Niestabilność polityczna Malezji może skłaniać inwestorów zagranicznych, zwłaszcza gigantów technologicznych, do sąsiedniej Indonezji, gdzie jasne przepisy i kwitnący ekosystem start-upów dają jej przewagę w wyścigu o dominację w rozwijającej się gospodarce cyfrowej Azji Południowo-Wschodniej, twierdzą analitycy.

W ciągu ostatniej dekady Indonezja pozyskała miliardy w bezpośrednich inwestycjach zagranicznych (BIZ), w tym z Amazona i Google, a kraj liczący 270 milionów ludzi ma się dalej rozwijać dzięki obfitej sile roboczej i dobrze wykształconej klasie średniej, która będzie napędzać jego wzrost.

Podczas gdy Malezja pozostaje jednym z najbardziej konkurencyjnych krajów w Azji Południowo-Wschodniej, rozwój Indonezji budzi obawy niektórych analityków, że kraj pozostanie w tyle pośród swoich problemów politycznych, co spowodowało, że od wyborów powszechnych w 2018 roku zainstalowano trzech premierów.

„Niepewność polityczna bardziej odstrasza inwestycje niż korupcja, ponieważ tworzy niepewne środowisko, w którym trudniej jest podejmować decyzje” – powiedział ekonomista Carmelo Ferlito, dyrektor naczelny Centrum Edukacji Rynkowej.

Dr Thanussha Francis Xavier, wiceprzewodniczący Malezyjskiego Zjednoczonego Sojuszu Demokratycznego, nowej partii zorientowanej na młodzież, powiedział, że trwające waśnie polityczne były powodem do niepokoju dla młodych ludzi w tym kraju, którzy chcą, aby rząd w nich inwestował i kształtował postępowe polityki.

„To niepokojące dla młodych Malezyjczyków – szczerze mówiąc wszystkich Malezyjczyków – ponieważ istnieje niekończąca się niestabilność polityczna i kłótnie, a także niewielki nacisk na rozwój naszego narodu” – powiedział Thanussha. „Awans naszego sąsiada dowodzi, że gdyby tylko nasi przywódcy byli tak zainwestowani w nasz kraj, my również moglibyśmy się rozwijać w szybkim tempie”.

Ponieważ Indonezja stara się pozycjonować się jako centrum produkcyjne dla regionu i rynków międzynarodowych, „potencjalnie kieruje inwestycje kapitałowe z dala od Malezji” w obliczu poprawiającego się klimatu inwestycyjnego i potencjału wzrostu na archipelagu, powiedział profesor ekonomii Sunway University, Yeah Kim Leng.

W 2019 r. przepływy BIZ do Indonezji wyniosły 28,2 mld USD (38 mld S USD), w porównaniu do 7,57 mld USD dla Malezji.

„W ciągu ostatniej dekady Indonezja co roku przyciągała większe BIZ napływające w wartościach bezwzględnych niż Malezja, z wyjątkiem 2016 r. Nie jest to zaskakujące, biorąc pod uwagę jej większy rozmiar… ponad trzykrotnie w PKB i ośmiokrotnie w populacji” – powiedział Yeah.

Z dochodem na mieszkańca około dwuipółkrotnie wyższym niż w Indonezji, Malezja nadal „pozostaje atrakcyjna dla inwestorów poszukujących rynków o wyższej sile nabywczej, a także wyższej globalnej pozycji w zakresie konkurencyjności i łatwości prowadzenia interesów”.

„Jednak te zalety pozostają niewystarczające, aby powstrzymać tendencję spadkową napływu BIZ do kraju, częściowo z powodu opóźnionych reform strukturalnych i instytucjonalnych oraz mnóstwa megafinansowych skandali” – powiedział.

„Przegrywanie”?

Spadek inwestycji Malezji rzucił cień na cele czwartej rewolucji przemysłowej (4IR), które mają na celu przyspieszenie gospodarki cyfrowej.

Kraj „traci na krytycznych inwestycjach zagranicznych” w tym sektorze, zwłaszcza w usługach w chmurze i zarządzaniu danymi, powiedział Rais Hussin, prezes i dyrektor generalny Emir Research, niezależnego think tanku z siedzibą w Kuala Lumpur.

Amazon Web Services zobowiązał się do zainwestowania 5 miliardów dolarów w Indonezji w ciągu najbliższych 15 lat, w tym w swoje centrum danych Azji i Pacyfiku w Dżakarcie. W 2020 r. Google, Microsoft, Facebook i PayPal wpompowały w krajowy sektor technologiczny łącznie 1 mld USD.

„Indonezja ma drugą co do wielkości liczbę centrów danych w Asean po Singapurze” – powiedział Rais, były prezes Malaysia Digital Economy Corp, agencji rządowej nadzorującej gospodarkę cyfrową kraju, dodając, że Dżakarta miała 62 centra danych w porównaniu z Kuala Lumpur. 44.

W Indonezji znajduje się również pięć centrów danych należących do Equinix, dużej amerykańskiej firmy zajmującej się infrastrukturą cyfrową, podczas gdy w Malezji nie ma żadnego.

Według firmy wywiadu rynkowego CB Insights, Rais powiedział, że Indonezja pięć lat temu nie miała jednorożców – start-upów wycenianych na ponad 1 miliard USD – ale teraz jest domem dla sześciu takich firm i zajmuje drugie miejsce w Azji Południowo-Wschodniej, za Singapurem, który 12.

„Podczas gdy Malezja do tej pory ma tylko jednego jednorożca, nawet Tajlandia i Wietnam mają po dwa jednorożce” – powiedział.

Większa stabilność polityczna, jasna polityka i szybko rosnący rynek osłodziły indonezyjską gospodarkę cyfrową dla inwestorów, powiedział Rais, dodając, że zorientowany na reformy prezydent Joko Widodo reform krajowych ram regulacyjnych również zwiększył zaufanie przedsiębiorców.

„Jego przywództwo było nadzwyczajne” – powiedział Rais.

Z drugiej strony Malezja była świadkiem zmiany warty w szybszych odstępach czasu – co prowadzi do zmian w polityce, które osłabiły zaufanie inwestorów. „Te zmiany polityki i niespójności skomplikowały sytuację lokalnych firm i inwestorów zagranicznych” – powiedział.Jednym z przykładów wycofania się Malezji z polityki było wycofanie zwolnień operacyjnych dla zagranicznych statków zaangażowanych w naprawy kabli podmorskich na wodach tego kraju.

W 2020 r. rząd byłego premiera Muhyiddina Jassina unieważnił przywilej, w wyniku którego Facebook i Google zmieniły trasę ich wspólnie opracowanego kabla podwodnego, by ominąć Malezję.

12 000-kilometrowy system kablowy – nazwany Apricot – połączy Singapur, Indonezję i Filipiny z Tajwanem, Guamem i Japonią.

„Oczekuje się, że ominięcie Malezji przez Facebook i Google przez projekt kabla podmorskiego Apricot będzie kosztować nas od 12 do 15 miliardów ringgitów (3,7 miliarda dolarów) utraty potencjalnych BIZ” – powiedział Rais.

Wyścig jeszcze się nie skończył

Niektórzy obserwatorzy twierdzą, że dla malezyjskiej gospodarki to nie wszystko.

Jaideep Singh, badacz z think tanku Research For Social Advancement (Refsa) w Kuala Lumpur, nazwał doniesienia o szybko rozwijającej się Indonezji, która zostawia sąsiada w kurzu, „przesadzona”.

„Niektórzy mogą wskazywać na wyższe tempo wzrostu gospodarczego Indonezji jako dowód na to, że Malezja wkrótce pozostanie w tyle. Jednak ważne jest, aby pamiętać, aby ułożyć ten wzrost w kontekście efektów bazowych” – powiedział Singh, dodając, że Dżakarta zajmie około 50 lat, aby dogonić Kuala Lumpur w oparciu o obecne trendy.

Malezja zajmuje 12. miejsce w indeksie łatwości prowadzenia biznesu przez Bank Światowy pod względem prostoty przepisów biznesowych. Znajduje się również w pierwszej dziesiątce pod względem uzyskiwania pozwoleń na budowę i ochrony inwestorów mniejszościowych, choć pozostaje w tyle pod względem czasu potrzebnego na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Indonezja zajmuje 73. miejsce w tym samym indeksie, a egzekwowanie umów stanowi szczególne wyzwanie.

W 2020 r. PKB na mieszkańca Indonezji wynosił około 3800 USD, podczas gdy Malezji około 10600 USD.

Ekonomista Carmelo Ferlito powiedział, że Malezja nadal jest krajem przyjaznym dla biznesu w porównaniu z Indonezją, ale zaznaczył, że jej „bardzo korzystny ekosystem” pogarszał się w ciągu ostatnich kilku lat. W międzyczasie Indonezja i Wietnam – wcześniej postrzegane jako trudne miejsca do inwestowania – ciężko pracowały, aby poprawić swoją grę.

„Tendencja jest w jakiś sposób nieodwracalna i pomoże Indonezji i Wietnamowi odegrać większą rolę w regionie” – powiedział Ferlito. „Obecny rząd Malezji wydaje się być bardziej świadomy faktu, że popełniono błędy i robi coś, aby odwrócić ścieżkę”.

Chociaż Malezja może nie być wiodącym kierunkiem dla BIZ w przyszłości, „nadal może odgrywać pewną rolę”, powiedział.

Singh z Refsy powiedział, że wzrost w Indonezji przypomina, że ​​Malezja musi zdywersyfikować swój sektor przemysłowy i skupić się na poprawie wartości dodanej.

Przez wiele lat polityka przemysłowa kraju koncentrowała się na działalności o ograniczonej wartości dodanej, takiej jak montaż komponentów i inne formy pracochłonnej produkcji.

„Dzieje się tak, ponieważ Malezja nie miała do czynienia z dużą konkurencją regionalną w tej dziedzinie pod koniec XX wieku” – powiedział Singh.

„Ale teraz, gdy Indonezja poprawiła swoje środowisko inwestycyjne… Malezja nie może już polegać na działaniach niewymagających wysokich kwalifikacji, aby wesprzeć swój sektor przemysłowy”.

Dodał, że musi poświęcić zasoby na rozwój badań i rozwoju rodzimych firm oraz wiedzy na temat budowania potencjału, aby ostatecznie mogły one konkurować z uznanymi korporacjami wielonarodowymi.

bbabo.Net