Słowo „szejk” ma wiele znaczeń, ale jeśli wyjdziemy od znaczenia rdzenia słowa شيخ, to oznacza ono osobę, która ze względu na swój wiek, codzienne i duchowe doświadczenia zajmuje szczególną pozycję w pewnej społeczności ludzkiej .

Wodzowie plemienni nazywani są szejkami lub starszyzną. Tytuł ten może być częścią tytułu głowy państwa. Renomowani uczeni i teologowie muzułmańscy nazywani są również szejkami.

Na przykład szef światowej sławy Islamskiego Uniwersytetu Al-Azhar nosi tytuł „Szejk Al-Azhar”.

Szejkowie teologów są powołani, ponieważ są przywódcami i autorytetem duchowym dla tych, których nauczają religii islamu.

To niejako wskazuje na ich poziom wiedzy, który jest wyższy niż poziom uczniów.

Szejk to także pełna szacunku forma zwracania się do osoby starszej.

Słowo „imam” ma węższe znaczenie i dosłownie oznacza osobę, która podczas modlitwy zbiorowej stoi przed kolejką modlitewną i ją prowadzi.

Pierwszym imamem muzułmanów był prorok Mahomet (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim).

Każdy muzułmanin, który potrafi czytać Koran i potrafi odprawiać modlitwę, może prowadzić zbiorową modlitwę. Istnieją również dodatkowe czynniki, które są preferowane przy wyborze imama, na przykład posiadanie wykształcenia religijnego, wiek.

Za czasów kalifatu Abbasydów zaczęto powoływać specjalnie przeszkolonych ludzi, których nazywano także imamami, aby prowadzili zbiorowe modlitwy muzułmanów i czytali piątkowe kazania (chutbas).

Obecnie istnieją stanowiska oficjalnych imamów, którzy stoją na czele lokalnych społeczności wierzących (dżamaatów). Są wybierani przez członków społeczności, a następnie zatwierdzani lub mianowani przez przywódców scentralizowanych muzułmańskich organizacji religijnych.

Do ich obowiązków należy również utrzymanie budynku meczetu i majątku dżamaatu, a także odprawianie piątkowych modlitw.

Ponadto sunnici nazywają imamami wybitne autorytety religijne - założycieli madhhabów (szkół teologicznych): Abu Hanifu, Malika, Shafi'i oraz Ahmada ibn Hanbala.

W szyizmie potomkowie proroka Mahometa (niech pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) są nazywani imamami przez jego zięcia, kalifa Alego. Szyici uważają ich za najwyższe duchowe autorytety, jedynych prawowitych i wszechmocnych przedstawicieli Allaha na ziemi, nieomylnych następców Proroka (saw).

Według szyickiej doktryny imama jest ich w sumie dwunastu. Spośród nich jedenastu urodziło się i zmarło, a dwunasty imam znajduje się w „wielkim ukryciu” i pod koniec świata pojawi się jako obiecany Mahdi – Mesjasz, który przywróci pierwotną czystość islamu.

Ponadto głowy państw teokratycznych nazywano imamami, którzy skupiali w swoich rękach całą pełnię władzy duchowej i świeckiej. Na przykład imamem był słynny Szamil, głowa imama górali Czeczenii i Dagestanu.

bbabo.Net