy jego ojciec, pastor metodystów, podejmował różne prace. Według jego matki, Ann Scott, był utalentowanym młodym studentem z precyzyjnym wyczuciem języka. Przypomniała sobie, że ostrzegała go o szkole podstawowej, do której chodził w Teksasie, mówiąc mu, że to biała szkoła. Kiedy wrócił pierwszego dnia, poprawił ją.
„To nie była biała szkoła” – powiedział. „To była czerwona cegła”.
W wywiadzie udzielonym Publishers Weekly w 2018 r. powiedział, że pomysł na „The Common Wind” zaczął się od wspomnień z dzieciństwa, gdy oglądaliśmy gwiazdy toru Johna Carlosa i Tommie Smitha, którzy podnoszą ręce i oddaj cześć Black Power podczas ceremonii wręczenia medali na Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku w 1968 r.
„Jako młody Afroamerykanin zauważyłem innych czarnoskórych sportowców z Afryki, Karaibów i Ameryki Południowej i pomyślałem o ich związku z Afro-Północno-Amerykanami i o tym, jakie były niektóre z ważnych środków komunikacji między Czarnymi w różnych częściach obu Ameryk” – powiedział.
Był studentem na Brown University i absolwentem student na Uniwersytecie Duke. Przez dziesięciolecia był mało znany poza światem akademickim i był w nim bohaterem, poczynając od pracy magisterskiej, którą ukończył w Duke w 1986 roku. Jego praca długo pozostawała niepublikowana, ale była tak mówiona wśród rówieśników, że Vincent Brown z Uniwersytetu Harvarda nazwał ją kiedyś „podziemną”. mixtape”.
Przyjaciel Scotta, Marcus Rediker, profesor historii na Uniwersytecie w Pittsburghu, mówi, że książka została opóźniona po części z powodu problemów zdrowotnych Scotta i perfekcjonizmu Scotta; umowa z Oxford University Press nie doszła do skutku po tym, jak nie mogli dojść do porozumienia w sprawie ostatecznego tekstu. Rediker, który wykorzystał rozprawę Scotta we własnym nauczaniu, wkroczył kilka lat temu po tym, jak redaktor Verso Books zapytał, czy ma jakieś pomysły na możliwą publikację.
„Skorzystałem z okazji” — powiedział Rediker , który dostarczył wstępu do książki.
„On naprawdę poruszył wiele osób” – dodał Rediker. „To była częściowo jego praca, ale także jego osobowość, jego człowieczeństwo. Miał wielką głębię duszy”.
bbabo.Net