Jak często się obawiano w tej przestrzeni, Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) wyraził poważne zastrzeżenia co do niedawnego pakietu pomocy premiera, który obniżył Rs 10 za litr z ceny benzyny i Rs 5 za jednostkę z cen energii elektrycznej, a także z najnowszych program amnestii, który pozwala czarnym pieniądzom finansować sektor przemysłowy kraju. Oznacza to, że zapewnienie ministra finansów, że Fundusz został z góry poinformowany, nie było prawdziwe; podobnie jak wiele jego oświadczeń o zachętach ogłaszanych od czasu powstania budżetu około ośmiu miesięcy temu było nieprawdziwych. Druga runda rozmów, która rozpocznie się w przyszłym tygodniu, powie więcej, ale jak dotąd Extended Fund Facility (EFF), który do tej pory wyciągnął bezprecedensowe ofiary ze strony rządu i ludzi, jest na niezbadanym terytorium i nikt nie może powiedzieć na pewno o swoim losie. Podejście Pakistanu „jeden krok do przodu, dwa kroki w tył”, według MFW, może mieć poważne konsekwencje dla budżetu. Komu teraz zaatakuje partia rządząca w przypadku, gdyby Fundusz uzależnił rozproszenie przyszłych transz od wycofania tych przepisów? Jest bardzo jasne, że rząd podjął te kroki dla politycznego milażu, gdy sytuacja wotum nieufności nagrzewała się, iw ogóle nie zastanawiał się nad politycznymi i ekonomicznymi skutkami kolejnej plątaniny z Funduszem. W wyniku paraliżu, który prawdopodobnie nastąpi, cały kraj ucierpi z powodu niepewnego charakteru rezerw narodowych w tym momencie. Nie jest tajemnicą, że bez programu MFW gospodarka jest martwa. Jednak rząd postanowił narazić ją na niebezpieczeństwo dla własnego politycznego przetrwania. Teraz zarówno firmom, jak i ludziom należy przynajmniej wybaczyć kwestionowanie działań rządu, które mają bardzo bezpośredni wpływ na ich inwestycje i dochody. Najmniej zasługują na przejrzystość. Dobrym punktem wyjścia dla rządu byłoby wyjaśnienie strategii „jeden krok do przodu, dwa kroki w tył”. *

bbabo.Net