Łagodny przerost gruczołu krokowego (BPH) lub powiększenie gruczołu krokowego jest powszechne u mężczyzn powyżej 50 roku życia. Ponad połowa mężczyzn w wieku powyżej 50 lat cierpi na tę chorobę. Powiększenie gruczołu krokowego może blokować szyjkę pęcherza moczowego i odcinek cewki moczowej przechodzący przez prostatę. Mężczyźni z BPH mogą między innymi odczuwać objawy, takie jak słaby strumień moczu, niepełne opróżnienie pęcherza lub ślinienie moczu po mikcji. Pamiętaj jednak, że niektóre mogą mieć inne objawy.

Leczenie objawowego BPH zwykle rozpoczyna się od leków, ale prędzej czy później może wymagać operacji prostaty z powodu postępujących ciężkich objawów obturacyjnych wpływających na jakość życia.

Badania urologiczne w celu potwierdzenia diagnozy i oceny ciężkości BPH obejmują objętość zalegającego moczu po mikcji, aby ocenić zdolność pęcherza do opróżniania; uroflowmetria do pomiaru średniego natężenia przepływu moczu, kształtu krzywej oddawania moczu, czasu trwania oddawania moczu i maksymalnego natężenia przepływu; badania przepływu ciśnienia u niektórych pacjentów; oraz obrazowanie gruczołu krokowego w celu określenia wielkości i kształtu gruczołu, co pomaga w wyborze optymalnego podejścia do leczenia.

Cystoskopia, badanie endoskopowe, może być konieczne, aby potwierdzić, czy blokada prostaty powoduje problem z oddawaniem moczu.

Wskazania do leczenia chirurgicznego

Umiarkowane do ciężkich objawy mikcji z powodu BPH są oporne na leczenie lub osoby, które nie chcą kontynuować leczenia.

BPH przypisuje się opornemu ostremu zatrzymaniu moczu i nawracającym infekcjom dróg moczowych.

Obustronne wodonercze z zaburzeniami czynności nerek.

Nawracająca krwiomocz.

Rachunki pęcherza moczowego.

Gruczoł krokowy jest organem stosunkowo trudno dostępnym podczas operacji. W przeszłości operacje otwarte z dużymi nacięciami były często wykonywane z różnych dostępów, takich jak krocze, sakralne i załonowe, co mogło powodować poważne powikłania krwotoczne, zaburzenia soli mineralnych, impotencję i bliznowacenie. To sprawia, że ​​wielu pacjentów niechętnie poddaje się operacji. Tradycyjnie w przypadku BPH, łagodnego schorzenia prostaty, operacje wykonuje się za pomocą endoskopii przezcewkowej z przecięciem tkanki gruczołu krokowego pętlą elektrokauteryzacyjną. Procedura może być skomplikowana przez przedłużone krwawienie, wymagające ciągłego irygacji pęcherza przez cewnik na stałe, aby zapobiec gromadzeniu się skrzepów krwi.

Jedną z nowszych nieunikalnych procedur jest użycie zielonego lasera zwanego fotoselektywnym waporyzacją prostaty („PVP Green Light”). Ta procedura jest wykonywana za pomocą cystoskopii z bocznym kanałem dla wiązek światłowodowych w celu dostarczenia zielonego lasera, aby część zablokowanej tkanki prostaty zniknęła przez waporyzację. Nie ma potrzeby wycinania lub usuwania tkanki z pęcherza. Ta procedura jest preferowana ze względu na mniejsze ryzyko krwawienia i potrzebę transfuzji. Niektórzy pacjenci przyjmujący leki przeciwzakrzepowe lub przeciwpłytkowe mogą nie musieć przerywać leczenia na czas zabiegu.

Technika PVP zmniejszyła komplikacje, które wystąpiły przy poprzedniej operacji prostaty, takie jak:

Minimalne krwawienie zapobiegające konieczności transfuzji krwi.

Brak zaburzeń mineralno-solnych ("syndrom TUR").

Mniej blizn.

Brak problemów z zaburzeniami erekcji.

Mniej czasu na cewnikowanie (zwykle jeden dzień).

Krótsza hospitalizacja (tylko jedna noc pobytu w szpitalu).

Mniejszy ból (pooperacyjne środki przeciwbólowe są rzadko potrzebne).

Można to zrobić w warunkach ambulatoryjnych.

Rak prostaty

Wczesny rak prostaty jest leczony otwartą prostatektomią radykalną od dziesięcioleci. Dzięki postępom w instrumentach i sprzęcie chirurgicznym, mniej inwazyjne operacje są obecnie normą w przypadku chirurgii dziurki od klucza (laparoskopowej) lub zrobotyzowanej (Da Vinci). Jednak skutki uboczne i powikłania, takie jak nietrzymanie moczu, zaburzenia erekcji, blizny, krwawienie i długa hospitalizacja z cewnikiem, pozostają możliwe u połowy pacjentów. Może to niekorzystnie wpłynąć na ich jakość życia.

Obecnie inna metoda leczenia z wewnętrznym źródłem promieniowania, zwana „brachyterapią” lub „radioaktywnymi implantami nasiennymi”, daje pacjentowi kolejną opcję minimalnie inwazyjnej procedury, której wskaźnik powodzenia leczenia jest tak wysoki, jak radykalna prostatektomia, ale z daleka mniej skutków ubocznych.

Zabieg brachyterapii polega na wprowadzeniu radioaktywnych igieł do tkanki prostaty zgodnie ze skomputeryzowanym planem leczenia. Igły dostarczają krótkodystansowe, zróżnicowane promieniowanie o wysokiej dawce, aby zabić komórki rakowe, jednocześnie minimalizując promieniowanie i oszczędzając uszkodzenia sąsiedniej zdrowej tkanki. Pacjenci potrzebują tylko jednej nocy pobytu w szpitalu lub mogą wrócić do domu tego samego dnia i wznowić codzienne czynności, w tym aktywność seksualną, następnego dnia.

Zalety brachyterapii to:

Brak nietrzymania moczu.

Krótszy pobyt w szpitalu (do 1 nocy lub zabieg ambulatoryjny).

Brak krwawienia. Nie jest wymagana transfuzja krwi.

Brak natychmiastowych zaburzeń erekcji.Mniej dyskomfortu i bólu.

Obecne postępy technologiczne i sprzętowe zastępują dotychczasowe metody leczenia łagodnych i złośliwych problemów z prostatą mniej inwazyjnymi metodami, które lepiej odpowiadają preferencjom pacjenta, ponieważ mają mniej skutków ubocznych i długotrwałych chorób. Co najważniejsze, pomagają utrzymać dobrą jakość życia.

Autor: Dr Paibul Boonyapanichskul, chirurg urolog, Klinika Urologii Szpitala Medpark

Redaktor serii: Katalya Bruton, Healthcare Content Editor and Director, Dataconsult Ltd, Dataconsult’s Thailand Regional Forum zapewnia seminaria i obszerną dokumentację, aby aktualizować biznes na temat przyszłych trendów w Tajlandii i regionie Mekong.

bbabo.Net