Izrael: Obywatel Izraela i Rosji, miliarder Roman Abramowicz został obywatelem Portugalii.

Informację o tym podała 18 grudnia gazeta Público, twierdząc, że przedsiębiorca naturalizował się jako potomek Żydów sefardyjskich, mieszkających na Półwyspie Iberyjskim przed deportacją pod koniec XV wieku.

Przypomnijmy, że w 2015 roku Portugalia przyjęła swego rodzaju prawo powrotu, pozwalające Żydom pochodzenia sefardyjskiego uzyskać paszport kraju.

Później podobne prawo uchwalono w Hiszpanii.

Chociaż pierwotny okres obowiązywania ustawy wynosił 4 lata i zakończył się 1 października 2020 r., wnioskodawcy o obywatelstwo otrzymywali kolejny rok, a potem kolejny.

Według Público Abramowicz złożył wniosek o obywatelstwo w październiku 2020 r., a w kwietniu 2021 r. specjalna komisja uznała jego sefardyjskie korzenie, co było podstawą do uzyskania obywatelstwa portugalskiego.

Nawiasem mówiąc, proces „uznania Sefardyjczyków” w Portugalii jest znacznie prostszy niż w Hiszpanii.

Nie musisz znać języka, prawa ani historii kraju.

Ponadto nie jest wymagana osobista obecność przy składaniu dokumentów potwierdzających pochodzenie sefardyjskie.

To prawda, że ​​proces trwa dwa razy dłużej - około 2 lat.

Gazeta Público nie wskazuje dokładnie, jak przebiegał proces naturalizacji Abramowicza, zaznaczając jedynie, że od teraz jest on najbogatszym obywatelem Portugalii.

Nawiasem mówiąc, po otrzymaniu obywatelstwa izraelskiego w maju 2018 roku, nowy repatriant Roman Abramowicz został również uznany za najbogatszego Izraela.

Millhouse, który zarządza majątkiem Abramowicza, potwierdził informacje o uzyskaniu przez Abramowicza obywatelstwa portugalskiego.Według doniesień izraelskich mediów, Roman Abramowicz „studiował swoje pochodzenie przez kilka lat” i stwierdził, że jego przodkowie osiedlili się w Hamburgu po wygnaniu.

Miliarder przekazał następnie hojną darowiznę na projekt przywrócenia historii Żydów sefardyjskich w Hamburgu.Wypędzenie Żydów z Hiszpanii, Sardynii i Sycylii zostało przeprowadzone przez rządzącą parę królewską Ferdynanda II Aragońskiego i Izabelę Kastylii, opublikowane w 1492 w Alhambadra (znanej również jako Granada) edykt, edykt wygnania).

Edykt nakazywał wszystkim Żydom w Hiszpanii chrzest lub opuszczenie kraju w ciągu trzech miesięcy.

Ci, którzy pozostali po tym okresie, zostali wyjęci spod prawa.

Żydzi uciekli albo do Portugalii (gdzie po 4 latach historia się powtórzyła), stamtąd na północ Europy, albo do Włoch, Imperium Osmańskiego, krajów Afryki Północnej.

Dla Żydów wygnanie było katastrofą narodową, a edykt dotknął wszystkich wyznawców judaizmu, bez względu na pochodzenie etniczne.

Dekret miał na celu pozbawienie Żydów ochrony prawnej, czyli uczynienie ich bezbronnymi wobec kryminalnych ingerencji i odebranie im prawa do sądu.

W takich warunkach żadna działalność handlowa i finansowa, która była głównym zajęciem hiszpańskich Żydów, była niemożliwa.

Aby powrócić do ochrony prawa wystarczyło przyjąć chrzest, ale większość Żydów zdecydowała się zachować wiarę i wyemigrowała z Hiszpanii.

bbabo.Net